วิดีโอ

สรุป

เราโดดเดี่ยวในจักรวาลหรือไม่?

หรือจริงๆ แล้วเรามีความเชื่อมโยงกับอะไรสักอย่าง?

เริ่มแรก เราเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่ยังคงเป็นพึ่งเริ่มต้นเท่านั้น

แต่เราก็สามารถสร้างคลิป Youtube ได้แล้ว แถมยังสร้างเครื่อง Large Hadron Colliders ได้อีกด้วย

เรายังคงแยกชิ้นส่วนอะตอมได้ และให้กำเนิดโปเกม่อน

เราเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตจากอดีต ที่เริ่มต้นชีวิตของมันเมื่อราว 500 ล้านปีก่อน

เรารู้สึกว่าเราควบคุมดาวดางนี้ไว้ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่

เพียงแค่ดาวหาง หรือ ไวรัสที่ร้ายแรงก็สามารถทำลายเราทิ้งได้ทั้งหมด

แล้วเราก็ยังสามารถจะทำลายดาวดวงนี้ได้ด้วยตัวเองเช่นเดียวกัน

แต่อย่างไรก็ดี ถึงแม้เราจะใช้อาวุธทำลายร้างขนาดนี้ เราอาจจะเพียงแค่ให้เกิดการสูญพันธ์ ครั้งใหญ่เท่านั้น

บางทีเราอาจจะทำลาย 90% ของสิ่งมีชีวิตบนโลก

นั่นแหละ!

และอีกหลายล้านปีให้หลัง ชีวิตทั้งหลายจะกลับมาอีกครั้ง

อีกอย่างหนึ่ง สิ่งมีชีวิตเล็กๆ อาจจะไม่ได้เกิดการกระทบใดๆ เลยก็เป็นได้

ถ้ามองไปยังระยะเวลาทั้งหมด การมีอยู่ของเราเป็นเพียงแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น

เราไม่ได้แข็งแกร่งมากมายเท่าใดนัก

เราใช้ชีวิตอยู่บนดาวเล็กๆ ที่พุ่งไปในอวกาศ ตามแรงของลูกบอลพลาสม่าขนาดใหญ่ที่กำลังเผาไหม้

และถ้าวันหนึ่ง ลูกบอลอันนี้หยุดเผาไหม้ และ…น่าจะทำลายพวกเราไปพร้อมๆ กันนั่นเอง

ถ้าแม้เรารอดตายจากดวงอาทิตย์ และพิชิตกาแลกซี่ได้

ในทางทฤษฎี เราอาจจะรอดไปจนถึงวันสุดท้ายของจักรวาล

และหลังจากนั้น การมีชีวิตเป็นเรื่องเป็นไปไมไ่ด้

แน่นอน ทุกอย่างมีจุดจบ

แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตัวเรากันล่ะ?

ครั้งหนึ่งในชีวิต ประมาณครึ่งชั่วโมง เรายังเป็นแค่เซลล์อันเดียวในครรภ์ของคุณแม่

สิ่งมีชีวิตขนาดเส้นผ่านสูตรกลาง 0.1 มิลลิเมตร

แต่วันนี้ คุณมีเซลล์ราว 50 ล้านล้านเซลล์

50 ล้านล้านที่มีความซับซ้อนในเชิงชีวภาพอย่างมาก

ใหญ่กว่า และซับซ้อนกว่าแบคทีเรี่ยโดยเฉลี่ย

ทำงานภายใต้กฏของฟิสิกค์และเคมี

และใช้เครื่องมือขนาดจิ๋วในการสร้างโปรตีน และพลังงานที่จำเป็นต่อร่างกาย

รับสารอาหาร นำส่งทรัพยากร สื่อสารข้อมูล และการสร้างสิ่งต่างๆ ในร่างกายใหม่

สิ่งเหล่านี้สื่อสาร ทำซ้ำ ทำลายตัวเอง รวมทั้งต่อสู้ผู้รุกราน

รวมถึงเติมเต็มเป้าหมายสูงสุด … นั่นคือการทำให้เรามีชีวิตต่อไป เพื่อที่จะ … มีทายาท

อันที่จริงแล้ว “เรา” อยู่ในส่วนไหนของระบบทั้งหมดนี้กัน ถ้าเราประกอบด้วยล้านล้านเซลล์

ข้อมูลพื้นฐานของ “เรา” อยู่ใน DNA

โมเลกุลที่เก็บรหัสด้านพันธกรรมที่ใช้ในการพัฒนาและทำงานของทุกสิ่งมีชีวิต

ถ้าเราคลี่มันออกมา มันจะความยาวราว 1 เมตร

ถ้าเรานำ DNA ทุกอันในเซลล์ของเรามาต่อกัน เราจะสามารถไปดาวพลูโต … และกลับมาได้

มันยาวจริงๆ

และ DNA ของเรา เชื่อมโยงกับบรรพบุรุษอันแรกของเรา

คิดถึงมันสักวินาทีหนึ่ง

ในทุกๆ เซล์ของร่างกาย เรามีส่วนหนึ่งที่อยู่กับทุกๆ ชีวิตมากว่า 3.4 พันล้านปี

มันวิวัฒธนาการ มันกลายพันธ์ มันทำซ้ำ หลายล้านล้านครั้ง แต่ทุกอย่างมันเชื่อมเราสู่สิ่งมีชีวิตแรกของโลก

เราสามารถพูดได้ว่าคุณเกี่ยวข้องกับทุกชีวิตที่เกิดมาก่อนคุณ ด้วย DNA ของคุณ

แต่คุณเป็นมากกว่า DNA

ในร่างกายของคุณประกอบไปด้วย 7 ออคทิลเลี่ยนอะตอม

นั่นคือ 7 พันล้าน พันล้าน พัน ล้าน!

ประมาณ 93% ของน้ำหนักของมนุษย์ประกอบไปด้วยธาตุ 3 ชนิด

ออคซิเจน, คาร์บอน และไฮโดรเจน

ออคซิเจนและไฮโดเจนประกอบกันเป็นน้ำ

ซึ่งเป็น 60% ของน้ำหนักตัว

สำหรับ คาร์บอนที่อาจจะถือว่าเป็นธาตุที่สำคัญที่สุดของชีวิต

มันสามารถสร้างพันธะกับอะตอมได้ง่าย ทำให้เกิดเป็นโมเลกุลที่ ยาว และ ซับซ้อนได้

และมันใช้สำหรับสร้างส่วนที่เป็นของแข็งในตัว “คุณ”

แล้ว 7% ที่เหลือ… เราลองไปดูตารางธาตุกัน

ไนโตเจน, แคลเซียม, ฟอสฟอรัส, โปเตสเซียม, ซัลเฟอร์, โซเดียม

คอรีน, แมกนีเซียม, เหล็ก, ฟลูออนรีน, สังกะสี, ทองแดง, ไอโอดีน

ซีลีเนียม, โครเมียม, แมกกานีส, โมลีบดีเนียม, โคบอล, ลิเทียว, สทรอนเทียม

อะลูมิเนียม, ซิลิกอน, ตะกั่ว, วานาเดียม, สารหนู, และโบรมีน

เฮ่อ!

อย่างไรก็ตาม นี่หมายถึงคุณเป็น “เมทัล” อยู่ 0.5% ไม่ว่าคุณจะชอบแนวเพลงแบบไหน

เอาล่ะ ธาตุเหล่านี้มีหน้าที่หลากหลาย เช่น ทำให้เราลำเลียงออคซิเจนได้

สร้างกระดูกและโครงสร้างเซลล์, ลำเลียงสัญญาณ, ขับเคลื่อนปฏิกิริยาเคมี, และอื่นๆ อีกมากมาย

ร่างกายของคุณจึงอยู่ในสภาวะที่เปลี่ยนแปลงตลอด

ทุกๆ 16 วัน 75% ของร่างกาย “คุณ” ได้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ทดแทนอันเดิม

เพราะโดยทั่วไปแล้วมนุษย์ที่สุขภาพดีจะขับถ่ายน้ำราว 100% ตามช่วงเวลา

และทุกๆ ปี ราว 98% ของอะตอมจะถูกทดแทนใหม่

และในทุกๆ 5 ปีเกือบทั้งหมดของอะตอมจะถูกแทนที่ใหม่

ดังนั้นคุณพอจะกล่าวได้ว่าตัวคุณเป็นเพียงที่เก็บอะตอมชั่วคราว

ว่าแต่… พวกอะตอมนี้มาจากไหน

ตอนที่จักรวาลเริ่มต้นขึ้น ตอนนั้นมีอะตอมของไฮโดรเจนและฮีเลียมเป็นส่วนใหญ่

กลุ่มก๊าซขนาดใหญ่ก่อกำเนิดขึ้น และในหลายล้านปี มันค่อยๆ แน่นขึ้น แน่นขึ้น

จนถึงจุดที่มันทนแรงดึงดูดของตัวเองไม่ไหว และแตกกระจายออก จนเป็นจุดกำเนิดดวงดาว

และในแกนกลางของดาวเหล่านี้ ไฮโดรเจนให้ถูกเปลี่ยนเป็นฮีเลียมภายใต้สภาพแวดล้อมที่รุนแรง

หลายล้านปีต่อมา ไฮโดรเจนหมดไป และดาวเหล่านี้เริ่มที่จะตาย

ภายใต้สภาวะที่รุนแรงนี้เอง ธาตุทั้งหมดที่เรารู้จักทุกวันนี้ได้ถือกำเนิดขึ้นในเสี้ยววินาทีก่อนที่ดาวจะตายไป และเกิดเป็นซุปเปอร์โนวา

โดยเกือบทั้งหมดของตัวมันเองถูกยิงพุ่งออกไปในอวกาศ ในขณะที่ส่วนแกนกลางเกิดเป็นหลุมดำ

ธาตุทั้งหลายจึงเดินทางผ่านอวกาศ โดยที่ไม่มีใครรู้ว่านานแค่ไหน

จนมันมาถึงจุดกลุ่มเมฆกลุ่มใหม่ แล้วในที่สุดค่อยๆ ก่อตัวกลายเป็นดาวใหม่ …ดวงอาทิตย์ของเรานั่นเอง

ธาตุต่างๆ ที่เคยอยู่ภายในดางดาว ได้ก่อกำเนิดเป็นดาวเคราะห์

และมันกลายมาเป็นโลกในที่สุด ในที่สุด ชีวิตก็ได้ถือกำเนิดขึ้น

เช่นนี้แล้ว เราพอจะพูดได้ว่าเราเกี่ยวของกับดาวดวงแรกที่เกิดขึ้นในจักรวาล

เราเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล

แนวคิดที่บอกว่าเราเกี่ยวข้องกับโครงสร้างที่ยิ่งใหญ่นี้เป็นเรื่องน่าตกใจ

จริงๆ แล้วเราก็ไม่เข้าใจมันทั้งหมด

หรือแม้กระทั่งว่าสิ่งนี้มีความหมายต่อเราอย่างไร หรือไม่

เรารู้แค่ว่าเราถูกสร้างเป็นส่วนเล็กๆ ของเชื่อมโยงทุกอย่างในจักรวาล

จนถึงจุดเริ่มต้นของทุกๆ อย่าง

และมันก็ดีเหมือนกันนะ

เราไม่โดดเดี่ยว และไม่เคยโดดเดี่ยว

และจะไม่มีวันโดดเดี่ยว