Βίντεο

Αποσπάσματα

Η συνείδηση ​​είναι ίσως ο μεγαλύτερος γρίφος στη φύση.

Ξεκινώντας από τον πυρήνα της έννοιάς της

η συνείδηση είναι αυτό που ​​μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε τόσο τον περιβάλλοντα χώρο μας όσο και την εσωτερική μας κατάσταση.

Αλλά το να σκεπτόμαστε τη συνείδηση, ​έχει αυτή τη συνήθεια να μας οδηγεί σε κύκλους.

Όλοι γνωρίζουμε διαισθητικά τι είναι η συνείδηση.

Είναι αυτό…

Είναι αυτό που βιώνεις εδώ, τώρα.

Αλλά μόλις προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το τι ακριβώς είναι, μας αφήνει στον “αέρα”.

Και όχι μόνο εμάς. Φιλόσοφοι και επιστήμονες αγωνίζονται να ορίσουν τη συνείδηση.

Διαφορετικά σχολεία και ιδέες ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά κανείς δεν έχει καταφέρει να την κατανοήσει.

Είναι ανησυχητικό να συνειδητοποιούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε αυτό που μας κάνει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Σε αυτή την ασαφή περιοχή, η συνείδηση ​​και η νοημοσύνη σχετίζονται επίσης, αν και δεν είναι τα ίδια.

Θα μιλήσουμε σε βάθος για τις θεωρίες της συνείδησης και της νοημοσύνης σε άλλα βίντεο.

Όπως ένα μεγάλο μέρος αυτού που μας κάνει ανθρώπους,

η συνείδησή μας είναι πιθανό να έχει εξελιχθεί από λιγότερο σύνθετες μορφές,

ως προϊόν εξέλιξης με φυσική επιλογή.

Έχει προέλθει πιθανώς από μία αχανή ακολουθία αμέτρητων μικρών βημάτων, αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων χρόνων

που μαζί συνθέτουν ένα είδος διαβάθμισης της συνείδησης.

Ποιο ήταν το πρώτο βήμα γι ‘αυτή διαδρομή, από το μη συνειδητό

στη βασική συνείδηση ​​που τελικά οδήγησε στη πολύπλοκη συνείδηση ​​που εμείς οι άνθρωποι απολαμβάνουμε σήμερα;

Υπότιτλοι: Serafeim Bourvaris

Πάρτε μια πέτρα.

Η ομοφωνία είναι ότι μια πέτρα δεν είναι συνειδητή. Παρ’ όλα αυτά, δεν συμφωνούν όλοι, ακόμα και για αυτό.

Κάποια μεγάλα μέντιουμ ισχυρίζονται ότι ένα κομμάτι βράχου μπορεί να έχει μια εσωτερική ζωή.

Ωστόσο, δεν υπάρχουν πραγματικά επιχειρήματα για κάτι τέτοιο δεδομένου ότι οι πέτρες δεν δείχνουν ποτέ συμπεριφορά.

Η εσωτερική ζωή τους δεν μπορεί ούτε να αποδειχθεί ούτε να διαψευστεί.

Ένα πιο κοινό σημείο εκκίνησης είναι με τα ζωντανά πράγματα.

Ένα ζωντανό πράγμα, ή ένας εαυτός, είναι μέρος του σύμπαντος που διατηρείται και αναπαράγει το είδος του.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ενέργεια.

Και εδώ είναι όπου η συνειδητοποίηση του κόσμου γίνεται χρήσιμη.

Η αρχική λειτουργία της συνείδησης ήταν πιθανώς να κατευθύνει έναν κινητό εαυτό που δεν είχε ενέργεια

σε μια νέα προσφορά τροφίμων.

Στις μικρότερες κλίμακες της ζωής, δεν χρειάζεται να συνειδητοποιείς για να βρεις τροφή.

Το “Trichopax adhaerens” - ένα από τα πιο απλά από όλα τα ζώα, κινείται γύρω τυχαία.

Επιβραδύνει στην παρουσία τροφής, και επιταχύνει όταν αυτή απουσιάζει.

Αυτό είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό και κάνει το μικροσκοπικό πλάσμα να περνά περισσότερο χρόνο εκεί όπου υπάρχει φαγητό

απ ‘όπου δεν υπάρχει.

Αλλά ποτέ δεν κινείται σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση προς έναν συγκεκριμένο στόχο,

και δεν χρειάζεται να έχει επίγνωση του περιβάλλοντος.

Το πρώτο σημαντικό βήμα προς τη συνείδηση

πιθανότατα λήφθηκε όταν κινητοί εαυτοί άρχισαν να κινούνται κατευθυντικά.

Προχωρώντας προς το καλό για αυτούς, ας πούμε τρόφιμα, και μακριά από κάτι που ήταν λιγότερο καλό,

ας πούμε, κάποιος άλλος που σκέφτηκε ότι αυτοί ήταν φαγητό.

Πάρ’ τε το ‘“Dugesia tigrina” - ένα μικροσκοπικό σκουλήκι γνωστό για το αστείο πρόσωπό του.

Μερικές φορές το σκουλήκι πεινάει και μερικές φορές όχι.

Αυτό σημαίνει ότι όταν μετακινείται,

ο εαυτός του σκουλικιού δεν παράγει απλώς μία αυτόματη απάντηση σε εξωτερικό ερέθισμα,

αλλά οι ενέργειές του εξαρτώνται στην εσωτερική, σωματική του κατάσταση,

είτε είναι πεινασμένο είτε χορτάτο.

Όταν έχει μόλις φάει, το σκουλήκι είναι λιγότερο ενεργητικό,

αλλά όταν λιμοκτονεί για λίγο, θα κινηθεί προς την κατεύθυνση των νόστιμων πραγμάτων.

Χρησιμοποιεί χημειο-υποδοχείς στο κεφάλι του να μυρίσει το περιβάλλον του,

και καθοδηγείται προς την κατεύθυνση όπου η μυρωδιά του φαγητού είναι ισχυρότερη.

Αφού βρήκε και έφαγε ένα γεύμα, το φιλαράκι μας το σκουλήκι οπισθοχωρεί σε ένα σκοτεινό προστατευμένο σημείο για να το χωνέψει με ασφάλεια,

μέχρι να πείνα ξανά.

Αλλά τα ζώα που ακολουθούν τυφλά την αίσθηση της όσφρησης δεν έχουν συγκεκριμένο στόχο εν όψει.

Εξακολουθούν να μην έχουν αίσθηση για το πού κατευθύνονται.

Έτσι, το επόμενο βήμα στη σκάλα της συνείδησης είναι να προσθεθεί κάποια αντίληψη στην απόσταση,

όπως η όραση.

Η όραση προσθέτει το περεχόμενο και το βάθος στον κόσμο μας.

Με το όραμα έρχεται μια αίσθηση του χώρου όπου και εμείς και το φαγητό μας, συνυπάρχουμε.

Προσθέτει μια εντελώς νέα διάσταση στην αντίληψη, και είναι ένα τεράστιο βήμα προς μια πιο οικεία συνείδηση.

Μια οπτική συσκευή, όπως ένα μάτι, επιτρέπει να απεικονίσουμε τον στόχο μας και να τον κλειδώσουμε.

Αλλά ακόμα και σε αυτό το στάδιο, ο εαυτός είναι μόνο ικανός να κυνηγήσει το φαγητό του όσο το βλέπει.

Έτσι, το επόμενο λογικό βήμα χρειάζεται να συμβεί στο εσωτερικό.

Για να απεικονίσει το φαγητό στην απουσία του, για παράδειγμα,

ο εαυτός πρέπει να δημιουργήσει κάποιο είδος εσωτερικής αναπαράστασης του κόσμου.

Τώρα, ένα ζώο μπορεί να συνεχίσει να ψάχνει φαγητό, ακόμα και όταν ξεφεύγει από το αισθητήριο εύρος του.

Εξαιτίας αυτής της εσωτερικής αναπαράστασης του τι είναι σχετικό στον κόσμο,

μπορεί να παραμείνει εστιασμένο στο φαγητό και την επιθυμία του να το πάρει.

Ο εαυτός μας υπάρχει τώρα σε έναν κόσμο στον οποίο μπορεί να εξοικειωθεί.

Η ικανότητα να θυμόμαστε τα πράγματα έχει προκύψει.

Χάρη στη μνήμη, η προσοχή των ζώων για την αναζήτηση μπορεί να αποσπάται για μερικά δευτερόλεπτα,

αλλά συνεχίζουν γρήγορα το μονοπάτι τους μετά.

Ένα σχετικό φαινόμενο ονομάζεται «μονιμότητα αντικειμένου».

Αυτό περιγράφει την αντίληψή μας ότι τα πράγματα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και όταν δεν μπορούμε να τα δούμε.

Αυτή τη γνωστική ικανότητα απολαμβάνουν κάποια θηλαστικά και τα πουλιά, και ίσως και άλλα ζώα.

Τα ανθρώπινα μωρά τείνουν να αναπτύσσουν αυτή την ικανότητα γύρω από το χρόνο που γίνονται οκτώ μηνών,

ενώ τα κοτόπουλα δείχνουν αυτή την ικανότητα μέσα σε μια μέρα ή δύο από τη γέννηση.

Η ικανότητα να θυμάται ένα πράγμα εν απουσία του υποδηλώνει τουλάχιστον μια βασική αίσθηση του χρόνου.

Η αίσθηση του χρόνου είναι ένα μεγάλο βήμα στη σκάλα της συνείδησης.

Μπορεί επίσης να επιτρέψει σε έναν εαυτό να κοιτάξει μπροστά από την παρούσα στιγμή και να προλαμβάνει το μέλλον.

Τα ενήλικα κοτόπουλα, για παράδειγμα, είναι σε θέση να αντισταθούν σε ένα γεύμα μπροστά τους αν αναμένουν να λάβουν ένα μεγαλύτερο γεύμα

ως βραβείο για την καρτερικότητά τους για λίγο.

Αυτός ο τύπος καθυστερημένης ικανοποίησης σημαίνει ότι υπάρχει μια ικανότητα να απεικονίζουν μια ανταμοιβή που υπάρχει μόνο στο μέλλον,

κάτι που μπορεί να είναι μια μεγάλη πρόκληση ακόμη και για τους ενήλικες ανθρώπους.

Τα κοράκια ‘‘Western Scrub Jay’’ είναι ειδήμονες στην καθυστερημένη ικανοποίηση.

Δείχνουν μια ακόμη πιο περίτεχνη αίσθηση του μέλλοντος, όταν κρύβουν τα τρόφιμα σε μια κρυψώνα

για να τα ανακτήσουν σε δεύτερο χρόνο.

Τα κοράκια αυτά ακόμη και θα κρύψουν εκ νέου το φαγητό τους εάν αντιληφθούν πως ένας πιθανός κλέφτης τους έχει παρακολουθήσει.

Αυτό σημαίνει ότι το ξέρουν ότι υπάρχουν άλλοι πεινασμένοι εαυτοί εκεί έξω,

που γνωρίζουν και βλέπουν τον κόσμο από τη δική τους, διαφορετική προοπτική.

Πανούργα τέτοια κοράκια μπορούν να ‘‘διαβάσουν’’ το μυαλό των άλλων πουλιών σαν κι αυτά.

Αυτή η ικανότητα να ‘‘διαβάζουν’’ το μυαλό είναι σημαντική για σύνθετα επίπεδα συνείδησης.

Βάζοντας τον εαυτό σας στη θέση των άλλων, μπορείτε να ξεπεράσετε έναν πλούσιο ανταγωνιστή,

ή να νιώσετε εμπάθεια με έναν πεινασμένο φίλο.

Η γλώσσα έχει την ικανότητα να διαβάζει τα μυαλά και να αντιπροσωπεύει αυτό που απουσιάζει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.

Οι λέξεις μας επιτρέπουν να κατασκευάζουμε υποθέσεις για τον κόσμο,

να κάνουμε λεπτομερή σχέδια, και να τα επικοινωνούμε με άλλους.

Οι λέξεις μας επιτρέπουν να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και τη θέση μας στο σύμπαν.

και ακόμη και για τη δική μας συνείδηση, κάτι που θα κάνουμε περισσότερο σε μελλοντικά βίντεο.

Λοιπόν, ποια είναι η προέλευση της συνείδησής μας;

Πιθανότατα ξεκίνησε ως κατευθυνόμενη κίνηση ενός πεινασμένου εαυτού προς μια πηγή τροφής.

Με τα οφέλη της επιβίωσης, αυτό τον ώθησε ψηλότερα από ανταγωνιστές που κινήθηκαν τυχαία ή καθόλου.

Πιθανότατα όλα άρχισαν με την ανάγκη για περισσότερα τρόφιμα.

Έτσι, ακόμα και με την πολύπειρη συνείδηση που μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε για το διάστημα,

να χτίσουμε ουρανοξύστες, ή να έχουμε εμμονή για μυθιστορήματα,

δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε για το πού θα πάρουμε το επόμενο γεύμα μας.

Συλλογικά, έχουμε ρίξει τόσο πολλή σκέψη και εφευρετικότητα στο να βρούμε φαγητό

ότι τώρα μπορούμε απλά να κάνουμε το φαγητό να έρχεται σε εμάς με λίγη συνειδητή προσπάθεια.

Αυτό το βίντεο αποτελεί το πρώτο μέρος της σειράς βίντεο τριών τμημάτων σχετικά με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής και του σύμπαντος,

που κατέστη δυνατό με επιχορήγηση από το Παγκόσμιο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Templeton.

Μπορείτε να βρείτε τις πηγές μας και περαιτέρω ανάγνωση στην περιγραφή του βίντεο,

ή να πάρετε το βιβλίο συνείδησης από τον Rupert Glasgow δωρεάν. Σύνδεσμος για το πώς, παρακάτω.

Αν θέλετε να μας βοηθήσετε να δημιουργήσουμε περισσότερα βίντεο, μπορείτε να το κάνετε στο patreon.com,

ή να πάρετε μία από τις αφίσες μας από το κατάστημά μας.