Βίντεο

Αποσπάσματα

Όταν οι θεοί έδωσαν στον Μίδα μια ευχή,

ευχήθηκε ότι ό,τι άγγιζε, να γίνεται χρυσός.

Ο Μίδας ήταν ευχαριστημένος, δέντρα, πέτρες, κτίρια, όλα χρυσά.

Αλλά σύντομα, ανακάλυψε με τρόμο ότι και το φαγητό του μετατρέπεται επίσης σε χρυσό.

Για να απαλύνει τον πόνο του αγκάλιασε την κόρη του, αλλά ήταν πια αργά όταν συνειδητοποίησε το λάθος του.

Ο πιο πλούσιος άνθρωπος σε όλο το κόσμο λιμοκτονούσε, ήταν συντετριμμένος και μόνος.

Στην ανθρωπότητα χαρίσθηκε μια παρόμοια ευχή, όταν μάθαμε πως να

μετατρέπουμε μια καφέ κολλώδη ουσία σε κάτι μαγικό.

Στο πλαστικό.

Φθηνό, αποστειρωμένο και εύχρηστο.

Άλλαξε τις ζωές μας.

Αλλά αυτό το τεχνολογικό θαύμα, ξέφυγε λίγο εκτός ελέγχου.

Το πλαστικό έχει γεμίσει το περιβάλλον μας.

Έχει εισβάλλει στα ζώα που τρώμε και τώρα, βρίσκει το δρόμο του προς το σώμα μας.

Τι είναι το πλαστικό;

Στην μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας μας, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαμε πράγματα

που βρίσκαμε στην φύση για να φτιάξουμε πράγματα που χρειαζόμασταν.

Αλλά η κατασκευή του πλαστικού, περίπου πριν 100 χρόνια, άλλαξε ολοκληρωτικά τον κόσμο μας.

Το πλαστικό αποτελείται από πολυμερή,

μακριές, επαναλαμβανόμενες αλυσίδες από ομάδες μορίων.

Στην φύση, τα πολυμερή υπάρχουν παντού,

τα τοιχώματα των κυττάρων, το μετάξι, τα μαλλιά, το κέλυφος των εντόμων και το DNA.

Ωστόσο, είναι επίσης εφικτό να τα κατασκευάσουμε.

Σπάζοντας το ακατέργαστο πετρέλαιο σε όλα τα επιμέρους κομμάτια του,

και αναδιατάσσοντας τα, μπορούμε να σχηματίσουμε νέα

συνθετικά πολυμερή.

Τα συνθετικά πολυμερή έχουν εντυπωσιακά χαρακτηριστικά.

Είναι πολύ ελαφριά, ανθεκτικά και μπορεί να τους δοθεί σχεδόν οποιοδήποτε σχήμα.

Χωρίς να απαιτείται χρονοβόρα χειρωνακτική δουλειά,

το πλαστικό μπορεί να παραχθεί εύκολα μαζικά

και οι πρώτες ύλες για αυτό είναι διαθέσιμες σε τεράστιες ποσότητες και απίστευτα φθηνά.

Και έτσι ξεκίνησε η χρυσή εποχή για τα πλαστικά.

Ο βακελίτης χρησιμοποιούνταν για μηχανικά μέρη

PVC (Πολυβινυλοχλωρίδιο) για υδραυλικά, ηλεκτρικά γρανάζια και θήκες.

Το ακρυλικό είναι μια ανθεκτική στην θραύση εναλλακτική πρόταση στο γυαλί,

και το νάυλον για καλσόν και πολεμικό εξοπλισμό.

Σήμερα, σχεδόν τα πάντα είναι μερικώς φτιαγμένα από πλαστικό,

τα ρούχα μας, τα τηλέφωνά μας, οι υπολογιστές,

τα έπιπλα, οι συσκευές, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα.

Το πλαστικό έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι επαναστατικό υλικό

και αντιθέτως έχει γίνει, σκουπίδι.

Κούπες για καφέ, πλαστικές σακούλες ή πλαστική μεμβράνη για μια μπανάνα.

Δεν σκεφτόμαστε πολύ αυτόν το παράγοντα, το πλαστικό απλά εμφανίζεται και εξαφανίζεται.

Δυστυχώς, δεν εξαφανίζεται.

Επειδή τα συνθετικά πολυμερή είναι τόσο ανθεκτικά

το πλαστικό παίρνει από 500 ως και 1000 χρόνια για να διασπαστεί.

Αλλά κάπως, συλλογικά αποφασίσαμε να

χρησιμοποιήσουμε αυτό το πολύ ανθεκτικό υλικό για πράγματα που θα πεταχτούν.

40% των πλαστικών χρησιμοποιούνται για συσκευασία.

Στις Η.Π.Α. , οι συσκευασίες αποτελούν το 1/3

των συνολικών απορριμμάτων που παράγονται ετησίως.

Από τότε που ανακαλύφθηκε, έχουμε παράξει περίπου

8.3 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους πλαστικού,

335 εκατομμύρια τόνους μόνο το 2016.

Περισσότερο από 6.3 δισεκατομμύρια τόνοι πλαστικού

έχουν γίνει απόβλητα από το 1907.

Στιβαγμένα σε ένα μέρος, φτιάχνουν ένα κύβο

με πλευρά 1.9 χιλιόμετρα.

Λοιπόν, τι κάναμε με όλα αυτά τα σκουπίδια.

Το 9% ανακυκλώθηκε. Το 12% κάηκε.

Αλλά το 79% παραμένει ακόμα.

Πολλά, καταλήγουν στη θάλασσα.

Περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι το χρόνο.

Αυτό είναι τόσο πολύ πλαστικό, που θα ξεπεράσει

όλα τα ψάρια στην θάλασσα, μέχρι το 2050.

Επειδή είναι παντού,

οι θαλάσσιοι οργανισμοί παγιδεύονται στο πλαστικό και το καταπίνουν.

Ήδη το 2015,

το 90% των θαλασσοπουλιών είχαν φάει πλαστικό.

Πολλά ζώα λιμοκτονούν

με στομάχι γεμάτο με άπεπτα σκουπίδια.

Το 2018, μια νεκρή Φάλαινα φυσητήρας ξεβράστηκε στην Ισπανία.

Είχε φάει 32 κιλά πλαστικών σακούλων, δίχτυα και ένα τύμπανο.

Την ώρα που αυτό είναι τραγικό και παρέχει υλικό για εξώφυλλα περιοδικών,

υπάρχει μια πιο ευρεία, αόρατη μορφή πλαστικού.

Τα μικροπλαστικά.

Τα μικροπλαστικά είναι κομμάτια μικρότερα από 5mm(χιλιοστά).

Μερικά από αυτά χρησιμοποιούνται σε καλλυντικά ή σε οδοντόκρεμες,

αλλά τα περισσότερα προέρχονται από επιπλέοντα σκουπίδια που συνεχώς

εκτίθενται σε υπεριώδη ακτινοβολία

και θρυμματίζονται σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια.

51 τρισεκατομμύρια τέτοια σωματίδια επιπλέουν στην θάλασσα,

όπου πολύ εύκολα καταπίνονται από όλα τα είδη θαλάσσιας ζωής.

Αυτό έχει εγείρει τον προβληματισμό μεταξύ επιστημόνων,

ειδικά για τον κίνδυνο για την υγεία από χημικά που προστίθενται στο πλαστικό.

Το BPA (Δισφαινόλη Α) για παράδειγμα, κάνει τα μπουκάλια νερού διαφανή,

αλλά υπάρχουν επίσης αποδείξεις πως παρεμβαίνει στο ορμονικό μας σύστημα.

Το DEHP κάνει τα πλαστικά πιο εύκαμπτα,

αλλά μπορεί να προκαλέσει καρκίνο.

Θα ήταν πολύ κακό αν τα μικροπλαστικά είναι τοξικά,

γιατί ταξιδεύουν μέσα στην τροφική αλυσίδα.

Το ζωοπλανγκτόν τρώει τα μικροπλαστικά.

Μικρά ψάρια τρώνε ζωοπλανγκτόν.

Το ίδιο και τα στρείδια, οι κάβουρες και τα αρπακτικά ψάρια.

Και όλα καταλήγουν στο πιάτο μας.

Μικροπλαστικά έχουν βρεθεί στο μέλι, στο αλάτι, στη μπύρα, στο νερό της βρύσης και στην σκόνη του σπιτιού γύρω μας.

8 στα 10 μωρά και σχεδόν όλοι οι ενήλικοι

έχουν μετρήσιμα επίπεδα φθαλικών ενώσεων,

ένα κοινό πρόσθετο στα πλαστικά, στο σώμα τους.

Και το 93% των ανθρώπων έχουν BPA στα ούρα τους.

Υπάρχει λίγη επιστήμη γύρω από αυτό μέχρι τώρα,

και αυτή τη στιγμή είναι μη καταληκτική.

Χρειαζόμαστε πολύ περισσότερη έρευνα πριν ο πανικός να είναι δικαιολογημένος.

Αλλά είναι ασφαλές να πούμε πως συνέβησαν πολλά γεγονότα που δεν είχαμε προβλέψει

και έχουμε χάσει τον έλεγχο των πλαστικών εώς ένα σημείο, το οποίο είναι κάπως τρομακτικό.

Αλλά για να σιγουρευτούμε, θα πρέπει απλά να απαγορεύσουμε τα πλαστικά, σωστά;

Δυστυχώς, είναι κάπως πιο περίπλοκο από αυτό.

Η μόλυνση από πλαστικά δεν είναι η μόνη περιβαλλοντική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε. Μερικά από τα υποκατάστατα του πλαστικού

που θα χρησιμοποιούσαμε έχουν περισσότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις με άλλους τρόπους.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα

της Δανικής κυβέρνησης, η παραγωγή μιας πλαστικής σακούλας μιας χρήσης

απαιτεί τόσο λίγη ενέργεια και παράγει πολύ λιγότερα επίπεδα CO2 σε σχέση με μια επαναχρησιμοποιούμενη βαμβακερή σακούλα,

όπου θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε την βαμβακερή σακούλα 7100 φορές

πριν να έχει λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον σε σχέση με την πλαστική σακούλα.

Έχουμε μείνει με σύνθετα συμπλέγματα συμβιβασμών.

Το κάθετι έχει κάποια επίπτωση με κάποιο τρόπο,

και είναι δύσκολο να βρεθεί η σωστή ισορροπία μεταξύ τους.

Το πλαστικό επίσης βοηθάει στην επίλυση προβλημάτων στα οποία δεν έχουμε

πολύ καλές απαντήσεις μέχρι στιγμής. Παγκοσμίως,

το 1/3 όλου το φαγητού που παράγεται δεν καταναλώνεται και καταλήγει να

σαπίζει σε χωματερές, όπου παράγει μεθάνιο.

Και ο καλύτερος τρόπος για να αποτρέψουμε το φαγητό από το να χαλάσει και να αποφύγουμε άσκοπα σκουπίδια

είναι και πάλι η πλαστική συσκευασία.

Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε από πού στον κόσμο

προέρχεται η περισσότερη μόλυνση με πλαστικά.

Το 90% των πλαστικών απορριμμάτων που εισέρχονται στη θάλασσα

μέσα από ποτάμια, προέρχονται μονάχα από 10 ποτάμια,

στην Ασία και την Αφρική. Ο Γιανγκτσέ στην Κίνα

μόνος του ρίχνει 1.5 εκατομμύρια τόνους πλαστικού στη θάλασσα κάθε χρόνο. Χώρες όπως η Κίνα,

η Ινδία, η Αλγερία ή η Ινδονησία

εκβιομηχανοποιήθηκαν με μεγάλο ρυθμό τις τελευταίες δεκαετίες

αλλάζοντας τις ζωές για δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Αυτή η ανάπτυξη ήταν τόσο γρήγορη, ώστε η υποδομή απόρριψης σκουπιδιών

δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει με την συλλογή και την ανακύκλωση

όλων των νέων σκουπιδιών που είχαν δημιουργηθεί.

Αν οι πολιτικοί στην Ευρώπη και στην Αμερική θέλουν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα

η επένδυση σε υποδομές σε αναπτυσσόμενες χώρες είναι

εξίσου σημαντική όσο την καταπολέμηση της μόλυνσης των πλαστικών στο σπίτι

με καμπάνιες και επανασχεδιασμένα προϊόντα για την ελαχιστοποίηση περιττής παραγωγής πλαστικών.

Το συμπέρασμα είναι, όσο δεν αντιμετωπίζουμε την μόλυνση των πλαστικών σε παγκόσμιο επίπεδο,

δεν θα το επιλύσουμε.

Η πλαστική μόλυνση είναι ένα περίπλοκο πρόβλημα.

Βρήκαμε το μαγικό υλικό και περάσαμε πολύ καλά με αυτό.

Αλλά θα πρέπει να προσέχουμε,

ή σαν το Μίδα, θα καταλήξουμε σε ένα κόσμο

που δεν επιθυμούσαμε.

Οι ατομικές σας καθημερινές πράξεις έχουν μεγάλο αντίκτυπο.

Το τι κάνετε, μετράει.

Αρνηθείτε τα πλαστικά μιας χρήσης.

Πείστε τους συγγενείς και φίλους σας να κάνουν το ίδιο.

Πιέστε τις εταιρίες και τους πολιτικούς να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα

για να κρατηθούν οι θάλασσες καθαρές και τα τρόφιμά μας ασφαλή.

Μαζί, μπορούμε να νικήσουμε την μόλυνση από πλαστικά.

Το βίντεο ήταν σε συνεργασία με το UN Environment και την καμπάνιά τους Clean Seas.

Αν θέλετε να λάβετε δράση για να αναστρέψετε το κλίμα σχετικά με τα πλαστικά

πηγαίνετε στο cleanseas.org , και κάντε την δέσμευση σας.