Video

Transkript

Mars hayatta kalmamız için gereken her şeyden yoksun bir cehennem çukuru.

Öyle görünüyor ki sadece yer altında gizli kalan

sefilce vakit geçiren bir kaç grubumuz olacak.

Fakat,yeşil bir yeni dünya haline getirebiliriz.

Ama gezegenin sorunlarını çözmek için öncelikle lazerlerle

gezegeni daha kötü hale getirmeli ve lav okyanusuna çevirmeliyiz.

Bu abartılmış bir Bilimkurgu hikayesi değil, atalarımızın büyük anıtlar

yaptığı zaman çizelgelerinde marsı yaşanabilir hale getirmek mümkün.

İnsanlık bazı evgin sorunlarını çözerse ve güneş sistemine yayılmak için

uzaya gitme girişimi içine girerse,bu o kadar da uzak bir ihtimal olmaz

Tamamdır,peki marsı nasıl hızlıca yaşanabilir hale getirebiliriz?

Şey…Bu biraz karışık.

ÖZETLE KURZGESAGT Altyazı çevirmeni:Talha Çetin İyi seyirler.

Mars kurak ve bir şey yetiştirmek için toprağı yok.

Atmosferi nefes almamız ya da radyasyondan korunmamız için çok ince.

Kanser olma riskiniz yüksek.

Yani insanlık için yeni bir eve dönüşütürmek için

Mars’a Dünya’ya benzer düzgün bir atmosfer vermeliyiz.

%21 Oksijenden,%79 Nitrojenden ve biraz da C02’dan oluşmalı,ortalama

sıcaklığı 14 Derece olmalı ve 1 Barlık baskının altında olmalı.

Okyanuslar ve göller yaratmalı ve sonrasında yer yaşayan şeylere

ev sahipliği yapacak verimli toprak için havalandırılmalı

Sonra yeryüzüne Biyosfer yerleştirmeliyiz ve hepsini mahvolmaktan

korumak için testin süresine dayanabilen koruyucu önlemler almalıyız.

Zor ama büyük bir lazer bunu çok daha kolay hale getiriyor.

MÜCADELE:1 ATMOSFER

4 Milyar önce Mars’ın Oksijen zengini bir atmosfer’i

vardı,geniş okyanuslara ve nehirlere ev sahipliği yapıyordu.

Uçup gitmeden önce bir kaç yüz milyon yıl böyleydi.

UV Işınları ilk önce atmosferi ve sonra solar rüzgarlar

tarafından uçup gidene kadar okyanusları bozdu.

Bugün Mars kurak kısır bir çölden ibaret.

Şansımıza, çok sığ okyanuslar oluşturmaya yetecek kadar oldukça

büyük su porsiyonları derin rezervlerde ve buzullarda donmuş durumda.

Ve muazzam oranlarda oksijen, mineral olarak Mars kayalarında bulunuyor.

Demir oksitlerdeki gezegene Paslı-kızıl rengini veren oksijen ve yanısıra karbonatlardaki karbon dioksit gibi.

Bu gazları serbest bırakmak için onları hapseden

reaksiyonu termoliz kullanarak tersine çevirmeliyiz.

Ki bunun sıcaklığı güneş kadar yüksek. Özetle, Mars’ın yüzeyini eritmek istiyoruz.

Bunu yapmanın en iyi yolu yörüngeye ışınları marsı hedef alan lazerler koymak.

Bugünün en güçlü lazeri ELI-NP, Bir saniyenin 1Trilyonda

biri sürede on Peta vatlık işınlar oluşturması mümkün.

Marsı eritmek için iki katı güçlü, durmaksızın devam eden lazerlere ihtiyacımız var.

En kolay yolu doğrudan güneşten enerji alan bir lazer kullanmak: çekirdeğinde metal

aşılanmış enerjiyi absorbe eden ve lazer ışını olarak salan salan cam çubuklar.

Eğer uzay’a Amerika’dan 11 kat daha büyük bir dizi ayna inşa edersek

onlara marsı eritmelerine yetecek kadar güneş ışığı odaklayabiliriz.

HAYDİ YAPALIM!

Lazerleri yer yüzüne vururken 750 kg civarında oksijen ve biraz

karbondioksit her kübik metrelik eriyen Kaya’dan ortaya çıkar.

Eğer yeteri kadar verimliysek lazerlerimiz yeteri kadar oksijen

alabilmemiz için sadece yeryüzünü sadece 8 metre eritmeli.

Korkunç görünürdü.

Gökyüzü fırtınalarla örtülü olurdu.Z

Zemin çapraz bir biçimde kırmızı bir şekilde Lav akıntılarıyla parlardı.

Yorulmayan lazer ışınları tabiatı silip süpürerek

arkalarında bakılmayacak kadar parlak izler bırakırdı.

Geçip gittikten sonra zemin hızlıca sunulur garip bir kar yağışı başlar:

demir ve silikon gibi,soğudukça sağlamlaşan tüm elementlerden oluşan küller.

Mars bu noktada hala bir soğuk gezegen.

Bu cehennemin bir mutlu eden yan etkisi buzullardaki hatta derin yer altındaki suların

gökyüzüne sıcak buhar olarak yükselmesi ve tüm gezegene yağmur yağdıran bulutlar oluşturması.

Pis gazları atmosferden aynı klor gibi yıkarlardı ve

yeryüzünde biriken zararlı elementlere alıp götürürlerdi.

En sonunda dünyadan daha tuzlu sığ okyanuslar oluştururlardı

Sonrasında ekstra temizlik yapmamız gerekebilir.

Durmaksızın Lazerle Oksijenli atmosferimizi oluşturmamız 50 senemizi alırdı.

Bu fırsatı tuzlu okyanuslar için havzalar ve nehirler oluşturmak ve bazı

Yerleri korumak için daha derine kazmaya kullanabiliriz.

İşimiz daha bitmedi.

Sonuçlanan atmosfer neredeyse%100 oksijen ama 0.2 Bar.

Nefes almak çok zor ve bayağı yanıcı.

Dünyaya daha benzer ve daha güvenli yapmak için çok fazla nitrojen eklemeliyiz, ki Buda Mars’ta eksik olan şey.

İthal etmeliyiz.

İdeal kaynak Titan, satürnün geniş bir ay‘ı neredeyse

tamamen nitrojenle kaplı yoğun bir atmosfere sahip.

Dış güneş sisteminden sadece üç bin trilyon ton getirmeliyiz.

Kolay değil ama yapılabilir.

O kadar Titan’ın atmosferini işlemek için yüzeyinde lazerlerimizle güçlendirilmiş

atmosferi emen ve sıvı haline getiren devasa otomatik fabrikalar açmalıyız,

Bu bir mermi şeklini alıyor ve bir sürücü tarafından mars’a

kadar atılıyor ve orada da patlıyor ve oksijenle karışıyor.

Yalnızca bir kaç yıl içinde satürne bireysel görevler düzenleyebildik

Yeteri kadar kaynakla bu görevi tamamlamak iki jenerasyon içinde mümkün olmalı.

Tabii ki Venüs’ü canlandırmaktan geriye kalan Nitrojeni kullanmak daha uygun olurdu.

Bunu başka bir videomuzda detaylı olarak açıkladık.

Yani, neredeyse yaşanılabilir hale getirme başlangıcından bir

asır sonra doğru gazlara sahip nefes alınabilir atmosfere sahibiz.

Eğer C02 hayatta kalabileceğimiz sıcaklıklara arttırmak

için yeterli değilse süper sera gazlari ekleriz.

Mars bu noktada tüm soğuyan lavları ve benekli büyüyen okyanuslarıyla

ve eski zeminin el değilmemişliği yüzünden siyah bir bilyeye benziyor.

Mars hala bir çöl, dünyadaki çölden hiçbir farkı yok.

Hayatla doldurmamız lazım.

MÜCADELE IKI:Biyosfer

Yeni bir gezegene Biosphere kurmak çok zor .

Türler arasındaki beklenmeyen iletişimler ya da ani hastalıklar

onu çökme noktasına getirecek kadar istikrarsızlaştırabilir.

Muhtemelen genç okyanuslarımızı bitki planktonlarıyla tohumlamakla başlardık.

rekabet olmadan hızlıca yeşerirdi, okyanusları sucul

besin zincirinin en altı olmak için doldururdu.

Ardından küçük Zooplankton gelebilir, sonrasında

balık, belki hatta köpek balıkları vebaline var.

Eğer işler iyi giderse okyanustaki yaşam serpilir.

Karada yaşam daha zor.

Bitkilerin köklerini geçirmesi için besinle dolu zemin ihtiyacı var.

Ama yeryüzünün çoğunluğu donmuş lav ve külden geriye kalanlar.

Suyun ve rüzgârın onları ince kuma halini getirmesine 1000 yıl

bekleyebiliriz ya da manuel olarak yapabiliriz ama hızlı olmak istiyoruz.

Ve büyük bir liderimiz var.

Işını zincirleme şekilde hızlıca açıp kapamak zeminin hızlıca ısınmasına ve

çatlamasına sebep olur ki Buda onu küçük ve daha küçük parçalar haline getirir.

Biraz su eklerseniz elinizde bir çeşit Karaçamur olur.

Bu çamurun içine Fungi ve nitrojen düzelten bakteri karıştırabiliriz.

Nitrojen absorbe etme ve bitkileri beslemek için

nitrat bileşiklerine döndürmeye elverişliler.

Lazer işiniyla vurulan mars peyzajına uygun alanlar onlar olduğundan

Getirmek istediğiniz ilk bitkiler dünyada volkanik adaların yerlisi olanlar.

Eninde sonunda zenginleştirilmiş Çamur yeşilliklerin ve ormanların temel olacak.

Mars’ın düşük yerçekiminde ağaçlar çok hızlıca bayağı uzayabilir.

Kökleri ihtiyaçları olan besinleri bir araya getirir ve sonrasında daha derine

kazarak daha fazla Kaya’yı toprak haline getirir, kendine yeten bir ekosistem kurar.

Bu noktada yavaşça daha fazla bitki çeşitleri, hayvanlar ve böcekler sunabiliriz.

Sinekler olmaz ama.

Yeni biyosferin dengeden düşmemesi için sabit tutulması lazım.

Eğer bitkiler çok hızlı bir ve çok fazla

karbondioksit absorbe ederlerse gezegen çok soğur.

Eğer anahtar türler yok olursa popülasyonların

iyileşebileceklerinden daha hızlı çöktüğünü görürüz.

Dünyada diğer türler boşluğu doldurmak için taşınır

ama bizim marslı biyosferimiz düzeltilebilir değil.

Mars’ın stabil bir çevre olması bin yıllar almasada yüzyıllar alır.

Ama eninde sonunda gezegen geniş insan

kolonilerini barındırma potansiyeline sahip olacak.

Havayla, suyla ve elimizde olan yemekle Mars’a siyah mavi ve yeşil-Evimiz diyebiliriz.

Uzayda kocaman bir volkanik ada.

Sürecek mi gerçi?

MÜCADELE ÜÇ: UZUN VADEDE GELECEK

Bahsetmediğimiz bir sorun var martın çekirdeği magnetik alan üretmiyor

yani solar radyasyondan da kozmik ışınlardan yeteri kadar koruması yok.

Bu Marslı popülasyon için uzun vadede tehlikeli hale geliyor.

Yani son adım olarak yapay bir magnetik alana ihtiyacımız var.

Dünyanın ki kadar büyük olmak zorunda değil.Sadece solar rüzgârı

geriye yansıtacak böylelikle marsa dokunmayacak kadar büyük olsa yeter.

En kolay yolu solar rüzgârları yanlara sıçratan

Solar rüzgarları yanlara sıçratan Mars’ın çok ilerisinde magnetik bir şemsiye yapmak.

Tüm gereken nükleer tesislerle güçlendirilen büyük bir süper iletken halka.

Mars-güneş L1 Point yörüngesinde dönerdi devamlı olarak

yeni atmosferi korumak için güneşle mars arasında tutardı.

VE HEPSI BU KADAR!

Mars yaşanabilir hale getirmek biraz işe, bol kaynaklara, bir veya on asıra mal olurdu

ama bizim tarafımızdan ve bizim için tasarlanan bir evde ilk yaşayışımız olurdu.

Geleceğimize doğru ilk adım yıldızlar arasında.

Dünyada atabileceğim bir kadın fizik ve biyoloji

hakkında böyle bir proje için daha fazla şey öğrenmek.