Βίντεο

Αποσπάσματα

Υπάρχει κάποιο όριο που ποτέ δεν θα προσπεράσουμε;

Υπάρχουν τοποθεσίες που δεν θα φτάσουμε ποτέ, όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουμε;

Τελικά, υπάρχουν.

Ακόμα και με τεχνολογία επιστημονικής φαντασίας, είμαστε παγιδευμένοι στο δικό μας θηλάκιο του σύμπαντος.

Πως μπορεί αυτό να είναι αλήθεια; Και πόσο μακριά μπορούμε να πάμε;

Ζούμε σε μια ήσυχη γωνιά του γαλαξία μας, ενός ελικοειδή γαλαξία μεσαίου μεγέθους

με μία διάμετρο περίπου 100000 ετών φωτός

που αποτελείται από δισεκατομμύρια αστέρια, σύννεφα αερίων, σκοτεινή ύλη, μαύρες τρύπες, αστέρια νετρονίων,

και πλανήτες, με μία τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο.

Από μακριά, ο γαλαξίας μας μοιάζει πυκνός, αλλά στην πραγματικότητα, αποτελείται, κυρίως, από άδειο χώρο.

Με τη παρούσα τεχνολογία, το να στέλναμε έναν άνθρωπο στο κοντινότερο αστέρι, θα έπαιρνε χιλιάδες χρόνια.

Άρα ο γαλαξίας μας είναι αρκετά μεγάλος.

Δεν είναι μόνος ωστόσο.

Μαζί με τον γαλαξία της Ανδρομέδας, και πάνω από 50 νάνους γαλαξίες,

είναι μέρος της ‘‘Τοπικής ομάδας’’,

Μία περιοχή του διαστήματος περίπου δέκα εκατομμύρια έτη φωτός σε διάμετρο.

Είναι μία από τις εκατοντάδες ομάδες γαλαξιών στο ‘‘Υπερσύμπλεγμα της Λανιακείας’’,

το οποίο, είναι μόνο ένα από τα εκατομμύρια των υπερσυμπλεγμάτων,

που αποτελούν το ορατό σύμπαν.

Τώρα, ας υποθέσουμε, για μια στιγμή, ότι έχουμε ένα λαμπρό μέλλον.

Η ανθρωπότητα γίνεται ένας πολιτισμός τρίτου τύπου,

δεν εξαλείφεται από εξωγήνους,

και αναπτύσσει διαστρικές συγκοινωνίες βασισμένες στη σημερινή μας κατανόηση της φυσικής.

Σε αυτή την καλύτερη περίπτωση, πόσο μακριά θα μπορούσαμε να φτάσουμε;

Λοιπόν, στην τοπική ομάδα.

Είναι η μεγαλύτερη κατασκευή της οποίας η ανθρωπότητα θα αποτελέσει ποτέ μέρος.

Ενόσο είναι σίγουρα μεγάλη, η τοπική ομάδα αποτελεί μόλις 0.00000000001%

του ορατού σύμπαντος.

Αφήστε τον εαυτό σας να συνειδητοποιήσει αυτό τον αριθμό για λίγο.

Είμαστε περιροσμένοι σε ένα εκατοδισεκατομμυριοστό του ενός τοις εκατό του ορατού σύμπαντος.

Το απλό γεγονός ότι υπάρχει ένα όριο για μας, και ότι υπάρχει

τόσο πολύ διάστημα που ποτέ δεν θα μπορούμε να αγγίξουμε, είναι κάπως τρομακτικό.

Γιατί δεν μπορούμε να πάμε πιο μακριά;

Λοιπόν, έχει να κάνει με τη φύση του τίποτα.

Τίποτα, ή ο άδειος χώρος, δεν είναι άδειος, αλλά έχει εσωτερική ενέργεια,

τις λεγόμενες ‘‘κβαντικές διακυμάνσεις’’.

Στη μικρότερη κλίμακα, υπάρχει συνεχής δράση, σωματίδια και αντισωματίδια

που εμφανίζονται και εξουδετερώνουν το ένα το άλλο.

Μπορείτε να φανταστείται αυτό το κβαντικό κενό ως μια κατσαρόλα που βράζει,

με πυκνότερες, και λιγότερο πυκνές περιοχές.

Τώρα ας πάμε πίσω 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια όταν το σύμπαν

δεν περιείχε τίποτα απολύτως.

Αμέσως μετά τη μεγάλη έκρηξη, σε ένα γεγονός γνωστό ως κοσμικός πληθωρισμός, το ορατό σύμπαν

διαστάληκε από το μέγεθος ενός βόλου σε τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Αυτό το απότομο τράβηγμα του σύμπαντος ήταν τόσο γρήγορο και ακραίο,

που όλες οι κβαντικές διακυμάνσεις επίσης τραβήχτηκαν,

και υποατομικές αποστάσεις έγιναν γαλακτικές αποοστάσεις,

με πυκνές και λιγότερο πυκνές περιοχές.

Μετά τον πληθωρισμό, η βαρύτητα άρχισε να τραβάει τα πάντα μαζί πάλι.

Στη μέγιστη κλίμακα, η διαστολή ήταν πολύ γρήγορη και δυνατή

για να ξεπεραστεί, όμως σε μικρότερς κλίμακες, η βαρύτητα εμφανίστηκε ως νικήτρια.

Έτσι, με τον καιρό, οι πυκνότερες περιοχές, ή θήλακες, του σύμπαντος,

έγιναν ομάδες γαλαξιών, όπως αυτή στην οποία ζούμε σήμερα.

Μόνο ότι βρίσκεται μέσα στο δικό μας θήλακα- την Τοπική Ομάδα- είναι δεμένο με εμάς μέσω της βαρύτητας.

Αλλά περιμένετε, τότε τί είναι το πρόβλημα;

Γιατί δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε από το δικό μας θήλακα στον επόμενο;

Εδώ, η σκοτεινή ενέργεια περιπλέκει τα πάντα.

Άρχισε να κυριαρχεί πριν από περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια.

Βασικά είναι μία αόρατη δύναμη ή επίδραση, που προκαλεί

και επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος.

Δεν ξέρουμε γιατί, ή τι είναι η σκοτεινή ενέργεια, αλλά μπορούμε να παρατηρήσουμε το αποτελέσμά της ξεκάθαρα.

Στο πρώιμο σύμπαν, υπήρχαν μεγαλύτερα κρύα σημεία γύρω από την τοπική ομάδα,

που έγιναν συμπλέγματα με χιλιάδες γαλαξίες.

Είμαστε περιτριγυρισμένοι από πολλά πράγαματα, αλλά καμία από αυτές τις κατασκευές και γαλαξίες

έξω από την τοπική ομάδα δεν είναι βαρυτικά δεμένα με εμάς.

Έτσι όσο περισσότερο το σύμπαν διαστέλλεται, τόσο και οι αποστάσεις μεταξύ

εμάς και άλλων βαρυτικών θυλάκων μεγαλώνουν.

Με τον καιρό, η σκοτεινή ενέργεια θα σπρώξει το υπόλοιπο σύμπαν μακριά από εμάς,

προκαλώντας όλα τα άλλα συμπλέγματα, γαλαξίες, και ομάδες τελικά να γίνουν απρόσιτα.

Η επόμενη γαλαξιακή ομάδα είναι ήδη εκατομμύρια έτη φωτός μακριά,

αλλά όλες απομακρύνονται από εμάς με ταχύτητες που ποτέ δεν θα μπορούμε να φτάσουμε.

Θα μπορούσαμε να φύγουμε από την τοπική ομάδα, και να πετάξουμεμέσα από διαγαλακτικούς χώρους,

μέσα στο σκοτάδι, αλλά ποτέ δεν θα φτάναμε πουθενά.

Ενώ εμείς θα γίνουμε περισσότερο και περισσότερο απομεμονωμένοι, η τοπική ομάδα θα γίνει πιο στενά συνδεδεμένη,

και θα συγχωνευτεί για να δημιουργήσει έναν τεράστιο ελλειπτικό γαλαξία με το μη πρωτότυπο όνομα ‘‘Γαλακτοδρομέδα’’

σε κάποια δισεκατομμύρια χρόνια.

Αλλά γίνεται ακόμα πιο καταθλιπτικό.

Σε κάποιο σημείο, οι γαλαξίες έξω από την τοπική ομάδα, θα είναι τόσο μακριά,

που θα είναι πολύ πενιχροί για να ανιχθευθούν, και τα λίγα φωτόνια που θα μας φτάνουν,

θα είναι μετατοπισμένα σε τόσο μεγάλα μήκη κύμματος, που θα είναι μη ανιχνεύσημα.

Όταν γίνει αυτό, καθόλου πληροφορίες έξω από την τοπική ομάδα δεν θα μπορούν να μας φτάσουν.

Το σύμπαν θα υποχωρήσει από θέαση.

Θα φαίνεται σκοτεινό και άδειο προς όλες τις κατευθύνσεις, για πάντα.

Ένας πολιτισμός στο μακρινό μέλλον στη Γαλακτοδρομέδα,

θα νομίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα εκτός από το δικό του γαλαξία σε ολόκληρο το σύμπαν.

Όταν κοιτάζουν μακριά στο άδειο διάστημα, θα βλέπουν μόνο περισσότερη κενότητα και σκοτάδι.

Δεν θα μπορούν να δουν την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου,

και δεν θα μπορούν να μάθουν για τη μεγάλη έκρηξη.

Δεν θα έχουν κανένα τρόπο να γνωρίζουν αυτά που εμείς γνωρίζουμε σήμερα,

τη φύση του διαστέλλοντος σύμπαντος, πότε άρχισε, και πως θα τελειώσει.

Θα νομίζουν ότι το σύμπαν είναι στατικό και αιώνιο.

Η Γαλακτοδρομέδα θα είναι ένα νησί στο σκοτάδι, που σιγά σιγά θα γίνεται σκοτεινότερο και σκοτεινότερο

Αλλά ακόμα κι έτσι, με τα τρισεκατομμύρια αστέρια της, η τοπική ομάδα είναι σίγουρα

αρκετά μεγάλη για την ανθρωπότητα.

Έτσι κι αλλιώς, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να φύγουμε από το ηλιακό μας σύστημα,

και έχουμε δισεκατομμύρια χρόνια για να εξερευνήσουμε τον γαλαξία μας.

Έχουμε την απίστευτη τύχη να υπάρχουμε σε αυτή τη τέλεια χρονική στιγμή για να δούμε,

όχι μόνο το μέλλον μας αλλά και το πιο μακρινό μας παρελθόν.

Όσο απομονομένη και απόμερη και αν είναι η τοπική ομάδα, μπορούμε να αντιληφθούμε ολόκληρο το σύμπαν,

μεγαλειώδες και εντυπωσιακό όπως είναι τώρα.

Ακολουθήστε το μπλογκ αστρονομίας του εδώ.

Μπορείτε να μας υποστηρίξετε απευθείας στο Patreon ή με το να αγοράσετε κάποια από τα προϊόντα μας εδώ.

Πραγματικά βοηθάει.

Είναι φοβερό το ότι έχετε παρακολουθήσει μέχρι εδώ, έτσι έχουμε φτιάξει μία λίστα για σας με περισσότερα πράγματα για το σύμπαν.