Βίντεο

Αποσπάσματα

Τίποτα στο σύμπαν δεν είναι στατικό. Στο Γαλαξία, δισεκατομμύρια αστέρες περιστρέφονται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο.

Μερικοί αστέρες, όπως ο Ήλιος μας, είναι αρκετά συνεπείς στις αποστάσεις, κρατώντας μια απόσταση περίπου

30.000 ετών φωτός από το γαλαξιακό κέντρο, ολοκληρώνοντας μια τροχιά κάθε 230 εκατομμύρια χρόνια.

Αυτός ο χορός δεν είναι ένα οργανωμένο “μπαλέτο”, αλλά ένα παγοδρόμιο γεμάτο με μεθυσμένα βρέφη (πλανητών κ’ αστέρων που πάνε άτσαλα δημιουργώντας χάος).

Αυτό το χάος καθιστά τον γαλαξία επικίνδυνο.

Η ηλιακή γειτονιά μας αλλάζει διαρκώς, με αστέρες να κινούνται εκατοντάδες χιλιόμετρα κάθε δευτερόλεπτο.

Μόνο οι τεράστιες αποστάσεις μεταξύ αντικειμένων μας προστατεύουν από τους κινδύνους εκεί έξω.

Ίσως όμως να ατυχήσουμε στο μέλλον. Κάποια στιγμή μπορεί να συναντήσουμε έναν υπερκαινοφανή αστέρα

ή ένα τεράστιο αντικείμενο που διέρχεται και κατακλύζει τη Γη με αστεροειδείς.

Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, πιθανόν θα το ξέραμε χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια χρόνια πιο πριν.

Αλλά και πάλι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά γι’ αυτό.

Εκτός,

κι αν βγάζαμε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα από τη μέση.

Για να μετακινήσουμε το ηλιακό σύστημα,

θα χρειαστούμε έναν αστρικό κινητήρα, μια µέγα-κατασκευή

που θα κατευθύνει έναν αστέρα μέσα από το γαλαξία. Αυτό είναι κάτι

που θα μπορούσε να οικοδομηθεί από έναν προηγμένο πολιτισμό με τεχνολογίας όπως σαν τι Σφαίρα Ντάισον

που σκέφτεται το μέλλον του εκατομμύρια χρόνια πιο πριν.

Αλλά πώς θα μετακινούσαμε τα τόσα εκατοντάδες χιλιάδες αντικείμενα του ηλιακού συστήματος;

Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να τα αγνοήσουμε όλα αυτά.

Πρέπει μόνο να μετακινήσουμε τον Ήλιο. Τα πάντα είναι λόγω βαρύτητας κολλημένα σε αυτόν και τον ακολουθούν όπου κι αν πάει.

Υπάρχουν πολλές ιδέες για το πως θα έμοιαζε ένας αστρικός κινητήρας και πως θα λειτουργούσε.

Διαλέξαμε δύο, βάσει της γνώσης μας στη Φυσική, που θεωρητικά μπορούν να κατασκευαστούν.

Το απλούστερο είδος αστρικού κινητήρα είναι ο προωστήρας Shkadov, ένας γιγαντιαίος καθρέφτης.

Λειτουργεί με την ίδια αρχή με έναν πύραυλο.

Όμως τα καύσιμα των πυραύλων με φωτόνια που απελευθερώνονται ως ηλιακή ακτινοβολία έχουν ορμή, όχι πολλή, αλλά λίγο.

Για παράδειγμα, αν ένας αστροναύτης άναβε έναν φακό στο διάστημα, θα τον ωθούσε προς τα πίσω πολύ πολύ αργά.

Ένας αστρικός κινητήρας θα λειτουργήσει κάπως καλύτερα από έναν φακό επειδή ο Ήλιος παράγει πολλά φωτόνια.

Η βασική ιδέα στον προωστήρα Shkadov είναι να αντικατοπτρίσει έως και το ήμισυ της ηλιακής ακτινοβολίας

ώστε να δημιουργήσει ώθηση, και να σπρώξει αργά τον Ήλιο εκεί που θέλουμε να πάει.

Προκειμένου ο προωστήρας Shkadov να λειτουργήσει, θα πρέπει να κρατιέται στον ίδιο χώρο, όχι να περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο.

Παρόλο που η βαρύτητα του Ήλιου θα τον τραβάει, αυτός θα σταθεροποιείται από την πίεση της ακτινοβολίας που θα σπρώχνει τον καθρέφτη πάνω.

Αυτό σημαίνει ότι ο καθρέφτης πρέπει να είναι πολύ ελαφρύς, ακόμα κι’από ανακλαστικά φύλλα ενός μικρομέτρου ή υλικά όπως κράματα αλουμινίου.

Το διαστημικό σχήμα του καθρέφτη είναι επίσης σημαντικό.

Αν βάζαμε τον Ήλιο σε ένα γιγαντιαίο σφαιρικό κέλυφος δεν θα λειτουργούσε επειδή αυτό θα εστίαζε το φως πάλι πίσω στον Ήλιο,

θερμαίνοντας τον και δημιουργώντας ένα σορό δυσάρεστα προβλήματα.

Αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε μια παραβολή, η οποία στέλνει τα περισσότερα από τα φωτόνια γύρω από τον Ήλιο και στην ίδια κατεύθυνση, κάτι που μεγιστοποιεί την ώση.

Για να αποφευχθεί τυχαία καύση ή κατάψυξη της Γης από πάρα πολύ ή πάρα πολύ λίγο ηλιακό φως,

το μόνο ασφαλές μέρος για την κατασκευή ενός προωστήρα Shkadov είναι πάνω από τους πόλους του Ήλιου.

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να μετακινήσουμε τον Ήλιο μόνο κάθετα στο ηλιακό σύστημα και μόνο προς μια κατεύθυνση στον Γαλαξία,

που περιορίζει τις επιλογές μετακόμισης μας.

Αλλά αυτές τις επιλογές έχουμε.

Για έναν πολιτισμό ικανό να οικοδομήσει μια Σφαίρα Ντάισον, αυτό είναι ένα σχετικά απλό εγχείρημα.

Όχι πολύπλοκο, απλά αρκετά δύσκολο να κατασκευαστεί.

Με τέρμα τα γκάζια, το ηλιακό σύστημα θα μετακινούνταν κατά περίπου 100 έτη φωτός σε διάστημα 230 εκατομμυρίων χρόνων.

Σε διάστημα μερικών δισεκατομμυρίων χρόνων, μας δίνει σχεδόν πλήρη έλεγχο της τροχιάς του ήλιου στον γαλαξία.

Αλλά βραχυπρόθεσμα, αυτό ίσως να μην είναι αρκετά γρήγορο για να αποφευχθεί ένας θανατηφόρος υπερκαινοφανής αστέρας. Γι’ αυτό σκεφτήκαμε ότι μπορούμε και καλύτερα.

Έτσι, ρωτήσαμε τον αστροφυσικό φίλο μας εάν μπορούσε να σχεδιάσει έναν ταχύτερο αστρικό κινητήρα γι’ αυτό το βίντεο.

Το έκανε και έγραψε μια εργασία σχετικά που δημοσιεύτηκε σε επιστημονικό περιοδικό.

Μπορείτε να το βρείτε στο σχετικό έγγραφο των πηγών μας.

Θα ονομάσουμε λοιπόν το νέο μας αστρικό κινητήρα, προωστήρα Καπλάν.

Λειτουργεί παρόμοια με ένα παραδοσιακό πύραυλο: τον κλασσικό εκτοξεύεις στερεών καυσίμων πύραυλο από τη μια μεριά και ωθεί τον εαυτό σου από την άλλη.

Πρόκειται για μια πλατφόρμα μεγάλου διαστημικού σταθμού που τροφοδοτείται από μια σφαίρα Dyson που συγκεντρώνει ύλη από τον Ήλιο για να τροφοδοτήσει τη πυρηνική σύντηξη.

Εκτοξεύει ένα πολύ γρήγορο χείμαρρο σωματιδίων με ταχύτητα σχεδόν 1 τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός έξω από το ηλιακό σύστημα.

Ένας δεύτερος χείμαρρος σπρώχνει τον Ήλιο μαζί σαν ρυμουλκό.

Ο προωστήρας Καπλάν απαιτεί πάρα πολλά καύσιμα, για την ακρίβεια εκατομμύρια τόνους ανά δευτερόλεπτο.

Για να συγκεντρώσει αυτό το καύσιμο, ο προωθητήρας μας χρησιμοποιεί πολύ μεγάλα

ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να διοχετεύσει υδρογόνο και ήλιο από τον ηλιακό άνεμο στον κινητήρα.

Ο ηλιακός άνεμος από μόνος του δεν παρέχει αρκετό καύσιμο όμως, και εκεί είναι που έρχεται η σφαίρα Ντάισον.

Χρησιμοποιώντας τη δύναμη της, το ηλιακό φως μπορεί να εστιαστεί ξανά στην επιφάνεια του Ηλίου.

Αυτό θερμαίνει μικρές περιοχές σε ακραίες θερμοκρασίες, ανυψώνοντας δισεκατομμύρια τόνους μάζας από πάνω από τον Ήλιο.

Αυτή η μάζα μπορεί να συλλεχθεί και να διαχωριστεί σε υδρογόνο και ήλιο.

Το ήλιο καίγεται εκρηκτικά σε θερμοπυρηνικούς αντιδραστήρες σύντηξης.

Ένας χείμαρρος ραδιενεργού οξυγόνου σε θερμοκρασία περίπου ενός δισεκατομμυρίου βαθμών

αποβάλλεται και γίνεται η κύρια πηγή ώθησης από τον αστρικό μας κινητήρα.

Για να αποφευχθεί η σύγκρουση με τον Ήλιο, ο κινητήρας πρέπει να εξισορροπήσει την ενέργεια.

Για να το καταφέρουμε αυτό,

επιταχύνουμε το αποθηκευμένο υδρογόνο με ηλεκτρομαγνητικά πεδία χρησιμοποιώντας επιταχυντές σωματιδίων

και εκτοξεύουμε ένα χείμαρρο πίσω στον Ήλιο.

Αυτό εξισορροπεί τον προωστήρα και μεταφέρει την ώση του κινητήρα μας πίσω στον Ήλιο.

Μέσα σε ένα εκατομμύριο χρόνια, αυτός ο κινητήρας μπορεί να μετακινήσει τον Ήλιο 50 έτη φωτός, αρκετά για να αποφευχθεί η σύγκρουση με ένα υπερκαινοφανής αστέρα.

Με τέρμα τα γκάζια, το ηλιακό σύστημα μπορεί να ανακατευθυνθεί πλήρως τη γαλαξιακή του τροχιά σε 10 εκατομμύρια χρόνια.

Αλλά περιμένετε, δε θα ξοδέψουμε τον Ήλιο έτσι;

Ευτυχώς ο Ήλιος είναι τόσο τεράστιος που ακόμη και δισεκατομμύρια τόνοι υλικού με το ζόρι θα αγγίξουν την επιφάνεια.

Για την ακρίβεια, αυτή η μέγα-κατασκευή θα επεκτείνει τη ζωή του Ήλιου, αφού αστέρες μικρότερης μάζας

καίγονται πιο αργά, διατηρώντας το ηλιακό σύστημα κατοικήσιμο για πολλά ακόμα δισεκατομμύρια χρόνια.

Με έναν προωστήρα Καπλάν, θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα σε διαστημόπλοιο.

Για παράδειγμα, περιστρέφοντας προς τα πίσω τον γαλαξία και

αποικίζοντας εκατοντάδες ή χιλιάδες αστέρες καθώς περνούμε από αυτούς.

Μπορεί ακόμη και να απομακρυνθεί πλήρως ο γαλαξίας και να επεκταθεί πέρα ​​από τον δικό μας γαλαξία Μίλκι Ουέι .

Οι αστρικοί κινητήρες είναι το είδος των μηχανών που κατασκευάζονται από πολιτισμούς που δεν σκέφτονται σε χρόνια ή δεκαετίες αλλά σε αιώνες.

Γνωρίζουμε ότι ο Ήλιος μας θα πεθάνει μια μέρα, άρα ένας αστρικός κινητήρας θα επέτρεπε στους απογόνους μας του μακρινού μέλλοντος να ταξιδέψουν σε άλλους αστέρες

χωρίς να χρειαστεί ποτέ να βρεθούν στην τρομακτικά σκοτεινή άβυσσο του διαστρικού και αχανούς διαστήματος.

Μέχρι να φτιάξουμε έναν αστρικό κινητήρα, πλέουμε παρασυρόμενοι, και πλέουμε στις ιδιοτροπίες της Γαλαξιακής θάλασσας.

Μπορεί να μην μας αρέσει πού όπου μας οδηγεί.

Ίσως οι απόγονοι μας βάλουν πλώρη και γίνουν ένα διαστρικό είδος για πολλά ακόμη εκατομμύρια χρόνια.

Αυτό ήταν το τελευταίο μας βίντεο για το έτος 2019 της εποχής του ανθρώπου, και ότι έτος ήταν αυτό.

Τόσα πολλά πράγματα συνέβησαν παντού, σε τόσους πολλούς και διάφορους ανθρώπους.

Τα ημερολόγια και οι αργίες είναι απλά φανταστικά, αλλά μας βοηθούν να κόψουμε τη ζωή μας σε τμήματα που ο εγκέφαλος μας μπορεί να χειριστεί καλύτερα.

Αφήνουμε το 2019 πίσω με ένα περίεργο μείγμα ψευδαίσθησης και ελπίδας. Ο κόσμος τα ‘χει παίξει (κυριολεκτικά),

Όμως μπορούμε να τον διορθώσουμε. Σε λίγες μέρες, αυτός ο χρόνος θα είναι παρελθόν, και θα μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε.

Σας ευχαριστούμε που παρακολουθήσατε τα βίντεό μας και που μένετε μαζί μας για τόσα πολλά χρόνια. Τα ξαναλέμε το 2020.