ویدئو

متن

از زمان آغاز انقلاب صنعتی تا الان

انسانها بیش از 1.5 تریلیون تُن گاز کربن دی اکسید یا CO₂ وارد اتمسفر زمین کردن.

در سال 2019، ما 37 میلیارد تُن دیگه هم به این عدد اضافه کردیم.

یعنی 50 درصد بیشتر از سال 2000، و تقریبا سه برابر 50 سال پیش.

و مسئله فقط CO₂ نیست،

ما همچنین مقادیر فزاینده ای از سایر گازهای گلخانه ای مثل متان و نیتروس اکساید هم منتشر می کنیم.

روی هم، ما معادل 51 میلیارد تُن کربن دی اکسید در سال بیرون میدیم.

و میزان انتشار کماکان همینطور زیادتر میشه.

در حالی که باید تا صفر پایین بیان.

در سالهای اخیر، عواقب این مسئله مشهودتر و جدی تر شده.

تقریبا هر سال یه رکورد وحشتناکی شکسته میشه:

موج های گرما بیشتر شدن، اکثر یخچال های طبیعی دارن ذوب میشن، و حجم یخچالهای قطب شمال به کمترین میزان ثبت شده رسیده.

از ۲۲ سال گذشته، ۲۰ سال رکورد گرمترین سالها رو داشتن.

تنها راه مهار کردن تغییرات سریع اقلیمی اینه که به سرعت میزان کل انتشارهای سالیانه مون رو پایین بیاریم.

ولی باوجود اینکه همه کشورها درمورد این هدف به عنوان یه اصل اجماع نظر دارن،

در مورد اینکه چه کسی مسئوله یا چه کسی باید بیشترین بار رو به به دوش بکشه، اختلاف نظر دارن.

کشورهای توسعه یافته تلاشهای خودشون برای کاهش انتشار رو مورد توجه قرار میدن،

و این واقعیت که کشورهای بزرگ در حال توسعه، بخصوص چین

در حال حاضر CO₂ بسیار بیشتری تولید می کنم.

در طرف مقابل، کشورهای در حال توسعه استدلال می کنند که انتشارهای کشورهای غربی ناشی از سبک زندگیشون هست،

در حالی که در کشورهای در حال توسعه، انتشارها نتیجه فعالیتهای لازم برای بقاست.

بعضی دیگر کشورهای ثروتمند رو ریاکار میدونن، که ثروتشون رو با انتشار آلاینده ها بدون هیچ محدودیتی بدست آوردن،

و حالا از بقیه کشورها انتظار دارن که صنعتی نشن و فقیر بمونن.

حالا بالاخره مسئول تغییرات اقلیمی و انتشار CO₂ چه کسیه؟

و با صرف نظر از گذشته، چه کسی امروز باید بیشترین اقدامات رو انجام بده؟

در این ویدئو ما بطور انحصاری در مورد ملت-دولت ها (کشورها) صحبت می کنیم.

در ویدئوی دیگر صنعت سوختهای فسیلی رو مورد بررسی قرار خواهیم داد.

سوال ۱ از ۳: امروز کدوم کشورها بیشترین کربن دی اکسید رو منتشر می کنن؟

در سال ۲۰۱۷، انسانها حدود ۳۶ میلیارد تن CO₂ منتشر کردن،

که بیش از ۵۰ درصدش از آسیا اومد. بعد از اون آمریکای شمالی و اروپا بودن با ۱۸ و ۱۷ درصد.

در حالیکه آفریقا، آمریکای جنوبی و اقیانوسیه روی هم سهمشون ۸ درصد بود.

چین با انتشار ۱۰ میلیارد تن CO₂ در سال، با اختلاف بیشترین سهم رو داره،

۲۷ درصد انتشار جهانی.

در جایگاه‌های بعدی ایالات متحده با ۱۵ درصد و اتحادیه اروپا با حدود ۱۰ درصد هستند.

رویهم اینها بیشتر از نصف انتشار CO₂ جهان رو تشکیل میدن.

بنابراین واضحه که بدون عزم و اقدامی از طرف این ۳ بلوک صنعتی

بشریت نمیتونه که مستقل از کربن بشه و از تغییرات شدید اقلیمی جلوگیری کنه.

کشورهای بعدی در لیست ما هند با ۷ درصد، روسیه با ۵ درصد، ژاپن با ۳ درصد

و ایران، عربستان سعودی، کره جنوبی و کانادا با اندکی کمتر از ۲ درصد هستند.

در کنار ۳ کشور اول، ۱۰ کشور بالای لیست مسئول ۷۵ درصد انتشار جهانی هستند.

ولی اگه ما فقط به وضعیت حال نگاه کنیم، تصویر کاملی از واقعیت ماجرا نمی بینیم.

سوال ۲ از ۳: کدام کشورها در مجموع بیشترین میزان انتشار رو داشتن؟

اگه ما به آمار انتشار در طوا تاریخ تا زمان حال نگاه کنیم، کلیت ماجرا به شدت تغییر می‌کنه.

ایالات متحده و اتحادیه اروپا چین رو از جایگاه اول کنار می زنن.

ایالات متحده با انتشار ۴۰۰ میلیارد تن در طول تاریخ، مسئول ۲۵ درصد کل انتشارات جهانی بوده،

که اکثرش هم در قرن بیستم اتفاق افتاده.

در جایگاه دوم اتحادیه اروپا قرار داره با ۲۲ درصد.

جایگاه سوم به چین میرسه که اندکی کمتر از ۱۳ درصد و حدود نصف سهم ایالت متحده است.

سهم هند در کنار کل آفریقا و آمریکای جنوبی به ۳ درصد تقلیل پیدا میکنه.

بریتانیا الان مسئول یک درصد از از انتشار سالانه جهانی هست،

ولی سهمش در میزان انتشار در طول تاریخ به ۵ درصد میرسه.

آلمان با سهم ۲ درصدی سالانه امروز، مسئول ۶ درصد انتشار تاریخی بوده،

به اندازه کل آفریقا و آمریکای جنوبی روی هم.

بنابراین این روایت که تغییرات اقلیمی واقعاً مسئولیت جهان در حال توسعه است

به سختی قابل دفاعه، اگر که واقعیت‌ها براتون اهمیت داشته باشه.

اما این هم هنوز کل ماجرا نیست، چون تمرکز بر روی کشور ها دوتا چیز رو باهم قاطی میکنه:

ارقام جمعیت و مجموع انتشار.

به طور کلی اگر کشوری جمعیت بیشتری داشته باشه، طبیعتاً میزان انتشارش هم بالاتره.

وقتی که ما به افراد نگاه می کنیم، مثل شما بیننده عزیز، همه چیز جور دیگه ای به نظر میاد.

سوال ۳ از ۳: کدوم کشورها بیشترین میزان کربن دی اکسید رو به ازای هر نفر منتشر می کنن؟

هر انسان به طور متوسط عامل انتشار ۵ تن CO₂ در ساله، اما میانگینها میتونن گمراه کننده باشن.

کشورهایی با بیشترین میزان انتشار CO₂ اعضای هر نفر، برخی بزرگترین تولید کنندگان گاز و نفت در جهان هستند.

در سال ۲۰۱۷، قطر با عدد سنگین ۴۹ تن به ازای هر فرد، بیشترین میزان انتشار رو داشت.

در جایگاه‌های بعدی ترینیداد و توباگو، کویت، امارات متحده عربی، برونئی، بحرین و عربستان سعودی قرار داشتند.

اما خب اینها استثنا هستند.

استرالیا یکی از کشورهایی است که ردپای کربن به ازای هر نفر در اون از بالاترین هاست: ۱۷ تن در سال.

این مقدار بیشتر از سه برابر میانگین جهانیه.

و اندکی بیشتر از میانگین ایالات متحده و کانادا با ۱۶ تن به ازای هر نفر.

آلمانی ها با نزدیک به ۱۰ تن کمی وضعشون بهتره ولی بازم دو برابر میانگین جهانیه.

چین نه تنها بزرگترین انتشار رو در جهان داره،

اما همچنین پرجمعیت ترین کشور جهان با ۱.۴ میلیارد نفره،

۱۸.۵ درصد کل جمعیت جهان.

به ازای هر فرد با عدد ۷ تن بالاتر از میانگین جهانی قرار داره.

به طور تاریخی، میزان انتشار CO₂ ارتباط تنگاتنگی با استانداردهای بالای زندگی داشته.

ثروت یکی از قوی ترین علامت های ردپای کربنه، چون هرچی بیشتر از فقر به ثروت پیش میریم،

دسترسی به امکانات بیشتری پیدا می کنیم، برق، گرمایش، تهویه و سرمایش، نور چراغها، آشپزی مدرن،

خودرو یا هواپیما، تلفن‌های هوشمند، کامپیوتر و همچنین ارتباط با مردم دنیا بصورت آنلاین.

جهش عظیم CO₂ منتشر شده توسط چین با یکی از بزرگترترین فقرزدایی در تاریخ همراه بوده.

اگه میزان انتشار CO₂ رو بر حسب درآمد مرتب کنیم،

خواهیم دید که کشورهایی که در نیمه ثروتمندتر قرار دارند، مسئول ۸۶% انتشار جهانی هستند.

و سهم نیمه پایین فقط ۱۴ درصده.

به طور میانگین یک آلمانی بیش از ۵ برابر یک هندی CO₂ منتشر میکنه.

بطور متوسط، یک آمریکایی در تنها توسط ۲.۳ روز، به اندازه یک سال یک نیجریه ای CO₂ منتشر می‌کنه.

گذشته از تمام اینها، واقعیت تلخ ماجرا اینه که

دقیقاً همون کشورهایی که کمترین سهم رو در انتشار داشتن، متحمل بیشترین خسارت ناشی از تغییرات سریع اقلیمی میشن.

جهان در حال توسعه سخت ترین ضربه رو خواهد خورد.

پیامدهایی مثل عدم امنیت غذایی، نزاع بر سر منابع،

بلایای طبیعی مکرر شدیدتر، و و مهاجرت‌های گسترده در نتیجه تغییرات اقلیمی.

سوال ۴… از ۳: بالاخره چه کسی باید مسئولیتش را به عهده بگیره؟

بسیاری از ثروتمندترین کشورهای حال حاضر دنیا در وضعیت مرفهی است.

اونها در طی قرن ها به لطف سوخت های فسیلی و تولیدات صنعتی این ثروت رو بدست آوردن.

اونها ردپای تاریخی بزرگی به جا گذاشتن، و ثروتمند بودنشون هم به این معناست که هنوز سرانه انتشار بالایی دارن.

ولی میزان انتشار سالانه شون در مقایسه با بقیه کشورها کم شده،

چون غولی مثل چین بالاخره خودش رو رسونده و غول های دیگه ای مثل هند هم در راهن.

به طور مثال خیلی از آلمانی ها با خودشون میگن اگه سهم آلمان از انتشار سالانه فقط دو درصده،

آلمان میتونه تاثیر معناداری در کاهش انتشار بذاره؟

جواب ساده ست.

اولاً کشورهای ثروتمند منابع، نیروی کار با تحصیلات بالا، و تکنولوژی لازم برای

ابداع راه حل های کم هزینه با مصرف کربنی پایین رو دارن و میتونن اون ها رو دنیا گسترش بدن.

اگه ما نمی‌خوایم که کشورهای فقیرتر به اندازه ای که ما الان به سوخت های فسیلی وابسته هستیم وابسته بشن،

لازمه که تکنولوژی‌های کم مصرف کربنی ارزون و در دسترس بشن.

و داریم کم کم به این نقطه میرسیم.

هزینه انرژی های تجدید پذیر به سرعت داره پایین میاد و طیف گسترده‌ای از از راه حل ها برای صنایع مختلف در چشم اندازه.

ولی این فرایند باید خیلی سریع تر جلو بره.

اگه کشورهای ثروتمند غربی به طور جدی تصمیم به مقابله با تغییرات سریع اقلیمی بگیرن،

بقیه جهان هم پیروی می کنه، چون چاره ای جز این نداره.

درست مثل وقتی که اتحادیه اروپا استانداردهای راندمان انرژی برای تکنولوژی اجبار کرد،

بقیه دنیا هم همونها رو دنبال کردن، چون نمی خواستن امکان تجارت با اتحادیه اروپا رو از دست بدن.

با این وجود این مسئله از بقیه سلب مسئولیت نمیکنه.

الان چین بزرگترین عامل انتشار CO₂ در جهانه و این مسئولیت چین هست که طوری به رشدش ادامه بده

که گذار به موقع به دنیایی مستقل از کربن رو ممکن کنه.

رفتار غیر مسئولانه دیگران در گذشته بهانه کاملاً غیرقابل قبولی برای تکرار اشتباهات اونها در امروزه.

تغییرات اقلیمی یک بحران جهانیه، و هیچ کشوری به تنهایی قادر به حلش نیست.

تبیین این مسئله که چه کسی مسئوله به این سادگی ها که به نظر میرسه نیست، و یه جورایی سوال بیهوده ای هست،

اما مسئله آیه که برای دهه ها آفت روابط سیاسی بین المللی بوده.

در پایان، یک مسئله کاملا واضحه.

هرکسی باید نهایت تلاشش رو بکنه و در حال حاضر چنین نیست.

ولی میتونیم از همین امروز شروع کنیم.

این ویدئو قسمتی از یه سری ویدئو در مورد تغییرات اقلیمی هست که با پشتیبانی Breakthrough Energy ساخته شده.

ائتلافی که موسسش بیل گیتس بوده و روی گسترش سرمایه گذاری برای انرژیهای پاک

و حمایت از نوآوری هایی که به دنیایی با انتشارات کربنی صفر منجر بشه، کار می کنه.

همچنین با تشکر ویژه از تیم Our World in Data بخاطر کمکشون به ما در جمع آوری داده و تحقیقات.