Video

Transcriptie

Tijdens het grootste deel van onze geschiedenis groeide de mensheid langzaam,

totdat nieuwe ontdekkingen ons meer voedsel brachten,

en ons langer lieten leven.

In slechts honderd jaar is de mensheid verviervoudigd.

Dit leidde tot apocalyptische vooruitblikken van een overbevolkte aarde.

Maar de bevolkingsgroei was eigenlijk op zijn piek in de jaren ‘60.

Sindsdien zijn de vruchtbaarheidscijfers verminderd omdat landen industrialiseerden en zich ontwikkelden.

Volgens huidige schattingen zal de wereldpopulatie stagneren op ongeveer 11 miljard aan het einde van de eeuw.

Maar het grote plaatje verbergt de details.

Laten we specifiek naar een regio kijken:

Sub-Saharisch Afrika.

In 2019 was het de woonplaats van 1 miljard mensen verspreid over 46 landen.

Hoewel zijn bevolkingsgroei is afgenomen in de afgelopen decennia,

is het nog steeds veel hoger dan de rest van de wereld.

Terwijl sommige prognoses uitgaan van ongeveer 2,6 miljard mensen,

schatten anderen dat er tegen 2100 tot 5 miljard mensen zullen zijn.

Zo’n groei zal een enorme uitdaging zijn voor eender welke maatschappij.

Maar Sub-Saharisch Afrika is ook de armste regio van de wereld.

Is Sub-Saharsich Afrika dus gedoemd?

En waarom verschillen de vooruitzichten met 2,4 miljard mensen?

Het is, zoals altijd, ingewikkeld.

Sub-Saharisch Afrika is een verzonnen idee,

en in veel opzichten een nutteloze.

Botswana is net zo ver weg van Sierra Leone,

als Ierland van Kazachstan.

En ze hebben ongeveer evenveel gemeen.

Maar zonder een klein beetje generaliseren,

zou deze video een uur lang zijn!

We hebben ook met een verschillende wetenschappers voor deze video,

en ze waren het oneens over heel veel dingen.

Vooral op hoe erg vruchtbaarheid met armoede samenhangt.

We hebben ons best gedaan om ons onderzoek en wat ze ons vertelden samen te vatten,

maar neem het met een korreltje zout,

en bekijk onze bronnen waar we het hier wat gedetailleerder over hebben.

Oké, laten we weer uitzoomen op het wereldwijde perspectief.

Een paar decennia’s geleden waren vele landen in Azië op hetzelfde punt als waar Sub-Saharisch Afrika nu is.

Grote delen van de samenleving leefden in extreme armoede

en de geboortegetallen waren erg hoog.

Neem Bangladesh.

In de jaren ‘60 had de gemiddelde vrouw 7 kinderen in haar hele leven.

25% daarvan stierven voordat ze 5 werden,

en van degenen die overleefden

zou maar één van de vijf leren hoe je moet lezen en schrijven.

De levensverwachting was ongeveer 45,

en het inkomen per hoofd zat tussen de laagste van de wereld.

Dus, aan het begin van de jaren ‘60,

begon Bangladesh een geboorteregelingprogramma,

gebaseerd op drie hoofdpunten.

1. Onderwijs hielp om de vooruitzichten van vrouwen te veranderen.

Vrouwen met een hogere scholing hebben de neiging om minder kinderen te willen,

en pas later in hun leven moeder te worden.

2. Betere gezondheidszorg verminderde de kindersterfte,

wat leidt tot ouders die minderen kinderen willen,

want ze verwachten dat ze het overleven.

3. Veldwerkers brachten zelfs voorbehoedsmiddelen naar de meest afgelegen plekken,

wat het gebruik van voorbehoedsmiddelen van 8% in 1975,

naar 76% in 2019 bracht.

Samen brachten deze maatregelen de bevolkingsgroei enorm naar beneden.

In 1960 had een gemiddelde vrouw uit Bangladesh 7 kinderen.

In 1995, 4,

en, in 2019, waren dat er 2.

Dit veranderde ook de demografie en de economie van het land.

Eerst werden er veel kinderen geboren,

maar sterven voordat ze konden bijdragen aan de samenleving.

Omdat veel minder kinderen sterven en minder kinderen geboren worden, verandert de situatie.

Kinderen krijgen onderwijs,

en veranderen in productieve volwassenen.

De overheid was in staat om een aantal middelen te verschuiven

van het verlagen van kindersterfte naar het boosten van de economie.

Tegen 2024 is Bangladesh verwacht om te slagen van de categorie van minst ontwikkelde landen

naar de status van een ontwikkelende economie.

Andere Aziatische landen zoals Zuid-Korea, India, Thailand of de Philippijnen

zijn door hetzelfde proces gegaan,

vaak zelfs sneller.

Investeringen in gezondheid en onderwijs leidde tot lagere geboortecijfers,

wat de samenstelling van de bevolking veranderde

en ervoor zorgde dat de overheden de economie kon boosten.

Waarom gebeurde dat dan niet ook overal in Sub-Saharisch Afrika?

Afrika in zijn geheel heeft een aanzienlijke vooruitgang gemaakt qua kindersterfte.

Maar vooral in Sub-Saharisch Afrika,

is het onderwijs langzamer verbeterd dan in de rest van de wereld.

En terwijl in totaal het gebruik van voorbehoedsmiddelen verdubbeld is in de regio sinds 1990,

is de onvervulde vraag naar moderne voorbehoedsmiddelen onder volwassenen nog steeds ongeveer 60%.

De redenen hiervoor zijn ingewikkeld,

en het is onmogelijk om hierbij één antwoord te geven.

Afrika is erg groot met veel verschillende culturen en mensen.

Maar er zijn een paar algemene factoren.

Veel Sub-Saharische natie’s hebben onder kolonisatie geleden tot een paar decennia’s geleden,

en hebben zware overgangsperioden richting onafhankelijkheid gehad.

De jonge natie’s waren vaak ethisch heterogeen en onvoldoende eensgezind.

Sommige gebieden zijn herhaaldelijk verwoest door burgeroorlogen,

militaire conflicten of leidden onder onstabiele overheden,

wat het erg moeilijk maakte om de infrastructuur en gezondheidszorg uit breiden.

Dus, Afrika had een slechter startpunt dan Azië.

Buitenlandse hulp en hoe het werd toegepast, vooral gedurende de Koude Oorlog,

is ook een controversiële kwestie.

Maar dit onderwerp is te ingewikkeld om in een paar zinnen samen te vatten,

dus we zullen er een hele nieuwe video over maken in de toekomst.

En tot slot zijn er culturele aspecten die

het moeilijk maken om te praten over geboorteregeling in de Afrikaanse context.

Critici zeggen dat het proberen om de vruchtbaarheid te verminderen een inbreuk is op de cultuur en traditie.

Maar niet praten over een onderwerp zal het niet oplossen.

Niet al deze dingen gelden voor elk land in de regio.

We praten tenslotte over 46 landen,

sommigen zitten diep in de problemen,

en anderen zijn al aan het bloeien,

ze zijn allemaal verschillend en worden geconfronteerd met hun eigen problemen aan.

Als de bevolkingsgroei door blijft gaan zoals hij nu is,

zou Sub-Saharisch Afrika kunnen groeien tot meer dan 4 miljard mensen tegen 2100.

Oke. Dus, wat kunnen we er tegen doen?

Eigenlijk heel veel!

Vooral investeringen en steun die helpt om onderwijssystemen,

geboorteregeling en gezondheidszorg op te bouwen.

Verrassend kleine veranderingen zouden extreme grote gevolgen kunnen hebben.

Bijvoorbeeld, als vrouwen betere scholing krijgen,

en hun eerste kinderen pas twee jaar later zouden krijgen.

Deze kleine kloof tussen deze generatie en de volgende

zou leiden tot 400 miljoen minder mensen in 2100,

met een totaal van 3,6 miljard.

Als onderwijs en geboorteregeling ter beschikking worden gesteld voor elke Afrikaanse vrouw,

dan maakt universele toegang tot voorbehoedsmiddelen het krijgen van kinderen een keuze.

Als gezinnen mogen kiezen hoeveel kinderen ze willen,

dan zullen de geboorteprognoses verminderen met 30%, naar 2,8 miljard mensen.

Dit is niet alleen theorie.

Er zijn al voorbeelden voor die een reden zijn voor optimisme.

Ethiopië, het Afrikaanse land met de op één na grootste bevolking,

heeft heel veel voortgang gemaakt in een relatief korte tijd.

Het verbeteren van gezondheidszorg leidde tot een vermindering van kindersterfte

van 20% naar 7% sinds 1990.

En tot 30% van het jaarlijkse budget werd geïnvesteerd in onderwijs,

en het aantal scholen ging 25-voudig omhoog verspreid over twee decennia.

Dus, in het kort,

er staan serieuze uitdagingen te wachten,

maar ze zijn totaal niet onoplosbaar.

Sub-Saharisch Afrika heeft geen medelijden of geschenken nodig,

maar aandacht en eerlijke investering.

Het is een regio met veel middelen, cultuur en potentie.

Als alles goed gaat,

zullen we een keerpunt zien dat gelijkaardig is aan wat we zien in de grootste delen van Azië

in de afgelopen 3[ jaren.

Deze video was de laatste video in een serie, die mogelijk is gemaakt door een subsidie van de Bill & Melinda Gates Foundation. Het onderzoek is van ons trouwens. Bekijk het alsjeblieft in de beschrijving!