ویدئو

متن

آه. راحت لم دادید و ویدئویی را در یوتیوب

روی رایانه ای، قدرتمند تر از هر آنچه که بشریت دهه ها پیش توانست بسازد، تماشا می کنید.

این پیشرفت و کلیه ماشینهای شگفت انگیزی که شما آن ها را چیزی عادی و به اهمیتی می دانید،

متکی بر روی موادی کمیاب و گران بها با اسامی ای مانند تربیوم، نئودیمیوم و تانتالیوم است.

گرفتن این مواد نادر از زمین و وارد کردن آنها در دستگاه های شما، ظاهر خوشایندی ندارد.

صنعت معدن مسئول آلودگی هوا و آب،

و تخریب تمامی زمین‌چهرها است.

مواد شیمیایی خطرناکی چون سیانید،سولفوریک اسید یا کلر برای استخراج منابع استفاده می شوند که

به افراد محلی، کارگران و تنوع زیستی آسیب می رسانند.

همچنین، زمانی که کشور ها دسترسی به مواد کمیاب را محدود می کنند، این مواد تبدیل به ابزارهای سیاسی می شوند.

اما آیا می توانیم صنعت معادن روی زمین را با یک

فرایند تمیز جایگزین کنیم که به هیچکس آسیبی وارد نکند؟

خب، بله می توانیم.

تنها کاری که باید بکنیم این است که به بالا نگاه کنیم.

سیارک ها میلیون ها تریلیون تن از سنگ ها، فلزات و یخ هستند.

باقی مانده همان ابری است که ۴.۵ میلیارد سال پیش، تبدیل به سیارات شدند.

آنها می توانند به کوچکیِ یک متر، یا یک پیش‌سیاره به بزرگی یک کشور باشند.

بیشتر آنها در کمربند سیارکی و کمربند کویپر متمرکز شده اند،

در حالی که صدها هزار سیارک بیشتر میان سیارات پرسه می زنند.

با عملی ‌تر شدن سفرهای فضایی،

دانشمندان و اقتصاد دانان شروع به بررسی منابعی کردند که در این سیارک ها یافت می شود.

حتی سیارک های فلزی نسبتاً کوچک ممکن است ،

حاوی فلزات صنعتی و گرانبها مانند پلاتینیوم به ارزش تریلون‌ها دلار باشند.

و سیارک بزرگتری مانند سایکی ۱۶،

می تواند شامل مقدار کافی آهن-نیکل برای تأمین نیازهای فلزی جهان به مدت میلیون ها سال باشد.

با قیمت های فعلی بازار، مواد خام کمیاب به تنهایی کوادریلیون‌ها دلار ارزش دارند.

خب، نه واقعا، بلکه از نظر فنی.

به عنوان مثال، بیش از ۲۰ میلیون تن طلا در آب اقیانوس ها وجود دارد،

که تقریباٌ ۷۵۰ تریلیون دلار آمیریکا میارزند.

اما فیلتر کردن طلا آنقدر گران خواهد بود که بعد از فروش آنها متضرر هستید.

در حال حاضر، حفاری سیارک ها دقیقا همین مشکل را دارد:

جایگزین کردن حفاری در زمین با آن، بیش از حد گران است.

میلیارد ها دلار از منابع با ارزش در فضا بی ارزش خواهند شد ،اگر گرفتن آنها تریلون ها دلار خرج بردارد.

چه چیزی این را اینقدر سخت می کند؟

اصول حفاری سیارک ها ساده اند:

ایده ی پایه ای این است که یک شهاب سنگ را انتخاب کنیم،

آن را به مکانی منتقل کنیم که کار کردن با آن آسان باشد

و آن را به قطعات مختلف تقسیم کرده تا به محصولات بدرد بخور تبدیل شوند.

متاسفانه، تمامی این فرایند ها با مشکلاتی اساسی رو به رو است که بشر هنوز باید آن ها را حل کند.

رفتن به فضا گران است.

فقط برای رسیدن به مدار نزدیک زمین، هر کیلوگرم سوخت مصرفی هزاران دلار خرج بر میدارد.

رفتن بیشتر به بیرون درعمق فضا، هزاران دلار دیگر خرج بر می دارند.

برای آنکه حفاری سیارک ها سودآور باشند، به سفر فضایی ارزان تری نیاز داریم.

یک راه حل این است که به جای موشک های کلاسیک، از فضاپیماهای الکتریکی استفاده کنیم.

ما قبلاً از موتورهای موشکی برقی برای بسیاری از کاوشگرهای فضایی در مأموریت های علمی استفاده کرده ایم.

در اصول، ما فقط نیاز به ساخت راکت های بزرگتری داریم.

در حالی که موشک های الکتریکی برای رفتن به فضا به اندازه کافی قدرتمند نیستند،

به محض قرار گرفتن در فضا، تنها به مقدار بسیار کمی سوخت نیاز دارند تا به خیلی دور بروند.

این بدان معناست که نیازی نیست مقدار بسایر زیادی پول را برای سوخت مصرف کنیم، که همان سوخت را به فضا منتقل کنیم.

این تمام مشکلِ هزینه ها را برطرف نمی کند، اما شروع اولین ماموریتمان را اسان تر می کند.

حال که ما یک فضاپیمای الکتریکی حفار سیارک داریم، باید شهاب سنگ مناسب را پیدا کنیم و به آنجا برسیم.

ما قبلا (در کاوش های فضایی پیشین)، به طور موفق از سیارک ها بازدید کرده ایم و حتی نمونه هایی را نیز جمع آوری کرده ایم.

اما همچنان، برای آنکه ارزان تر و آسان ترش کنیم،

اهداف اولیه مان، احتمالاً سیارک های نزدیک زمین خواهند بود.

سیارکهایی که نزدیک زمین گردش می کنند.

پس از چند ماه سفر،

فضاپیمایمان بالاخره به شهاب سنگ مان می رسد.

با وجود شکل عجیب و غریب با گودال های کوچکی که بر اثر ضربه شکل گرفته است،

طی میلیارد ها سال آن چنان هم تغییری نکرده است.

اولین کاری که باید انجام شود ، ایمن کردن سیارک و جلوگیری از چرخش آن است.

روش های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد مانند بخار کردن مواد با لیزر ،

یا متوقف کردن چرخش توسط پیشرانه های کنترل کننده.

زمانی که یک سیارک ثابت بدست آوردیم، باید صبر کنیم.

اخترپویاشناسی (مکانیک مداری) پیچیده است،

اما اگر شما چیزی را در جهت درست و دقیقاً در لحظه ی درست هل دهید،

شما می توانید چیز های بسیار بزرگ را با یک نیروی بسیار کوچک جا به جا کنید.

در نتیجه … ما برای زمان درست صبر می کنیم.

فضاپیمایمان پیشرانه هایش را روشن می کند و سیارک را به داخل مسیری که آن را به نزدیکی ماه ما می برد ، سوق می دهد.

ماه بدرد بخور است زیرا ما می توانیم از نیروی گرانشی آن قرض بگیریم

تا سیارک را در مدار پایدار در اطراف زمین قرار دهیم، که حتی باعث صرفه جویی بیشتر سوخت می شود.

باز هم، سفر چندین ماه طول می کشد.

اما مدت زمانی که از صعود فضاپیمایمان تا لحظه رسیدن طول کشیده، هدر نرفته است؛

اولین تجهیزات استخراج و پردازش فضایی در مدار نصب شده ،

و اکنون به آرامی به سمت سیارک در حال حرکت است.

پردازشگر به صورت بسیار متفاوتی نسبت به روی زمین کار می کند.

آینه های غول پیکری نور خورشید را متمرکز می کنند تا سنگ سیارک را گرم کرده تا گازها را بیرون برانند.

خرد کننده ها، سنگ های خشک را به گرد و خاک و ریگ می شکنند،

و سانتریفیوژ ها مواد سبک را از سنگین جدا می کنند.

حتی اگر ما تنها ۰.۰۱ درصد از وزن فلزات گران بهای موجود در سیارک را استخراج کنیم،

هنوز چندین برابر بیشتر از مقداری است ،که از مقدار سنگ معدنی مشابه در روی زمین بدست می آوریم.

اما حالا چی؟

چگونه فلزات گران بهای مان را به طور امن به زمین بازگردانیم؟

چندین راه وجود دارد،

مانند سوار کردن آن ها در موشک های چند بار مصرف که از فضا به زمین باز می گردند.

یا اگر پردازنده ما دارای چاپگرهای سه بعدی باشد ،

می توانیم یک سیستم تحویل سریعتر و ارزانتر چاپ کنیم.

کپسول هایی با عایق گرما و پر از حباب های گازی.

این ها می توانند به سوی اقیانوس های پرتاب شوند و بعد هم کشتی ها آن ها را بردارند.

این می تواند نقطه آغازِ نخستین گام های واقعی بشریت به سمت مستعمره‌سازی منظومه شمسی باشد.

با رشد تجربیات و زیر ساخت هایمان، ماموریت هایمان نیز بیشتر و بیشتر پیشرفته می شوند.

قطعات و سوخت روی سیارک ها تولید می شوند و اصلا نیازی به فرستادن از زمین نیست.

اولین عملیات حفاری ،دومی را آسان تر کرده و به همین ترتیب پیش می رود.

در حینی که صنعت فضایی رشد می کند و مواد با ارزش ارزان تر می شوند،

در نهایت، می توانیم حفاری معدن را روی زمین متوقف کنیم.

حتی ممکن است زمانی ایده ی حفاری آلودگی‌زا در زمین به چیزی عجیب غریب و غیرمتمدنانه تبدیل شود،

همانند روشن کردن آتش در وسط اتاق پذیرایی تان.

زمین‌چهرهای ویران شده توسط آلودگی ترمیم خواهند شد،

در حالی که شگفتی های تکنولوژیکی ای که به آنها عادت داریم ارزان تر می شوند و سم کمتری تولید می کنند.

هیچ کدام از قسمتهای این ایده علمی تخیلی نیست.

برای اینکه حفاری سیارک اتفاق بیفتد نیازی به مواد خیالی یا فیزیک جدید نسیت.

ما می توانیم این آینده را همین امروز بسازیم.

تمام چیزی که ما نیاز داریم

یک هُل اولیه است.

شاید شما هم به یک سُقُلمه کوچک نیاز داشته باشید،

نه صرفا برای دنبال کردن چیزی جاه طلبانه مانند حفاری سیارک ها، بلکه امتحان کردن چیزی جدید و لذت بخش.

بگذارید ما هم هُل کوچکی به شما بدهیم.

ما با skillshare شریک شدیم.

یک جامعه ی آنلاین با هزاران کلاس درزمینه انواع مهارت های خلاقانه،

مانند طراحی گرافیک، موسیقی، عکاسی، طراحی، و انیمیشن.

آنها همه چیزی برای هر سطحی از مهارت دارند،

در نتیجه مهم نیست که از کجا شروع می کنید، چیزهای بسیار زیادی برای شما است تا کاوش کنید.

اگر می خواهید به عنوان مثال نگاهی به پشت صحنه انیمیشن های ما بیندازید،

ما چندین کلاس در skillshare درست کرده ایم تا به شما آموزش دهیم چگونه صحنه هایی را از ویدیو هایمان را درست کرده ایم.

همراه با کلاس های ویدیویی و پروژه های عملی.

اما اگر ترجیح می دهید تا به کارکتر های خودتان زندگی بدهید، ما طراحی کارکتر را پیشنهاد می دهیم.

از ایده تا تصویر هنری نهایی توسط مت کافنبرگ.

اما همینکه که کلاسی را انتخاب کنید و مهارت هایتان را ارتقا دهید و خوش بگذرانید، مهم نیست چه کلاسی را انتخاب می کنید.

دسترسی نامحدود به تمامی کلاس ها ۱۰ دلار ماه است همرا به یک عضویت پریمیوم سالانه.

اما ما برای ۱۰۰۰ نفر اول از بیننده های kurzgesagt که روی لینک درون توضیحات کلیک کنند یک جایزه داریم.

شما یک دوره ی امتحانی رایگان برای دو ماهه خواهید گرفت.

اگر می خواهید از محدوده راحتیتان خارج شوید و مهارت های جدید را فرا بگیرید و به kurzgesagt هم کمکی کنید، آن را امتحان بکنید.