Video

Transcriptie

Een mier is best dom.

Het heeft niet echt hersenen, geen wil, geen plan.

En toch zijn vele mieren samen slim.

Een mierenkolonie kan complexe structuren bouwen.

Sommige kolonies houden schimmelboerderijen, andere verzorgen vee.

Ze kunnen oorlog voeren of zichzelf verdedigen.

Hoe is dit mogelijk?

Hoe kunnen een hoop domme dingen samen slimme dingen doen?

Dit fenomeen heet emergentie…

en het is een van de meest fascinerende en mysterieuze kenmerken van ons universum.

In een notendop beschrijft emergentie kleine dingen…

die grotere dingen vormen met andere eigenschappen dan de som van hun delen.

Emergentie is complexiteit die uit eenvoudigheid ontstaat en emergentie is overal.

Water heeft totaal andere eigenschappen zijn moleculen zoals het concept van vochtigheid.

Neem natte stof. Als je ver genoeg inzoomt, dan is er geen vochtigheid.

Er zijn alleen maar moleculen die tussen de atomen van de stof zitten.

Vochtigheid is een emergente eigenschap van water.

Iets nieuws, alleen gemaakt door een hoop individuele interacties tussen watermoleculen.

En dat is het ongeveer. Vele dingen die reageren onder een bepaalde set regels…

en die zo iets creëren dat verdergaat dan zijzelf.

Het blijkt dat meer anders is.

Deze nieuwe eigenschap is op zichzelf een nieuw ding

en dat nieuwe ding kan met andere nieuwe dingen samengaan om het proces te herhalen.

Je kan je dit voorstellen als lagen op elkaar en de delen van elke laag worden steeds complexer.

Atomen vormen moleculen.

Moleculen vormen proteïnen.

Proteïnen vormen cellen.

Cellen vormen organen.

Organen vormen individuen.

Individuen vormen maatschappijen.

Maar hoe kan iets meer zijn dan de som van zijn delen?

Hoe vormen mieren dat troebele geheel van een kolonie?

Ze volgen een set regels die orde schept in chaos.

Bijvoorbeeld, laten we kijken naar hoe een mierenkolonie taken verdeelt.

Laten we ervan uitgaan dat een kolonie 25% werkers nodig heeft,

25% verzorgers,

25% soldaten,

en 25% verzamelaars.

Mieren communiceren hun huidige taak door chemicaliën.

Bijvoorbeeld, een werkmier scheidt de hele tijd chemicaliën uit die zeggen: Ik ben een werker.

Wanneer mieren elkaar tegenkomen, ruiken ze elkaar

om informatie te verzamelen over hun taak en wat ze doen.

Beiden houden bij wie ze in het verleden zijn tegengekomen.

Nu, stel je voor dat een miereneter de meeste verzamelaars opeet.

Als dit niet snel wordt opgelost, dan verhongert de kolonie.

Veel werkmieren moeten van taak veranderen, maar hoe vertel je dat aan duizenden mieren?

Simpel, je doet het niet.

Onze werkmier zal nog steeds andere mieren tegenkomen…

maar bijna geen verzamelaars.

Hij telt te weinig verzamelaars…

totdat een kritiek punt bereikt wordt en dan verandert de mier van taak.

De werker wordt een verzamelaar.

Andere mieren doen hetzelfde totdat er na een tijdje weer genoeg verzamelaars zijn.

De balans is helemaal vanzelf hersteld.

De acties en interacties van een individu zijn willekeurig.

Je kan niet voorspellen welke mier welke andere mier tegen zal komen.

Maar de simpele set regels is zo elegant

dat de vele activiteiten van een kolonie als een gevolg ontstaan.

Op een nog fundamenteler niveau reageren honderden miljoenen ingewikkelde moleculen op elkaar…

om een robuuste en geweldige structuur te behouden.

Een wezen met totaal andere eigenschappen dan de som van zijn dode delen ontstaat.

De kleinste eenheid van leven: een cel

We hebben nog steeds geen duidelijke definitie wat levende dingen zijn…

we weten alleen dat ze ontstaan uit dingen die niet levend zijn.

Cellen verbinden en werken samen. Ze specialiseren en reageren op elkaar…

en na verloop van tijd worden complexe organismen met opmerkelijke vermogens.

Je armen, benen en hart zijn een ongelofelijk complex en ingewikkeld systeem…

van miljarden individuele domme dingen.

Toch kunnen we ademen, voedsel verteren en YouTubevideo’s bekijken.

Hoe weten je cellen wat ze moeten doen?

Denk aan de pacemakercellen in je hart.

Miljarden ervan moeten op het juiste moment een impuls sturen om samen een hartslag te creëren.

Onze cellen wisselen chemische informatie uit met hun buurcellen

om te zien wat ze aan het doen zijn en beslissen dan wat ze zelf doen.

Als de cel zich tussen veel cellen met dezelfde taak bevindt,

zal hij ook aan die taak gaan werken en zijn ritme met de rest synchroniseren.

Er is geen commanderend meesterbrein.

Enkel eenheden die communiceren met hun buren en die reageren volgens de feedback die ze krijgen.

Hoe zit het met ons belangrijkste deel? Wat is het ding dat al dit soort vragen stelt?

Is ons bewustzijn dan een emergente eigenschap van onze hersencellen?

Deze vraag is te groot en belangrijk. Het verdient een eigen video.

Sommige dingen die ontstaan, zijn moeilijk om te definiëren.

Je kan geen mierenkolonie aanraken, alleen delen ervan.

Het heeft geen brein, geen gezicht en ook geen lichaam.

En toch maakt de kolonie contact met de wereld.

Net zoals kolonies ontstaan uit mieren, ontstaan ook dingen uit mensen, zoals naties.

Wat is een natie nou eigenlijk? Is het zijn bevolking?

Is het zijn instellingen, zijn symbolen zoals zijn vlag, kleuren of volksliederen?

De tastbare dingen die het maakt zoals steden of de gebieden die het omspant?

Al deze dingen zijn vloeibaar.

Bevolkingen veranderen en worden vervangen

Instellingen komen en gaan en steden kunnen worden gebouwd en worden verlaten.

Grenzen zijn in de loop van de geschiedenis steeds veranderd.

Symbolen worden vervangen door nieuwe symbolen.

Een natie heeft geen gezicht, geen hersenen en geen lichaam.

Zijn naties dan niet echt?

Natuurlijk wel. Net als mierenkolonies maken naties contact met de wereld.

Ze kunnen landschappen veranderen, oorlogen voeren…

groeien of krimpen en ophouden te bestaan.

Maar ze bestaan alleen maar omdat een hoop mensen contact met elkaar maken.

Maar niet alleen naties. Alle complexe bouwwerken die ons omgeven ontstaan door ons.

Zelfs als we het niet zo bedoelen, creëren we constant dingen.

Gemeenschappen, bedrijven, steden en maatschappijen.

Al deze dingen zijn gehelen met fundamenteel andere eigenschappen…

dan de vrij domme mensapen waaruit ze ontstaan zijn.

We hebben geen idee waarom dit allemaal gebeurt.

We observeren het gewoon.

Het lijkt een fundamentele eigenschap van ons universum te zijn.

Het kan zelfs de prachtigste en wonderlijkste eigenschap van ons universum zijn.

“Steun ons:” “Word een Patron”