ویدئو
متن
فتح هر فضایی در این هستی، از دشت و صحراهای بی‌آب و علف گرفته تا مرتفع‌ترین قله‌ها
برای آمیزاد جالبه
پس اونقدری هم جای تعجب نیست که داریم آماده‌ی فتح مریخ هم می‌شویم
بلکه بتونیم اولین کلونی خارج از سیاره‌ی زمین رو در اون‌جا بنا کنیم
و در نهایت بتونیم مریخ رو به دومین «سیاره‌ی آبی» منظومه شمسی تبدیل کنیم
اما این تمام ماجرا نیست؛ قبل از این‌که بخواهیم به این آینده‌ی شگفت‌انگیز امیدوار باشیم
ابتدا باید از فاز دوم کلونی‌سازی عبور کنیم
یعنی باید ایستگاهی بسازیم که مریخ رو مهیای حضور عظیم‌تر انسان‌ها بکنه
اما خب انجام این کار یک مقدار وحشتناک خواهد بود
k.fazeli7{gmail.com
فتح مریخ حتی برای موجودات پیشرفته‌ای مثل ما بسیار چالش‌برانگیزه
مریخ در نگاه اول شباهت‌های بسیاری با زمین داره
از جمله کوه‌های یخ قطبی، دره‌های عمیق آب مایع زیرزمینی
و البته فاصله شب و روز که تقریبا به اندازه زمین است
با این اوصاف به نظر مکان ایده‌آلی میاد
ولی متاسفانه مریخ در واقع یک صحرای سرد و پر از تششعات رادیواکتیوی است که
سطح روی آن سمّی است و امکان نفس کشیدن در آن وجود ندارد
مریخ واقعا مزخرفه
بعیده که کسی دلش بخواد به اون‌جا بره
پیشگامان سفر به مریخ اما داوطلبانه زندگی پر از استرس را انتخاب کردند و به‌سختی در تلاش‌اند
تا از پس چالش‌هایی که تا به‌حال بشر هیچ‌یک از آن‌ها را تجربه نکرده، برآیند
افراد بسیاری برای انجام این مأموریت چالش‌برانگیز داوطلب شده‌اند
که خوشبختانه تکنولوژی هم به‌حدی پیشرفته شده که به اون‌ها در این مسیر کمک کنه
در این ویدئو فرض می‌کنیم که ماموریت سفر به مریخ و ساخت پایگاه خارج از زمین، در دست اجرا است
یعنی منابع و تجهیزات لازم را با خود به مریخ برده‌ایم و به همین منظور یک ایستگاه فضایی نیز در ماه بنا کرده‌ایم
کمبود انرژی در مریخ، اولین چالش انسان برای فتح این سیاره به‌شمار می‌رود
به علت فاصله‌ی دورتر از خورشید، اثرگذاری نور این ستاره بر سیاره مریخ تنها ۴۰ درصد اثرگذاری آن بر زمین است
با وجود این تابش ضعیف اما مدام در سطح مریخ طوفان‌های شنی می‌وزد
این یعنی نصب سلول خورشیدی در مریخ به‌تنها کافی نخواهد بود
توربین‌های بادی و انرژی زمین‌گرمایی نیز کاربرد خاصی در مریخ نخواهند داشت
چون نه خبری از اتمسفر هست و نه گرمای چشم‌گیری در هسته مریخ وجود داره
این یعنی انرژی هسته‌ای تنها چاره‌ی ما است
از اون‌جایی که هیچ منبع انرژی هسته‌ای در مریخ وجود نداره
مجبوریم که سوخت و ری‌اکتور هسته‌ای رو با خود به مریخ ببریم
اگه بتوانیم با موفقیت این کار را انجام بدهیم انرژی مورد نیاز چند سال‌مان تأمین خواهد بود
اما متاسفانه وقتی نتونیم نفس بکشیم هیچ‌کدام از این سوخت‌ها به درد‌مان نخواهد خورد
چگالی اتمسفر مریخ تنها یک درصد اتمسفر زمین است و بیش‌تر آن از کربن‌دی‌اکسید تشکیل شده
بنابراین برای بقا در مریخ باید اتمسفر مصنوعی در آن به وجود بیاوریم
که غنی‌شده از اکسیژن و نیتروژن باشد
این کار هم کلی دردسر داره
یعنی باید پایگاه ایزوله‌ای رو در مریخ بنا کنیم و هوای مورد نیاز را در آن بگنجانیم
تا بتوانیم میان اختلاف فاحش فشار هوای بیرونی و درونی، تعادل برقرار کنیم
درب ورود آن باید کاملا ایزوله باشد و همیشه درست کار کند
بدون وجود میدان مغناطیسی قابل توجه و اتمسفر غنی نیمی از تششعات فضایی به سطح مریخ نفوذ می‌کنند
یعنی انسان در روی سطح مریخ ۵۰ برابر زمین در معرض تششعات خطرناک قرار خواهد داشت
یک دانشمند ناسا اگر ۳ سال در مریخ باشه به اندازه کل عمرش در زمین، در معرض تششعات خطرناک فضایی قرار می‌گیره
و این یعنی احتمال ابتلا به سرطان پوست در مریخ به طرز چشم‌گیری بالا است
برای این منظور می‌بایست سطح بیرونی ایستگاه فضایی را با کربن‌دی‌اکسید یخ‌زده بپوشانیم
که خوشبختانه اتمسفر مریخ مملو از کربن‌دی‌اکسید است
برای محافظت بیش‌تر نیز می‌توانیم یخ‌ها را با سنگ و خاک بپوشانیم
متاسفانه این یعنی دیگر خبری از پنجره نخواهد بود
افراد درون ایستگاه فضایی در واقع باید در تونل‌های بدون پنجره فعالیت کنند
از بیرون نیز به شکل کوه و تپه دیده می‌شوند
این کارها جلوی نفوذ تمام اشعه‌ها را نمی‌گیرد
اما خب به‌قدری که بتوان مدتی را به بقا ادامه داد، کافی است
هم‌چنین هیچ کاربردی برای نیروهای بیرونی ندارد
برای این منظور می‌توان انسان‌ها را داخل پایگاه نگاه داریم و جهت اجرای تحقیقات بیرونی از ربات‌های کاوش‌گر استفاده کنیم
طوفان‌های شنی یکی دیگر از دلایل بیرون نرفتن از پایگاه ایمن است
دانه‌های شن مریخ ریزتر از خاک زمین هستند و به همین دلیل به‌راحتی می‌توانند وارد سیستم ربات‌های ما بشنود
هم‌چنین به علت خشک بودن بیش از اندازه حاوی الکترومغناطیس بسیار شدید نیز هستند
به همین دلیل به هر چیزی می‌چسبند خصوصا لباس‌های فضایی
امکان نداره که نیروهای اعزامی به مریخ بتوانند به مدت طولانی در برابر شن‌های آن دوام بیاورند
بدتر از همه آن که فضای مریخ پر از نمک‌های پرکلرویک سمی است
مجاورت با این مواد برای ما کشنده خواهد بود
این مشکل را هم می‌توان حل کرد
برای مثال لباس فضایی را می‌توان طوری طراحی کرد که به درب پایگاه متصل شود تا هیچ تماسی با هوای مریخ نداشته باشد
خیلی هم عالی! تا حالا تونستیم برای مشکل تنفس و انرژی مورد نیازمون راه حل پیدا کنیم
از شر سرطان هم در امانیم فقط مانده خوراک و غذا
مشکل آب رو می‌توان با ذوب کردن یخ‌های قطبی و تصویه آن، حل کرد
اما چالش کاشت گیاه یک قضیه کاملا جدا است
خاک مریخ خاصیت «قلیایی» داشته و از نیتروژن کافی برای پرورش گیاه برخوردار نیست
برای این منظور می‌توانیم مقداری از خاک مریخ را با دستگاه‌های مخصوص غنی‌سازی کنیم
که البته خیلی گران تمام می‌شود
سپس باید با کودها و مواد قابل بازیافت ترکیب‌شان کنیم
این کار زمان بسیاری می‌بره و از نظر هدررفت انرژی اصلا مقرون به‌صرفه نیست
بنابراین می‌توانیم با فناوری کشاورزی با حوضچه‌ی ماهی (آکوا پونیک)، همزمان ماهی نیز پرورش دهیم
با این روش به تغذیه فضانوردان تنوع می‌بخشیم و خوراک مغذی و خوشمزه‌تری را برای ایشان فراهم می‌سازیم
این خوراکی‌های خوشمزه هم‌چنین از لحاظ روانی برای نیروهای ما روحیه‌بخش خواهد بود
به‌جز تمام این مشکلات یک مشکل بسیار اساسی دیگر نیز وجود دارد
نیروی جاذبه مریخ تقریبا ۳۸ درصد نیروی جاذبه زمین است
که سبب ایجاد کشیده شدن عضلات، پوکی استخوان و اخلال در سیستم خون‌رسانی خواهد شد
این مشکل شاید در آینده با فناوری جاذبه مصنوعی حل شود
فعلا فضانوردان مجبورند با جاذبه مریخ کنار بیایند و با ورزش مستمر از میزان خطرات ناشی از آن بکاهند
نیروی‌های جدید می‌بایست هر چند سال یک‌بار جایگزین نیروی قدیمی‌تر شوند
چون مجبورند مدت طولانی را در فضای در بسته بمانند و با افراد تکراری روتین‌های تکراری انجام بدهند
ارتباط آن‌چنانی با دنیای بیرون هم نخواهند داشت و هم‌چنین مجبوراند نگران خیلی چیزها باشند
بنابراین یک تیم متخصص روان‌شناس لازم داریم تا جزئیات روحی خدمه را مدام تحت بررسی قرار بدهند
بلکه فضانوردان بتوانند با کمک آن‌ها سالیان بیش‌تری در مریخ دوام بیاورند
راه‌اندازی و اجرای گام‌های ابتدایی مهاجرت به مریخ کار سخت، طاقت‌فرسا و حتی کشنده‌ای است
تنها افراد جان‌سخت و مصمم از پس انجام چنین ماموریتی بر می‌آیند
خوشبختانه از این آدم‌ها کم نداریم
تنها چیزی که لازم داریم یک پایگاه مجهزه که بشه حداقل چند دهه در آن دوام آورد
که البته باید به طور مستمر توسط منابع زمین، قطعات مورد نیاز، سوخت هسته‌ای و خدمه‌ی سرحال تغذیه شود
متأسفانه مریخ میلیون‌ها کیلومتر با زمین فاصله داره
به همین خاطر با توجه به گردش این دو سیاره، فقط هر دو سال یک‌بار فاصله‌شان به کم‌ترین حالت خواهد رسید
اگر مورد اورژانسی در مریخ رخ بدهد، کمک‌رسانی از سوی زمین تا دو سال به تعویق می‌افتد
و شاید کمک وقتی به مریخ برسد که کار از کار گذشته باشد
فتح مریخ بی‌شک سخت‌ترین چالش بشر در طول تاریخ به‌شمار می‌رود
انجام این کار مستلزم صرف وقت، انرژی و جان‌فشانی بسیار عظیم است
اما انسان ذاتا جاه‌طلب بوده و عاشق چالش‌های بزرگ است
اگر بتوانیم از پس فاز دوم کلونی‌سازی برآییم هر چیزی ممکن خواهد شد
شهرهایی که شب تاریک مریخ را نورافشانی می‌کنند
فضاپیماهایی که در آسمان مریخ پرواز می‌کنند و تجهیزاتی که به دور آن می‌چرخند
این آینده‌ای است که می‌توان از مریخ انتظار داشت
سفر به مریخ بسیار سخت است اما ارزشش را دارد
و اگر خوش‌شانس باشیم آن روزها را با چشم خود خواهیم دید
و سپاس‌گذار آن‌هایی باشیم که به خاطر پیشرفت زندگی بشر، از خودشان گذشتند
زیرنویس از کاظم فاضلی k.fazeli7{gmail.com