วิดีโอ

สรุป

เกือบทั่วทุกมุมโลก

พวกมดมักจะก่อสงครามกันเอง

อาวุธของพวกมันคือสิ่งที่ธรรมชาติได้มอบให้.

บางตัวมีเกราะที่แข็งแกร่ง , เหล็กไนแสนอันตราย หรือแม้แต่ขากรรไกรสุดแหลมคม

แล้วก็ยังมีมดขนาดตัวเล็กจิ๋วซึ่งไม่น่าประทับใจนัก

แต่มันกลับสามารถควบคุมอาณานิคมที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาเหล่ามดทั้งหมด

อาณานิคมที่เดินทางข้ามทวีปและก่อสงคราม

ที่ทำให้มีผู้บาดเจ็บล้มตายหลายล้านตัว

ลองมาดูนักรบที่น่าเหลือเชื่อพวกนี้กันเถอะ

มดอาร์เจนตินา ,Linepithema humile.

เรื่องราวนี้เริ่มต้นในแถบลุ่มน้ำรอบ ๆ แม่น้ำปานามา

ในอเมริกาใต้

มันเป็นมหานครสุดแออัดของเหล่ามด

ที่มดหลายสิบสปีชีส์ต่อสู้เพื่อแย่งชิง

รวมไปถึงมดคันไฟ, มดทหาร,

และมดอาเจตินาที่ไม่ค่อยสำคัญนัก

มันมีความยาวเพียง 2 ถึง 3 มิลลิเมตร

และมีขากรรไกรล่างเล็ก ๆ

ช่างน่าแปลกใจ ที่มันสามารถรอดชีวิตท่ามกลางเหล่าคู่แข่งสุดแกร่ง

บ้านของพวกมันธรรมดาทั่วๆไป

อาณานิคมของพวกมัน มีตั้งแต่ขนาดค่อนข้างเล็กไปจนถึงใหญ่

และสามารถพบได้ทุกที่:

ใต้ท่อนซุง,

กองใบ้ไม้แห้ง,

หรือในอาณานิคมเก่าของมดตัวอื่น

ที่นี่, มดอาร์เจนตินาจะเตรียมอาวุธที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการต่อกรกับคู่แข่ง:

จำนวน

มดสปีชีส์ส่วนใหญ่จะมีราชินีแค่ตัวเดียวเท่านั้นเพื่อให้กำเนิดมด

ในขณะที่มดอาร์เจนตินาทุกตัวสามารถเป็นได้หมด

ในมดงานทุก ๆ 120 ตัวจะมีราชินีหนึ่งตัว

ซึ่งวางไข่ได้สูงสุด 60 ฟองต่อวัน

นั่นทำให้อาณานิคมของพวกมันเติบโตอย่างรวดเร็วและมีประชากรกว่าหนึ่งล้านหรือพันล้านตัว

ทีมราชินีและมดงานบ่อยครั้งจะแยกออกไป และสร้างอาณานิคมใหม่

แต่กลยุทธ์นี้มีข้อเสีย:

เมื่ออาณานิคมเติบโตและผลิตลูกหลานจำนวนมาก

จะเกิดการกลายพันธ์และอาณานิคมใหม่จะปรับตัวตามสภาพแวดล้อมใหม่

DNA ของพวกมันจะค่อยๆเปลี่ยนจากรุ่นสู่รุ่น

และสะสมความแตกต่าง

นั่นทำให้หลังจากนั้นไม่นาน

มดที่แยกอาณานิคมออกมาจะกลายเป็นเหมือนญาติห่าง ๆ

และจะเริ่มแข่งขันกับอาณานิคมแม่

ในแถบพื้นเมืองของอเมริกาใต้ นี่คือพฤติกรรมของมดอาร์เจนตินา

ภายในอาณานิคมของพวกมัน พวกมันมีความร่วมมือกันและเป็นระเบียบอย่างมาก

แต่พวกมันต้องต่อสู้ในสงครามที่โหดร้ายกับ มดอาร์เจนตินาอาณานิคมอื่นและมดสปีชีส์อื่น

กับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ

มดอาร์เจนตินาจะก้าวร้าวมาก

มีการต่อสู้ในทุก ๆ ตารางนิ้ว

แต่มันก็ไม่มีทางไปปกครองประเทศข้างเคียงได้

จนกระทั่งมนุษย์ปรากฏตัวขึ้น

เราทำในสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปทำ ขนส่งสิ่งต่าง ๆ ทั่วโลกผ่านทางเรือ

หนึ่งในนั้น

มีมดราชินีอาร์เจนตินาบางตัวแอบลักลอบไปพร้อมกับเรือ

จากอเมริกาใต้สู่มาเดราและนิวออร์ลีนส์

ทันใดนั้นมดอาร์เจนตินาก็พบว่าตัวเองอยู่ในโลกที่แปลกประหลาด

แทนที่จะอยู่ท่ามกลางศัตรูที่ร้ายกาจ

พวกมันพบเพียงเหยื่อเท่านั้น

ไม่มีใครสามารถต่อสู้กับพวกมันได้อย่างสมน้ำสมเนื้อ

เพราะมีเพียงมดราชินีอาร์เจนตินาไม่กี่ตัว ถูกนำเข้ามาสู่โลกภายนอก

ทำให้อาณานิคมที่เกิดขึ้นมีความหลากหลายทางพันธุกรรมต่ำมาก

ยิ่งไปกว่านั้น,มดอาร์เจนตินาที่เข้ามา ถูกฆ่าไปกว่า 90% ของราชินีในทุกปี

ราชินีน้อยลง ความหลากหลายทางพันธุกรรมก็น้อยลง

ดังนั้นเมื่ออาณานิคมเหล่านี้แผ่ขยายไปทั่วภูมิประเทศ

มดที่แยกออกจากอาณานิคมจึงไม่ถือว่าเป็นญาติห่าง ๆ อีกต่อไป

ผลที่ตามมาคือ

อาณานิคมใหม่จะไม่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง

แต่กลุ่มที่ให้ความร่วมมือจะเรียกว่า “supercolonies”

นี่เป็นกลยุทธ์ที่แปลกมากในอาณาจักรมด

มีมดเพียงไม่กี่สปีชีส์จาก 16,000 สปีชีส์ ที่วัฒนาการเป็น supercolonies

Supercolony ถูกสร้างขึ้นบนชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกา

และกลายเป็นฐานสำหรับชัยชนะระดับโลกของเจ้ามดตัวจิ๋ว

ทุกวันนี้,

มดอาร์เจนตินาอาศัยอยู่ในเขตเมดิเตอร์เรเนียนของ 6 ทวีป

และในอีกหลาย ๆ เกาะ

Supercolony นี้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก

จากการตั้งถิ่นฐานย่อยในแคลิฟอร์เนีย,

ยุโรป,

ญี่ปุ่น,

นิวซีแลนด์,

และออสเตรเลีย

ก่อตัวเป็นมหาอาณานิคมระหว่างทวีปของเหล่ามดอาร์เจนตินา

สิ่งนี้ทำให้พวกมันเป็นสังคมที่ใหญ่ที่สุดในโลก

มากมายยิ่งกว่ามนุษย์

แต่ความสำเร็จของพวกมัน ได้เปลี่ยนแปลงระบบนิเวศที่พวกมันรุกราน

แคลิฟอร์เนียเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ

ในความโลภของพวกมันที่จะขยายอาณาเขต

มดอาร์เจนติน่าได้เข้ามาบุกรุกและแทนที่สปีชีส์มดพื้นเมืองกว่า 90%

รวมถึงมดไม้แคลิฟอร์เนียหลายสปีชีส์

แม้ว่ามดไม้ที่เป็นมดงานจะตัวใหญ่

แต่อาณานิคมของพวกมันมีเพียง 3,000 ถึง 6,000 ตัว

ไม่มีโอกาสต่อต้าน supercolony ที่กำลังขยายตัวของเหล่ามดอาร์เจนตินาหลายพันล้านตัวได้

มดงานอาร์เจนตินาโจมตีโดยการถู สารพิษไปที่เหยื่อของพวกมัน

ซึ่งจะทำให้ศัตรูระคายเคือง

และเป็นการทำเครื่องหมายว่าเป็นเป้าหมายให้กับมดอาร์เจนตินาตัวอื่น ๆ

เมื่อพวกมันโจมตี มดอาร์เจนตินาก็จะชำระล้างเหยื่อของพวกมัน

ด้วยการตรึงเหยื่อจากคนละฝั่ง

และดึงแขนขาออกจากกัน

ไม่สำคัญว่าพวกมันจะตายไปกี่ตัว

เพราะพวกมันจะมีเพิ่มขึ้นเสมอ

เมื่ออาณานิคมถูกบุกรุกและถูกทำลาย

มดอาร์เจนติน่าจะกินไข่ของเหยื่อ

ยึดบ้านและดินแดนของพวกมัน

จำนวนมดอาร์เจนตินา

ทำให้พวกมันสามารถล่าและกินแมลงต่าง ๆ ได้มากจนเกินไป

เมื่อเวลาผ่านไปบางสปีชีส์ก็หายไปจากดินแดนของมดโดยสมบูรณ์

มดอาร์เจนตินาไม่สนใจการทำงานของพืชและสัตว์ในท้องถิ่น

พวกมันแค่กินและเดินหน้าต่อไป

และหากที่ต่อไปของพวกมันเป็นทรัพย์สินของมนุษย์

พวกมันก็จะทำตัวหยาบคายเหมือนกับอยู่บ้านตัวเองเช่นกัน

พวกมันหาอาหารในถังขยะ,

ชามอาหารสัตว์เลี้ยง,

และแอบเข้าไปในครัวเพื่อยึดของที่เหลืออยู่

ไม่ใช่แค่บ้านของเรา

สวนและสนามหญ้าของเราก็ได้รับผลกระทบจากมดอาร์เจนตินาเช่นกัน

เนื่องจากพวกมันมักอนุบาลฝูงเพลี้ยเพื่อเป็นฟาร์มปศุสัตว์ของพวกมัน

เพลี้ยจะดูดสารอาหารจากพืชและ ผลิตน้ำหวาน

เพื่อใช้แลกเปลี่ยนกับมดสำหรับการดูแล

เนื่องจากมดไม่มีศัตรูที่น่ากลัวในบ้านใหม่ของพวกมัน

เหล่าเพลี้ยเจริญเติบโตและ

ฆ่าพืชที่พวกมันอาศัยอยู่ในที่สุด

ดังนั้น นอกจากทำให้ระบบนิเวศที่พวกมันบุกเข้ามายุ่งเหยิง

พวกมันยังเป็นศัตรูพืชทางการการเกษตรอีกด้วย

แต่กฎของมดอาร์เจนตินากำลังถูกท้าทาย

supercolonies บางส่วนได้แตกออกมา

และกลายเป็นอาณาจักรของตัวเอง

สงครามกลางเมืองที่ไร้ความปราณีได้อุบัติขึ้น

ตัวอย่างเช่น supercolony ที่ทะเลสาบ Hodges

ได้ต่อสู้กับอาณานิคมที่มีขนาดใหญ่มากเป็นเวลาหลายปีในเขตซานดิเอโก

สงครามครั้งใหญ่กำลังเกิดขึ้นในแนวหน้าที่ยืดหยุ่นและ

ทอดยาวหลายกิโลเมตร

มีมดประมาณ 30 ล้านตัวตายที่นี่ในแต่ละปี