วิดีโอ

สรุป

ไม่มีอะไรในจักรวาลที่อยู่นิ่ง

ในทางช้างเผือกดาวกว่าพันล้านดวงโคจรรอบ จุดศูนย์กลางกาแล็คซี

บางดวงเช่นดวงอาทิตย์ของเรานั้นค่อนข้างที่จะมั่นคง

รักษาระยะห่างไว้ประมาณ

30,000 ปีแสงจากจุดศูนย์กลาง

โคจรครบรอบทุกๆ 230 ล้านปี

การเต้นนี้ไม่เหมือนกับบัลเล่ต์ที่มีชั้นเชิง

มันเหมือนกับลานสเก็ตที่เต็มไปด้วย ทารกที่กำลังเมามายอยู่ซะมากกว่า

ความวุ่นวายนี้ทำให้กาแล็คซีนั้นอันตราย

ระบบสุริยะเพื่อนบ้านของเรานั้นเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

โดยมีดวงดาวต่างๆเคลื่อนที่หนึ่งพันกิโลเมตรต่อวินาที

มีเพียงแค่ระยะห่างที่กว้างใหญ่ระหว่างวัตถุ ปกป้องเราจากอันตรายต่างๆ

แต่เราอาจจะโชคร้ายในอนาคต

ณ จุดๆหนึ่ง

เราอาจจะเจอดาวที่กำลังจะเกิดซุปเปอร์โนวา

หรือวัตถุขนาดมหึมาเคลื่อนที่ผ่าน แล้วโปรยอุกกาบาตลงมาสู่โลก

ถ้าเหตุการณ์พวกนี้กำลังจะเกิดขึ้น

เราอาจจะรู้ก่อนเป็นพันปีหรือล้านปีล่วงหน้า

แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก

เว้นแต่ว่า…

..เราย้ายระบบสุริยะของเราออกไปจากเส้นทาง

(เพลงเปิดวิดีโอ)

เพื่อที่จะเคลื่อนย้ายระบบสุริยะของเรา

เราต้องการเครื่องยนต์ดาราจักร

สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ใช้เพื่อขับเคลื่อนดวงดาว ผ่านกาแล็คซี

มันเป็นสิ่งหนึ่ง

ที่อาจจะถูกสร้างโดยอารยธรรมที่ก้าวหน้า ที่มีเทคโนโลยีระดับทรงกลมไดสัน

ที่คิดถึงอนาคตของพวกเขาในอีกล้านปีข้างหน้า

แต่ว่าเราจะเคลื่อนย้ายสิ่งต่างๆที่มี เป็นร้อยเป็นพันในระบบสุริยะยังไงงั้นเหรอ?

ข่าวดีคือเราสามารถข้ามประเด็นพวกนั้นไปได้ทั้งหมด(เย้)

เราเพียงต้องการแค่เคลื่อนย้ายดวงอาทิตย์เท่านั้น

เพราะที่เหลือได้ถูกยึดติดโดยแรงโน้มถ่วงไว้แล้ว และจะตามมันไปทุกที่ที่อยากไป

มีไอเดียหลายตัวที่เกี่ยวกับเครื่องยนต์ดาราจักร ว่ารูปลักษณ์จะเป็นอย่างไรและทำงานอย่างไร

เราได้เลือกมาสองตัว

โดยมีพื้นมาจากความรู้ทางฟิสิกส์ที่เราเข้าใจ ในขณะนี้

ที่จะสามารถสร้างได้ในทางทฤษฎี

ชนิดเครื่องยนต์ดาราจักรที่ง่ายที่สุด คือไอพ่นชคาดอฟ

กระจกขนาดใหญ่

มันทำงานตามหลักการเดียวกับจรวด

เช่นเดียวกับเชื้อเพลิงของจรวด

โฟตอนถูกปล่อยในขณะที่รังสีของดวงอาทิตย์ ประคองโมเม็นตัมเอาไว้

ไม่ใช่ในปริมาณมากแต่เป็นปริมาณที่เล็กน้อยเท่านั้น

ตัวอย่างเช่นถ้านักบินอวกาศเปิดไฟฉายในอวกาศ

มันจะผลักพวกเขาช้ามากๆ

เครื่องยนต์ดาราจักรจะทำงานดีกว่าไฟฉายเล็กน้อย

เพราะดวงอาทิตย์ผลิตโฟตอนเป็นจำนวนมาก

ไอเดียพื้นฐานของไอพ่นชคาดอฟคือการ สะท้อนรังสีของดวงอาทิตย์ในปริมาณครึ่งหนึ่ง

เพื่อที่จะสร้างแรงพุ่งและผลักดวงอาทิตย์ ไปในทิศทางที่เราต้องการไปอย่างช้าๆ

เพื่อที่จะทำให้ไอพ่นชคาดอฟทำงานได้

มันต้องถูกทำให้อยู่ในที่เดียวตลอดเวลา

ไม่ใช่โคจรรอบดวงอาทิตย์

แม้ว่าแรงโน้มถ่วงของดวงอาทิตย์ จะพยายามดึงเข้ามา

มันก็จะถูกช่วยโดยแรงดันจากรังสี ที่จะผลักตัวกระจกกลับ

นั่นหมายความว่าตัวกระจกจะต้องบางมากๆ

ทำจากฟอยล์ที่บางระดับไมครอน ที่ใช้วัตถุอย่างอลูมิเนียม

รูปทรงของกระจกก็สำคัญเช่นกัน

การครอบดวงอาทิตย์ไว้ในเปลือกทรงกลมขนาดใหญ่

จะใช้ไม่ได้

เพราะมันจะสะท้อนแสงกลับไปดวงอาทิตย์

เพิ่มความร้อน

และสร้างปัญหาต่างๆที่ไม่น่าอภิรมย์นัก

ฉะนั้นแล้วเราจะใช้พาราโบลา

ที่จะส่งโฟตอนส่วนใหญ่ไปรอบๆดวงอาทิตย์ และในทิศทางเดียวกัน

เพื่อที่จะทำให้แรงพุ่งให้มีประสิทธิภาพสูงสุด

เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้เผาหรือแช่แข็งโลกโดยบังเอิญ

ด้วยแสงอาทิตย์ที่มากหรือน้อยเกินไป

ที่ๆปลอดภัยที่สุดที่จะสร้างไอพ่นชคาดอฟ

คือข้างบนขั้วของดวงอาทิตย๋์

นั้นหมายความว่าเราจะทำได้แค่เคลื่อนที่เป็นแนวตั้ง

ในห้วงของระบบสุริยะ

และทิศทางเดียวของทางช้างเผือก

ซึ่งจำกัดทางเลือกในการเดินทางของเราเล็กน้อย

แต่มันก็ทำได้เพียงเท่านี้

สำหรับอารยธรรมที่สามารถสร้างทรงกลมไดสันได้

สิ่งนี้นั้นเป็นความพยายามที่ค่อนข้างจะง่ายดาย

ไม่ได้ซับซ้อนอะไรนัก

แค่ยากมากๆที่จะสร้างเท่านั้นเอง

เมื่อถึงจุดเร่งสูงสุด

ระบบสุริยะอาจจะถูกเคลื่อนที่ประมาณพันปีแสง

ในทุกๆ 230 ล้านปี

อีกไม่กี่พันล้านปี

มันจะทำให้เราควบคุมการโคจรรอบกาแล็คซีของดวงอาทิตย์ ได้เกือบทั้งหมด

แต่ในระยะสั้น

นี่อาจจะไม่เร็วพอที่จะหลบซุปเปอร์โนวาแสนอันตรายได้

นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เราคิดว่าเราสามารถทำให้ดีกว่าเดิมได้

ดังนั้นเราจึงถามเพื่อนนักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ของเรา

ว่าเขาจะสามารถออกแบบเครื่องยนต์ดาราจักร ที่เร็วกว่าสำหรับวิดีโอนี้ได้หรือไม่

เขาได้ออกแบบและได้เขียนบทวิจัย

และได้เผยแพร่ในรูปแบบที่ผู้เชี่ยวชาญได้ตรวจสอบแล้ว

คุญสามารถหาได้ในแหล่งข้อมูลของเรา

เราจะเรียกเครื่องยนต์ดาราจักรใหม่ของเรานี้ว่า

“ไอพ่นคาปรัน”

มันทำงานเหมือนกับจรวดทั่วไป

ปล่อยไอพ่นทางหนึ่งเพื่อที่จะผลักคุณไปอีกทางหนึ่ง

มันเป็นสถานีอวกาศขนาดใหญ่ที่ให้พลังโดยทรงกลมไดสัน

ที่จะเก็บอนุภาคจากดวงอาทิตย์เพื่อที่จะ สร้างพลังงานนิวเคลียร์ฟิวชัน

มันจะยิงไอพ่นอนุภาคที่เร็วมากๆ เร็วถึงเกือบ 1 เปอร์เซ็นต์ของความเร็วแสง

จากระบบสุริยะ

ไอพ่นอนุภาคชุดที่สองจะผลักดวงอาทิตย์ไป เสมือนกับเรือลากจูง

ไอพ่นคาปรันต้องการเชื้อเพลิงปริมาณมหาศาล

เป็นล้านตันต่อวินาที

เพื่อจะเก็บเชื้อเพลิงพวกนี้ตัวไอพ่นของเรา

ใช้สนามแม่ไฟฟ้าเหล็กขนาดใหญ่มากๆ

เพื่อที่จะดึงไฮโดรเจนและฮีเลียม

จากลมสุริยะเข้าไปยังเครื่องยนต์

แม้ลมสุริยะอย่างเดียวจะไม่ให้เชื้อเพลิงที่เพียงพอ

และนั้นคือสาเหตุที่มีทรงกลมไดสัน

การใช้พลังงานของมัน

แสงอาทิตย์สามารถย้อนกลับไปยังผิว ของดวงอาทิตย์ได้

นี่จะให้ความร้อนพื้นที่เล็กๆให้อุณหภูมิสูงขึ้น แบบสุดๆได้

ยกมวลเป็นพันล้านตันของดวงอาทิตย์

มวลพวกนี้สามารถถูกเก็บและแยกเป็น ไฮโดรเจนและฮีเลียม

ฮีเลียมจะถูกเผาอย่างรุนแรงใน เตาปฏิกรณ์เทอร์โมนิวเคลียร์

ไอพ่นอนุภาคของ

ออกซิเจนที่เป็นกัมมันตรังสี ณ ความร้อน เกือบพันล้านองศา

ได้ถูกปล่อยออกมาและเป็นแรงขับเคลื่อนหลัก ของเครื่องยนต์ดาราจักรของเรา

เพื่อป้องกันไม่ให้เครื่องยนต์ของเราชนกับดวงอาทิตย์

มันต้องรักษาสมดุลของตัวเองเอาไว้

สิ่งที่ต้องทำคือ

เราเร่งอนุภาคของไฮโดรเจนที่เก็บไว้ด้วย สนามแม่เหล็กไฟฟ้า

โดยใช้ตัวเร่งอนุภาคและยิงไอพ่นอนุภาค กลับไปยังดวงอาทิตย์

นี่จะทำให้ตัวไอพ่นสมดุล

และโอนแรงพุ่งของเครื่องยนต์เรา

กลับไปยังดวงอาทิตย์

ในเวลาเพียงไม่กี่ล้านปี

เครื่องยนต์นี้สามารถเคลื่อนย้ายดวงอาทิตย์ ถึง 50 ปีแสง

เหลือเฟือที่จะหลบซุปเปอร์โนวา

ณ จุดเร่งสูงสุด

ระบบสุริยะสามารถปรับทิศทาง

ในการโคจรรอบกาแล็คซีของมัน

ในอีก 10 ล้านปี

แต่เดี๋ยวก่อน

วิธีนี้เราจะไม่ใช้พลังงานดวงอาทิตย์จนหมดเหรอ?

โชคดีที่ดวงอาทิตย์มีขนาดใหญ่สุดๆ

ขนาดที่แม้จะเสียวัตถุเป็นพันล้านตัน

มันก็แทบไม่ทำให้พื้นผิวลดลงแม้แต่น้อย

นอกจากนั้นแล้ว สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่นี้ จะยืดอายุดวงอาทิตย์ของเราด้วยซ้ำ

เพราะเมื่อดาวมีมวลน้อยลง

จะเผาช้าลง

ทำให้ระบบสุริยะอาศัยได้ไปอีกหลายพันล้านปี

ด้วยไอพ่นคาปรัน

เราสามารถเปลี่ยนระบบสุริยะเป็นยานอวกาศของเราได้

ตัวอย่างเช่น

โคจรย้อนหลังกาแล็คซี

และตั้งอาณานิคมดาวนับร้อยนับพันเมื่อเราเคลื่อนผ่าน

มันอาจจะสามารถที่จะหนีออกจากกาแล็คซีได้

และไปไกลกว่าทางช้างเผือก

เครื่องยนต์ดาราจักรเป็นเครื่องจักรที่สร้าง โดยอารยธรรม

ทีคิดถึงไม่ใช่ในอีกปีหรือทศวรรษ แต่เป็นกัลป์ข้างหน้า

เนื่องจากเรารู้ว่าดวงอาทิตย์ของเราวันหนึ่งต้องตายลง

เครื่องยนต์ดาราจักรอาจจะสามารถทำให้ทายาท ของมนุษยชาติในอนาคตอันอีกยาวนาน

ที่จะไปยังดาวดวงอื่นๆ

โดยที่ไม่ค้องผจญกับความมืดอันสุดสะพรึง ของพื้นที่อวกาศระหว่างดวงดาว

จนกว่าเราจะสร้างเครื่องยนต์ดาราจักรได้

เราเคว้งและจำนนต่อความแปรเปลี่ยนของทะเลดวงดาว

เราอาจจะไม่ชอบว่ามันจะพาเราไปไหน

ไม่แน่ทายาทของเราจะล่องไป

และเป็นสิ่งมีชีวิตระหว่างดาวในอีกล้านปีข้างหน้า

นี่เป็นวิดีโอตัวสุดท้ายสำหรับปี 12019 ของยุคมนุษยชาติ และช่างเป็นปีที่สุดจะบรรยายยิ่งนัก

หลายสิ่งเกิดขึ้นทุกที่

สำหรับหลายๆคนด้วยกัน

ปฏิทินและวันหยุดเป็นเพียงแค่จินตนาการ

แต่มันช่วยเราตัดชีวิตเป็นชิ้นๆเพื่อที่จะให้ สมองเรารับไหว

เรากำลังจากปี 12019 ไว้กับการผสมกันแปลกๆ ระหว่างความจริงและความหวัง

แม้ โลกนั้นจะเละเทะ

แต่เราก็สามารถซ่อมได้

ในอีกไม่กี่วันปีนี้ก็จะจบลง

และเราก็จะมาลองกันใหม่

ขอบคุณที่รับชมวิดีโอของเรา

และสำหรับที่อยู่กับเรามาหลายต่อหลายปี

พบกันในปี 12020 ครับ