Βίντεο

Αποσπάσματα

Λοιπόν, αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος πραγματικά έφτιαξε το ίντερνετ;

Κάποιοι έχουν γίνει εκατομμυριούχοι χάρη στο ίντερνετ.

Αλλά το μόνο που έκαναν ήταν να εφεύρουν έξυπνους τρόπους να το χρησιμοποιούν.

Άρα ο άνθρωπος που “εφήβρε το ίντερνετ” πρέπει να είναι πολυεκατομμυριούχος

κάτι σαν, θεός, σωστά;

Ποιον λοιπόν θα πρέπει να ευχαριστούμε, τότε;

Ήταν κάποιος Βρετανός σπασίκλας σε ένα υπόγειο Ελβετικό εργαστήριο;

Ίσως.

Έξυπνοι Αμερικάνοι που φοβήθηκαν τον πυρηνικό αφανισμό από τους Ρώσους;

Καλή ιδέα.

Γάλλοι επιστήμονες που αποφάσισαν να ονομάσουν το δίκτυο υπολογιστών τους “Λ’ εντερνέτ”;

Ενδιαφέρον.

Ή ήταν έργο χιλιάδων έξυπνων επιστημόνων που έφτιαχναν κάτι

που ήξεραν ότι είναι χρήσιμο, αλλά δεν κατάλαβαν ότι θα γινόταν τόσο μεγάλο;

Λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε κάποια πράγματα σε τάξη.

Υπάρχει το ίντερνετ, ένας σωρός από δίκτυα υπολογιστών που είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους,

και υπάρχει και ο Παγκόσμιος Ιστός, ένας τρόπος για να μοιραζόμαστε πιο εύκολα

τις πληροφορίες, χρησιμοποιώντας όλους αυτούς τους διασυνδεδεμένους υπολογιστές.

Το ίντερνετ, όπως το ξέρουμε σήμερα χρειάστηκε τουλάχιστον 40 χρόνια για να φτιαχθεί.

Μια διαδεδομένη, αλλά λάθος ιστορία είναι ότι το ίντερνετ το έφτιαξαν οι ΗΠΑ

για να έχουν ένα δίκτυο επικοινωνίας που θα επιβίωνε μετά από πυρηνικό πόλεμο.

Σύμφωνα με τους ιδρυτές του πρώτου δικτύου, του ARPANET, τη δεκαετία του 1960,

αυτό το πρώτο πείραμα δικτύωσης δεν είχε καμία σχέση με επικοινωνία·

είχε σχέση με βελτιστοποίηση της χρήσης των επεξεργαστών, ή αλλιώς κοινή χρήση του χρόνου,

που βασικά σήμαινε ότι οι επιστήμονες μπορούσαν να μοιράζονται και την ισχύ των υπολογιστών.

Αυτό το έκαναν γιατί μέχρι τη δεκαετία του 1960 δεν υπήρχε κανένα δίκτυο - μόνο μεγάλες μηχανές

οι κεντρικοί υπολογιστές (mainframes), μέσα σε δωμάτια και επεξεργάζονταν υπολογιστικές εργασίες

μία κάθε φορά.

Με την κοινή χρήση του χρόνου, αυτά τα μεγαθήρια μπορούσαν να επεξεργαστούν πολλές εργασίες με τη μία

το οποίο σήμαινε ότι μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν πολλοί επιστήμονες μαζί.

Και, προφανώς, όταν αρχίζεις να συνδέεις τους υπολογιστές μεταξύ τους,

αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις

για να τους κάνεις να επικοινωνούν πιο εύκολα.

Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούσαν να λύσουν αυτό το πρόβλημα.

Έτσι ας δούμε και κάποιες άλλες σημαντικές έννοιες που αναπτύχθηκαν αλλού.

Και ας αρχίσουμε με τη μεταγωγή πακέτων.

Στη Βρετανία, υπήρχε ένα εμπορικό δίκτυο, που αναπτύχθηκε από

το Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής, το οποίο όμως ποτέ δεν “απογειώθηκε”

γιατί ξέμειναν από λεφτά.

Αλλά σκέφτηκαν την ιδέα μεταγωγής πακέτων, έναν τρόπο για να αποφεύγουν

τη συμφόρηση σε πολύ απασχολημένα δίκτυα, κόβοντας τα δεδομένα σε κομμάτια από τη μια πλευρά

και ενώνοντάς τα στην άλλη.

Οι Γάλλοι έπαιξαν κι αυτοί τον ρόλο τους.

Δούλευαν πάνω σε ένα επιστημονικό δίκτυο που λεγόταν CYCLADES,

αλλά δεν είχαν πολλά χρήματα, οπότε αποφάσισαν να συνδέσουν απευθείας

τους υπολογιστές τους, αντί να χρησιμοποιούν κεντρικούς υπολογιστές - “πύλες”.

Τώρα, ας πούμε και κάτι, ομολογουμένως, όχι τόσο επιστημονικό,

αλλά σύμφωνα με μια θεωρία, ένα παρακλάδι της έρευνάς τους ήταν η λέξη “ιντερ-νετ”

Αλλά δε χρειάζεται να το πιστέψετε αν δε θέλετε.

Λοιπόν, τώρα είναι η αρχή της δεκαετίας του 1970.

Υπάρχει αρκετή υποδομή υπολογιστών, αλλά η επικοινωνία

είναι αδέξια και αποσπασματική, επειδή τα διάφορα δίκτυα δεν μπορούν να μιλήσουν μεταξύ τους.

Το TCP/IP λύνει αυτό το πρόβλημα.

Τα πρωτόκολλα TCP/IP αποτελούν την γλώσσα επικοινωνίας του ίντερνετ,

που σημειώνει τα πακέτα δεδομένων και σιγουρεύει ότι

ακόμα κι αν πακέτα των ίδιων δεδομένων παίρνουν διαφορετικό δρόμο

όλα φτάνουν στον προορισμό τους και μπορούν να ξανασυναρμολογηθούν.

Τα δίκτυα στην πραγματικότητα άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους το 1975,

οπότε θα μπορούσατε να πείτε ότι αυτή είναι η αρχή του ίντερνετ.

Το e-mail όμως ήταν επίσης σημαντικό.

Δημιουργήθηκε για το ARPANET το 1972.

Η περισσότερη κίνηση το 1976 ήταν e-mail, γιατί οι ακαδημαϊκοί πίστευαν

ότι οι ηλεκτρονικές post-it σημειώσεις ήταν τρομερά κουλ.

Με τα δίκτυα να μπορούν να μιλούν μεταξύ τους, η επικοινωνία γινόταν ευκολότερη.

Αλλά όλη αυτή η επικοινωνία γινόταν με κείμενα, και ήταν κάπως άσχημη στο μάτι.

Τη δεκαετία του 1980, ένας Βρετανός ονόματι Τίμοθι Μπέρνερς-Λι

περνούσε το χρόνο του στο CERN, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών,

εκεί που οι φυσικοί προσπαθούν να καταλάβουν από τι είναι φτιαγμένο το σύμπαν.

Ήθελε να διαχειριστεί τις πληροφορίες των επιστημόνων και να τους διευκολύνει

στη διασύνδεση και στο μοίρασμα της δουλειάς τους μεταξύ τους,

βοηθώντας έτσι την πρόοδο των εργασιών τους.

Τα κατάφερε εφευρίσκοντας ένα περιβάλλον εργασίας που χρησιμοποιεί τα HTTP, HTML και URL,

τις τεχνολογίες που έκαναν πραγματικότητα τους περιηγητές (browsers) του διαδικτύου.

Και ονόμασε το δικό του περιηγητή, τον Παγκόσμιο Ιστό.

Δηλαδή, δεν εφηύρε το ίντερνετ, αλλά εφηύρε τον Ιστό (web).

Η πρώτη ιστοσελίδα, που τη δημιούργησε εκείνος, ήταν στο CERN στη Γαλλία τον Αύγουστο του 1991.

Έτσι, αφού η αρχική υποδομή ήταν στη θέση της,

οι βασικές τεχνολογίες είχαν εφευρεθεί,

οι διαδικτυακοί πίνακες μηνυμάτων ξέσπασαν παντού στη δεκαετία του 1980,

οι εταιρίες τηλεφωνίας είδαν την εμπορική προοπτική της ψηφιακής επικοινωνίας,

οι περιηγητές ιστού εξαπλώθηκαν σαν πυρκαγιά στις αρχές του 1990

και οι απλοί άνθρωποι ανακάλυψαν το e-mail,

τότε το ίντερνετ εξαπλώθηκε γρήγορα και σταθερά

και έγινε πρακτικό για το λαό από το 1995 περίπου.

Για στάσου, δεν εφηύρε το ίντερνετ ο αντιπρόεδρος της Αμερικής Αλ Γκορ;

Εεε… όχι.

Και αν διαβάζατε τι είπε ακριβώς, θα ξέρατε ότι ποτέ δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο.

Αλλά πολλοί άνθρωποι του πιστώνουν το ότι έσπρωξε ενεργά την νομοθεσία

που ενθάρρυνε τη διάδοση του ίντερνετ.

Το ίντερνετ υπάρχει επειδή χρειαζόμαστε να επικοινωνούμε,

και στους περισσότερους από εμάς μας αρέσει κι όλας.

Γι’ αυτό οι άνθρωποι έγιναν το κυρίαρχο είδος στη Γη.

Θα μπορούσατε να ισχυριστείτε ότι το ίντερνετ είναι ένα φυσικό βήμα εξέλιξης

και η φανέρωση αυτής της ανάγκης.

Δεν εφευρέθηκε από κάποιον άνθρωπο συγκεκριμένα,

αλλά όταν όλα τα δομικά του στοιχεία συναρμολογήθηκαν από όλους αυτούς

τους εκπληκτικούς επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο, το ίντερνετ έγινε ένα εργαλείο επικοινωνίας,

ένα εμπορικό εργαλείο, ένα εργαλείο έρευνας, προπαγάνδας, κατασκοπείας,

ένα εργαλείο για να κάνεις αγορές, να κλείνεις ραντεβού, να διασκεδάζεις,

και ένας τρόπος να λουφάρεις χωρίς να καταλάβει κανείς ότι δουλεύεις ή διαβάζεις,

που μπορεί να είναι και αυτό που κάνετε τώρα.

Τελικά όμως, επικοινωνείς, ειδικά όταν αφήνεις σχόλια,

και αυτό μπορεί και να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Υπότιτλοι: Κοινότητα Amara.org Ελληνικά: {ankont