Video

Transcriptie

Soms voelt de wereld, hmm, saai.

We hebben alle afgelegen eilanden bezocht, het Noordpoolgebied veroverd en de diepste oerwouden doorgedrongen.

Maar er is nog steeds een plek om te verkennen.

Het is een natte en dodelijke woestijn bewoond door mysterieuze wezens die in totale duisternis leven.

De diepe zee.

Laten we naar beneden duiken.

[♫ Catchy Intro Jingle ♫]

Als we kijken naar de enorme schaal van de oceanen op aarde,

het is moeilijk te geloven dat minder dan 2% van alle biomassa op aarde hier woont.

En van dat kleine percentage bevindt ongeveer 90% zich dicht bij het oppervlak in de eerste 200 meter.

Hier beginnen we onze reis.

Hier kan licht nog steeds in het water doordringen waardoor fotosynthese kan plaatsvinden.

Fytoplankton, triljoenen en triljoenen eencellige algen en bacteriën vormen de basis

van het ecosysteem van de oceaan, en ze worden geconsumeerd door groter plankton, die consumeren door andere soorten.

De zeebodem op deze diepte lijkt op het Amazone-regenwoud en is vaak bedekt met koraalriffen, algen,

en andere zee-planten die een overvloed aan zeedieren herbergen.

Tot nu toe hebben we de meeste aandacht besteed aan deze relatief aangename omgeving,

waar we vissen, zwemmen, vervuilen en wetenschap doen.

Laten we dus dieper duiken.

We gaan van bekende kustwateren naar diepere, meer afgelegen wateren en bereiken uiteindelijk de rand

van het continentale plat, waar we worden geconfronteerd met de continentale helling,

de lange afdaling naar de diepe zee.

Met elke extra meter water vervaagt het licht drastisch, wat betekent dat het er in feite is

geen planten meer, en de schijnbaar steile continentale helling begint ons te herinneren aan het oppervlak van de maan.

Uitkijkend worden we geconfronteerd met wat lijkt op eindeloos open water.

Laten we de helling achter ons laten en naar binnen gaan wat bekend staat als de Schemer Zone, het portaal naar de diepe zee.

Naarmate we verder zinken, stijgt de waterdruk tot dodelijke niveaus.

De diepste duik ooit kwam binnen op 332 meter.

Op die diepte is de druk alsof je 200 auto’s op je hebt gestapeld.

Toch hebben we slechts 3% van onze reis voltooid.

Hoewel deze regio behoorlijk grimmig lijkt, veel vissen en andere dieren

breng hier minstens de helft van hun leven door.

Overdag is het een goede plek om te rusten en te herstellen, verborgen voor roofdieren in de uitgestrekte donkere wateren.

’s Nachts kunnen ze veiliger naar ondiepere zones reizen om zich te voeden in de voedselrijke oppervlaktewateren.

In deze overgangszone tussen Twilight en Darkness wordt licht een krachtig hulpmiddel.

Meer dan 90% van de inheemse soort in deze diepe omgeving

gebruikt bioluminescerende chemicaliën om licht te creëren.

Ze doen dit als camouflage tegen het zeer vage zonlicht, om signalen naar potentiële vrienden te sturen,

of om aanvallers te verwarren en bang te maken.

Of ze gebruiken lichten om te jagen.

Een ander hulpmiddel om te overleven in het donker is samenwerken.

Op ongeveer 700 meter komen we een kolonie sifonoforen tegen.

Ze kunnen tot 50 meter lang zijn, maar zijn slechts zo breed als een bezemsteel.

Om een ​​prooi aan te trekken, creëert een kolonie een tragisch mooi helder blauw of rood licht,

en gebruikt een gordijn van tentakels gevuld met giftige naalden die alles doden dat te dichtbij komt.

Maar de meeste soorten die hier leven, moeten vertrouwen op een onwaarschijnlijke hulpbron: Zeesneeuw.

Wit schilferig spul dat constant van het oppervlak naar de bodem van de oceaan zinkt.

Het bestaat uit dode delen van planten of dieren,

uitwerpselen,

schelpen, zand of stof.

Hoewel dit niet erg smakelijk klinkt, zonder deze cruciale bron, zou het leven in de diepe zee sterven.

Het is in dit gebied dat de meest fascinerende gevechten tussen twee onwaarschijnlijke vijanden kunnen plaatsvinden.

Potvissen jagen en vallen gigantische inktvis aan ter grootte van een huis.

Hoewel de inktvis woest terugvecht, maken ze waarschijnlijk geen kans,

maar ze laten wel permanente sporen achter op de huid van hun moordenaar.

Als we 1000 meter bereiken, dieper dan de hoogste structuur die door mensen is gebouwd, moeten we voorzichtig zijn.

Dit is de Middernachtzone, een plaats van uiterste duisternis.

Een nauwelijks onderzochte natte woestenij die bestaat uit niets anders dan eindeloos zwart open water.

Op deze diepten is het voor een mens moeilijker om te zwemmen dan om door de ruimte te wandelen.

Het is hier heel moeilijk om voedsel te vinden, dus het leven moest zich aanpassen en extreem energiezuinig worden.

Zoals de 30 centimeter lange vampierinktvis die zonder beweging door het water zweeft,

met lange en slanke vangarmen verlengd.

Ze zijn bedekt met kleine stijve haartjes, die voedsel uit het water filteren.

Dit bespaart veel energie in vergelijking met het actief vangen van voedsel.

Voor vleesetende vissen is het veel moeilijker om voedsel te vinden, omdat levende prooien hier vrij zeldzaam zijn.

Dus moeten de jagers hun slachtoffer bij de eerste aanval perfect grijpen. Anders zal het ontsnappen in het donker.

Veel diepzee roofdieren hebben verschillende sets van lange en dodelijke tanden.

Zoals de addervis, die zijn lange tanden gebruikt om zelfs grote prooien te vangen en het geheel in te slikken.

Of de franjehaai, met zijn indrukwekkende hoeveelheid tanden van 300 stuks,

die naar achteren zijn gericht om slachtoffers in hun mond vast te haken.

We zinken verder.

Door de grens van 3800 meter, zo diep als het graf van de Titanic, zijn we nu op afgronddiepten.

Hier gebeurt het leven in ‘slow motion’.

Het bewaren van elke laatste beetje energie is cruciaal om te overleven.

Alles hier beneden zweeft onbeweeglijk, of zwemt op een langzame, elegante manier.

De enige keer dat de dieren in deze zone snel bewegen, is wanneer ze aan het gevaar moeten ontsnappen.

Zoals de ‘Dumbo’ octopussen die peddelt met zijn oorachtige vinnen, of de grenadiers vissen met zijn trage palingachtige staart bewegingen.

Op 4.000 meter hebben we eindelijk weer de grond bereikt. De vlakte van Abyssal.

Het is bedekt met grijze modder en rotsen bedekt met de overblijfselen van zeesneeuw,

die wordt geconsumeerd door dieren zoals zeekomkommers, garnalen, zee-egels en zeewormen.

In sommige delen van de zeebodem zijn kleine donkere minerale afzettingen te zien.

Dit zijn mangaanknobbeltjes.

Diepzee koralen en sponzen gebruiken ze om zichzelf te verankeren op de bodem van de zee.

Hoewel het leven schaars is op de diepe zeebodem, zijn er zelfs hier oases.

In de klovenvalleien, waar aardplaten uit elkaar schuiven, verwarmt magma het zeewater en creëert donkere stralen

van water en mineralen zo heet als 400 ℃, die schoorstenen en torens vormen.

Extremofiele bacteriën gebruiken de mineralen om organische stoffen te vormen, die de basis vormen voor unieke ecosystemen.

Als we verder afdalen, bereiken we het diepste punt van de vlakte op 6.000 meter.

Voor het grootste deel van de zeebodem is dit zo diep als maar kan, maar als we het diepste punt van de oceanen willen bereiken,

we zijn eigenlijk pas halverwege.

Laten we de Hadal-zone betreden: de ‘onderwereld’ van de zee.

Het bestaat uit lange smalle geulen die uit slechts ongeveer 0,25% van de oceanen bestaat, en behoren tot de

de meest extreme omgevingen op aarde.

Alleen extremofielen bestaan ​​hier, zoals de etherische slakvis, die het record voor diepst levende vissen bezit

ooit gezien, op ongeveer 8.000 meter.

We zien stekelige en scherpe zwarte rotsen voorbij komen terwijl we zinken naar meer dan 10.000 meter.

Tot we de laatste helling bereiken, een geul in de grotere Marianentrog met zacht golvende zijkanten

die een vallei vormen van ongeveer 1,6 kilometer breed.

Dit is het. Het diepste punt, de Challengerdiepte.

11.000 meter onder het oppervlak.

De waterdruk hier is 1.086 bar.

Hier zwemmen is alsof je 1.800 olifanten bovenop je moet balanceren.

Maar zelfs hier heeft het leven een manier gevonden om te leven.

Naast zeekomkommers slingeren witte en lichtroze amfipoden zich een weg door het water.

Hun grootte is verbazingwekkend.

Terwijl hun soortgenoten in ondiep zeewater misschien een paar centimeter lang zijn, kan de diepzeeversie

een lengte tot 30 centimeter bereiken.

En er zijn andere dingen die elegant door het water drijven.

Plastic zakken die in 2018 door wetenschappers zijn gevonden.

Zelfs de meest afgelegen plek op aarde is niet veilig voor de invloed van de mens.

Er is nu niets meer te doen en onze zuurstof raakt op, dus we beginnen onze beklimming.

[♪ Deep Sea Ambience ♪]

Na uren reizen door het donkere niets, zien we eindelijk weer een glimp van licht.

We komen terug op een rustig oppervlak.

De oceanen zijn zo diep. Er zijn er zoveel van.

We zijn het aan onszelf en aan onze nakomelingen verplicht om ze zo goed mogelijk te bewaren.

Er zijn nog zoveel wonderlijke dingen te ontdekken.

Dus je bent nu helemaal nieuwsgierig en wilt gaan verkennen.

Waarom niet beginnen met wat interessante wetenschap? Je kunt onze vrienden van Brilliant gebruiken

als een sprong in de diepte van kennis.

Brilliant is een website die je helpt om wetenschap op een praktische manier te benaderen via interactieve cursussen

en dagelijkse problemen in wiskunde, wetenschappen en informatica.

In plaats van je simpelweg te overspoelen met informatie,

je krijgt de middelen die je nodig hebt om complexe onderwerpen zelf uit te vogelen.

Het is praktisch leren, in plaats van harde stof.

Duik erin en ga diep in op cursussen over dingen als geometrie, golven en licht, zwaartekrachtfysica

en nog veel meer.

Klik op de link in de beschrijving of ga naar brilliant.org/nutshell om je gratis aan te melden

en leer meer dingen dan dat er vissen in de zee zijn.

En er is een extra voordeel voor Kurzgesagt-kijkers. De eerste 688 mensen die de link gebruiken

ontvangen 20% ​​korting op hun jaarlijks lidmaatschap, waarmee u alle dagelijkse problemen op de website kunt bekijken,

en het ontgrendelen van elke cursus.

Briljant helpt je om jouw dag een beetje slimmer af te sluiten. Aarzel niet en neem de sprong.

Heb je meer vitamine C nodig? We hebben ook een epische poster gemaakt met enkele van de meest fascinerende wezens

die we tijdens onze duik tegenkwamen.

Het is veel minder werk dan een aquarium, maar net zo rustgevend en mooi.

[♫ Outro Tune ♫]

{Bekijk de Kurzgesagt Merch Shop!}