Video

Transcriptie

Wat zou er gebeuren als we het krachtigste kernwapen ter wereld

lieten ontploffen op de diepste punt van de oceaan?

Natuurlijk zouden dan tsunami’s van honderden meters hoog de kuststeden verwoesten,

aardbevingen zouden hele landen met de grond gelijk maken,

nieuwe vulkanen zouden tot een nucleaire winter leiden.

Misschien kan zelfs de aarde uit elkaar worden gerukt of uit haar baan geworpen worden?

Nou, bijna.

Het huidige diepst bekende punt van de aarde ligt in de Marianentrog.

De Marianentrog is een zeer diepe vallei op de rand van twee tektonische platen

die op een omgekeerde berg lijkt.

Het is ongeveer elf kilometer diep,

bijna drie keer zo diep als het duistere graf van de Titanic.

Het is één van de laatst overgebleven plekken die de mensheid nog moet verkennen.

Een pikzwart gebied onder 1000 atmosferen druk.

Het is een relatief ongerepte omgeving omdat er geen mensen zijn.

Een goede plek voor onze kernproef.

We gebruiken de krachtigste bom die mensheid ooit liet ontploffen:

de RDS-220 waterstofbom of Tsar Bomba.

De explosie was zo krachtig dat de schokgolf drie keer rond de aarde ging

en de paddenstoelwolk tot 56 kilometer in de lucht reikte.

De schokgolf was krachtig genoeg om alles in een omgeving van 1000 vierkante km te vernietigen.

De vuurbal was heet genoeg om al het puin te verbranden.

Zulke bommen geven in één keer zoveel energie vrij

dat ze een volledig meer kunnen doen verdampen.

En precies dat gebeurt

als we een kernbom in de Marianentrog doen ontploffen.

Laten we de trekker overhalen.

In de eerste microseconden veroorzaakt de nucleaire brandstof een kettingreactie

die ontploft met de kracht van 50 megaton TNT.

Een verblindende lichtflits verlicht de duisternis van de trog

voor de eerste keer in de geschiedenis.

Door hitte van de ontploffing ontstaat er een holte

een brandende bel waterdamp, radioactieve kernen en de resten van zeer onfortuinlijke vissen.

De bel groeit snel terwijl al het water er rond verdampt.

De druk van de bel is enorm.

Hij stoomt verder alsof niets in de weg staat.

Er ontstaat een schokgolf die door seismische stations en walvissen wereldwijd wordt waargenomen.

En dan stopt het bijna even snel als het ontstaan is.

Op het aardoppervlak zou zo’n vuurbal na één seconde al 10 kilometer groot worden

omdat de atmosfeer amper terugvecht om het tegen te houden.

Maar op de bodem van de Marianentrog is de druk enorm.

11 kilometer onder water, voelt het in de Marianentrog

alsof je langs alle kanten door een hydraulische pers geplet wordt.

Hier heeft onze vuurbal een seconde na de ontploffing een doorsnede van een kilometer

en vreemd genoeg krimpt hij daarna.

De bel wordt te groot en verliest druk terwijl hij groter wordt

tot het water het terug ineen duwt.

De krachtmeting tussen de vuurbal des doods en het water gaat een paar keer heen en weer,

de bel krimpt en groeit tot uiteindelijk de bel voorgoed verliest.

De druk eromheen is te hoog en woelig water rijt het open.

Dat geeft een soort paddenstoelwolk onder water

en lost op in kleinere, hete en radioactieve bellen die naar boven drijven.

En terwijl onze krachtige schokgolf naar boven drijft, gebeurt er eigenlijk niets.

Slechts een kleine golf en een borrelende kolom radioactief warm water in de Stille Oceaan.

Tsunami’s zullen Japan en Californië niet wegspoelen

maar boten en walvissen in de buurt kunnen het moeilijk krijgen.

De straling wordt na een paar dagen verdund in de Stille Oceaan.

Er komt wel veel radioactief water en zout in de atmosfeer

waar het samenkomt en weer neerregent.

Zelfs als de wind de straling meteen naar de Filipijnen blaast,

gebeurt het ergste waarschijnlijk boven de oceaan.

Het echte gevaar is dan toch de aardbevingen en uitbarstingen die zo ontstaan, niet?

Zelfs als we de bom lieten ontploffen, precies waar de tektonische platen samenkomen

komt het waarschijnlijk niet zover.

Door de ontploffing verdampt een deel van de zeebodem

en verandert er veel zand in glas

maar de meeste energie komt terecht in het water

en niet in seismische golven.

Aardbevingen komen al vaak voor aan de grenzen van tektonische platen.

En even krachtige aardbevingen als onze bom gebeuren een paar keer per jaar

zonder dat er een apocalyps van komt.

Misschien beïnvloedt het de baan van de aarde?

Omdat er geen extra massa bijkomt of verdwijnt,

blijft onze baan exact dezelfde.

Er zijn de afgelopen 70 jaar meer dan 1000 kernproeven geweest

en onze baan is niet veranderd.

Waarom zou het nu anders zijn?

Wat de mens kan ontketenen, is lachwekkend tegenover de natuurkrachten.

De planeet is te groot. Het geeft er niets om.

Wat gebeurt er dus met ons als we diep in de oceaan een kernbom laten ontploffen?

Zo goed als niets.

Wist je dat elke vogel in onze video’s een eigenaar heeft?

Al meer dan 1000 mensen hebben hun eigen vogel.

Zo kunnen we dingen uitleggen, het doet gek op de achtergrond

of sterft een vreselijke en vermijdbare dood.

Als ook jij je eigen vogel wil en je wil het laten meespelen in een van onze video’s,

kun je hem krijgen op patreon.com/kurzgesagt.

Patreon is een van onze belangrijkste inkomstenbronnen.

Dus naast een superleuke avatar help je ons om meer en betere video’s te maken.