Video

Transcriptie

Op dit moment bevind je je op een nauwe richel tussen leven en dood.

Je voelt het waarschijnlijk niet, maar er gebeuren ontelbare activiteiten in je lichaam.

En deze activiteiten kunnen nooit stoppen.

Stel jezelf voor als een trappenloper die van een omhoogbewegende roltrap valt.

De vallende trappenloper is hierin het proces van de vermenigvuldiging van je cellen.

De roltrap representeert hierin de natuurwetten die je vooruitbewegen.

“Leven” betekent in beweging te zijn, maar nooit ergens komen.

Als je de top van de roltrap bereikt kun je niet meer vallen en ben je dood voor altijd.

Een beetje verontrustend; het universum wil dat jij de top bereikt.

Hoe vermijd je dat? En waarom leef je?

[Supergave Kurzgesagt Intro Muziek]

Al het leven is gebaseerd op de cel.

Een cel is een stukje van het dode universum dat zichzelf heeft onderscheidt van de rest zodat het voor een tijdje zijn eigen ding kon doen.

Als deze onderscheiding uit elkaar valt, sterft het en doet het weer mee met de rest van de dode universum.

Helaas wil het universum dat leven niet zijn eigen ding doet.

Om de een of andere reden, is het geen fan van gave dingen, maar wil het zo saai als mogelijk zijn.

Dit principe heet “Entropie”, en het is een basisregel van ons universum.

Het is best ingewikkeld en tegendraads, dus we zullen het gedetailleerd uitleggen in een andere video.

Voor nu, alles wat je moet weten is dat levende dingen van nature gaaf zijn.

Een cel is gevuld met miljoenen eiwitten en miljoenen meer dan dat met simpelere moleculen als water.

Duizenden complexe, zelf-vermenigvuldigenden processen gebeuren meer dan honderd duizenden keren per seconde.

Om levend en gaaf te blijven, moet het constant werken om niet entropisch te worden, en dus saai en dood.

De cel moet een onderscheiding van de rest van het universum behouden.

Het doet dit door, bijvoorbeeld, een concentratie aan bepaalde moleculen anders aan de binnenkant, dan aan de buitenkant te behouden.

Door het continu uitpompen van het overschot aan moleculen.

Om dingen als dit te doen, heeft een cel energie nodig.

Energie is het vermogen om dingen in het universum te laten werken, te bewegen of om iets te manipuleren. Het zorgt voor verandering.

Dit vermogen kan niet gemaakt of vernietigd worden.

Het aantal energie in het universum zal nooit veranderen.

We weten niet waarom, het is gewoon zo.

Dus, miljarden jaren geleden, was een van de meest cruciale uitdagingen voor het eerste leven om bruikbare energie te krijgen.

We weten niet veel over de eerste cellen, behalve dat ze hun energie van simpele chemische reacties kregen.

En ze vonden het ultieme energie-vervoeringssysteem: het energieke bouwblok van leven.

Het molecuul Adenosine Trifosfaat, of ATP.

De structuur maakt het buitengewoon goed in het accepteren en het vrijlaten van energie.

Als een cel energie nodig heeft, bijvoorbeeld om moleculen uit te pompen of om een kapotte micro machine te repareren.

Kan het ATP afbreken, en de chemische energie gebruiken om werk te doen en verandering te maken.

Dit is waarom levende dingen het vermogen hebben om dingen te doen.

We weten niet wanneer en hoe het eerste ATP molecuul op aarde was gemaakt.

Maar elk levend ding dat we kennen gebruikt ATP, of iets heel vergelijkbaars, om zijn lichamelijke machines te laten werken.

Het is cruciaal voor bijna elk proces.

Planten, schimmels, bacteriën en dieren hebben het nodig om te overleven.

Zonder ATP, geen leven op aarde.

Misschien wel nergens.

Ookal is het afbreken van chemicaliën voor energie leuk is enzo,

het vroege leven miste de grootste beschikbare bron aan energie:

De Zon.

De Zon fuseert atomen en straalt fotonen weg die energie meenemen naar het zonnestelsel.

Maar die energie is rauw en onverteerbaar.

Het moet worden verfijnd.

Na honderd miljoenen jaren van evolutie, heeft er eindelijk een cel uitgevonden hoe hij de zon moet eten.

Het absorbeerde straling en verandert veel daarvan in handige kleine pakketjes van chemicaliën, die hij kon gebruiken om te blijven leven.

Dit proces noemen we: Fotosynthese.

Je neemt fotonen die wiebelen met electromagnetische energie,

en gebruikt een deel van deze energie om verschillende moleculen te fuseren en te combineren.

De electromagnetische energie wordt veranderd in chemische energie opgeslagen in het ATP molecuul.

Dit proces werd nog beter, toen sommige cellen leerden betere chemische pakketjes te maken:

Glucose, of suiker.

Makkelijk af te breken, veel energie, en opzich best smakelijk.

Dit is zo handig, dat sommige cellen besloten om in plaats van al dat vermoeiende fotosynthese zelf te doen,

ze gewoon andere cellen doorslikten, en zo hun glucose en ATP meepakken.

Dit is door velen overwogen als één van de grootste anime verradingen in de geschiedenis van evolutie.

En zo gingen dingen verder.

Fotosynthetiserenden cellen konden vooral energie opnemen op hun oppervlaktes,

en dat limiteerde hun maximale energie productie,

en dat limiteerde hun evolutionaire paden een beetje.

Dus, tijd ging verder.

Sommige cellen maakten suiker, anderen aten het.

Evolutie deed zijn ding, maar in het algemeen bleven dingen zo’n beetje hetzelfde voor honderen miljoenen jaren.

Totdat, op een dag, een cel een andere cel at, en het niet doodde.

In plaats daarvan, werden ze één cel.

Niets veranderde die dag, maar Aarde zou voor altijd anders zijn.

Deze cel werd de voorouder van alle dieren op deze planeet.

Blauwe vinvissen, amoebe.

Dinosaurussen, kwallen,

Gordeldieren en Sunda Colugos.

En natuurlijk, jij.

Allemaal kunnen ze hun bestaan herleiden naar dit moment.

Het samenvoegen van twee levende wezens is zo belangrijk,

want toen die twee cellen één werden, werden ze veel krachtiger.

De voormalige onafhankelijke cel binnenin, kon stoppen met proberen te overleven.

Het kon zich concentreren op één ding: ATP maken.

Het werd de energiecentrale van de cel: de eerste mitochondrie.

De gastheer’s taak was zorgen dat het kon overleven in de gevaarlijke wereld,

en de mitochondrie eten geven.

Mitochondriën draaien eigenlijk fotosynthese om, in een vergelijkbaar complex proces.

Ze nemen suiker moleculen die we kregen door het eten van andere levende dingen,

verbrandde ze met zuurstof en voorlopende moleculen, om nieuwe, energie-rijke ATP moleculen te maken.

Dit proces werkt als een kleine oven en spuugt bepaalde afvalproducten uit; zoals CO2,

water, en een klein beetje kinetische energie die jij ervaart als lichaamswarmte.

Deze eerste arbeidsverdeling, betekende dat de nieuwe cel veel meer energie beschikbaar had dan alle celllen daarvoor,

wat betekende; meer mogelijkheden voor evolutie om meer complexe cellen mogelijk te maken.

Op een bepaald punt, begonnen deze cellen kleine groepen of gemeenschappen te vormen,

dat leidde weer to meercellig leven, en uiteindelijk, tot jou.

Vandaag de dag, ben jij een stapel van biljoenen cellen, allemaal gevuld met dozijnen,

als het niet honderden kleine machines zijn die jou voorzien van bruikbare energie om in leven te blijven.

Als dit proces wordt onderbroken, al is het maar voor een paar minuten, sterf je.

(Teaser van Kurzgesagt: Science War, beschikbaar in 2021.)

Maar als leven zo kwetsbaar is, zou het dan niet een goed idee zijn om ATP op te slaan, zoals we suiker opslaan in vet cellen

zodat we niet doodgaan als we een tijdje stoppen met ademen?

Als leven zoveel problemen heeft opgelost zodat jij kan leven, waarom gaan we dan zo snel dood?

Zelfs simpele bacteriën als E. coli maken ongeveer 50 keer hun lichaamsgewicht aan ATP voor elke cel divisie.

Jouw biljoenen cellen hebben veel ATP nodig om jouw te laten leven.

Elke dag produceert en converteert jouw lichaam ongeveer 90 miljoen, miljard, miljard moleculen aan ATP: ongeveer je eigen lichaamsgewicht.

Je hebt een heel persoon aan ATP nodig om het maar 1 dag te overleven.

Zelfs het opslaan van genoeg ATP om jouw een paar minuten te laten leven is eigenlijk onmogelijk.

Een ATP molecuul is heel goed in het snel transporteren van energie,

maar het is vreselijk voor opslag, omdat het slechts één procent van de energie van een glucosemolecuul heeft bij driemaal de massa.

Dus ATP wordt constant geproduceerd en wordt best snel opgemaakt.

Dit was het korte en vereenvoudigde verhaal van de molecuul die ervoor zorgt dat jij anders bent dan het dode universum,

en om de trappenlopen op de roltrap te zijn.

Het is een raar verhaal.

Er is een molecuul die je altijd nodig hebt om te overleven.

Je hebt het nodig om te blijven bewegen, want zelfs een korte pauze zorgt dat je trappenloper stopt met lopen.

En je moet het zelf maken.

Het is alsof een auto op volle snelheid rijdt terwijl er brandstof in de achterbak wordt geproduceerd

met zooi aan de zijkant van de weg die je oppakt.

Zover als wij weten, begon dit allemaal miljarden jaren geleden.

Toen kleine delen van het dode universum samenkwamen en heel even iets anders werden.

Het kon zichzelf op de been houden.

Het kon groeien.

Dat moment zette de traploper in beweging, en sindsdien is het niet meer gestopt.

Van de allereerste cellen, tot jij, die dit nu kijkt.

Op een moment, zal jij je weer samenvoegen met de rest van het dode universum.

Misschien vertel je het wel verhalen over jouw avonturen.

Misschien niet.

Maar voordat je daar achterkomt,

mag je doen wat leven het beste doet.

Een dood universum, veel interessanter maken.

Als je momenteel verveeld bent om wat voor reden dan ook, en je wilt je leven interessanter maken,

hebben we iets voor je.

We hebben samengewerkt met Skillshare: een online leergemeenschap

die duizenden curcussen voor allerlei soorten creatieve vaardigheden zoals

illustratie, animatie, koken, creatief schrijven of film en video hebben.

Iets leren terwijl je creatieve dingen voor jezelf maakt is best leuk en bevredigend.

Als je wilt leren animeren, hebben we een paar Skillshare curcussen gemaakt

waarin we uitleggen hoe we geanimeerde scenes van onze videos hebben gemaakt, met video lessen en praktische projecten.

Je kan oneindige toegang tot alle curcussen krijgen voor minder dan $10 per maand, met een jaarlijks premium lidmaatschap.

en, de eerste 1,000 Kurzgesagt kijkers die op de link in de beschrijving klikken, krijgen een gratis proefperiode van 2 maanden.

En als je pas net begint, voor beginners die een teen willen dopen in illustraties vergelijkbaar met die van ons,

raden we “Vector Illustration: Using Creative Contraints to Find Your Style” door Rick Berkelmans aan.

Probeer gewoon iets om je vaardigheden te verbeteren en tegelijkertijd,

vecht tegen de verveling van constant thuis zijn.

Als je creatief worden met nieuwe vaardigheden en Kurzgesagt wil steunen, probeer het eens!

Kwaak

Eend: Waarom ben ik eigenlijk niet op aarde?