🎁Amazon Prime 📖Kindle Unlimited 🎧Audible Plus 🎵Amazon Music Unlimited 🌿iHerb 💰Binance
Video
Uittreksels
Vir die grootste deel van mensdom het ons populasie stadig toegeneem
totdat nuwe ontdekkings ons meer voedsel gebring het
en ons saam mekaar gemaak woon het
In net n eeu het die menslike bevolking met vier vermenigvuldig
wat dus tot n roekelose siening van n stampvole wêreld gelei het.
Maar die bevolingsyfer het in die 1960’s n hoogtepunt bereik.
Sedertdien het die vrugbaarheidsyfer afgeneem namate lande industrialiseer en ontwikkel.
Die wêreldbevolking word verwag om 11 miljard te bereik teen die einde van die eeu.
Kom ons verwys na n spesifieke streek
Afrika suid van die Sahara.
In 2019 was dit die tuiste van n miljard mense regoor 46 lande.
Alhoewel die bevolking in die laaste paar eeue verlangsaam het,
is dit steeds hoër as die res van die wêreld
Terwyl sommige voorspellings ongeveer 2.6 miljard mense verwag teen 2100,
verwag ander 5 miljard teen 2100.
Sodanige groei sou groot uitdaging vir ons samelewing wees.
Afrika suid van die Sahara is ook die armste streek in die wêreld.
So, is Afrika suid van die Sahara gedoem?
En waarom het bevolkingvoorspellings vir die einde van die eeu met 2.4 miljard verskil?
Soos altyd is dit kompleks.
Afrika suid van die Sahara is n saamgestelde idee,
en in baie opsigte ook n onbehulpsame een
Botswana is net so ver weg van Sierra Leone
as wat Ierland is van Kazakstan is.
En hulle het omtrent net soveel gemeen.
Maar sonder om n bietjie te veralgemeen
sou hierdie video n uur lank gewees het
Ons het ook met n groot verskeinheid van wetenskaplikes gesels oor hierdie video
en hul het oor baie dinge nie saamgestem nie
Hoofsaaklik oor die mate wat vrugbaarheid vir armoede belangrik is.
Ons het ons beste probeer om ons navorsing en wat hul gesê het op te som
maar dit met n knippie sout in te neem.
en kyk na ons bronne toe ons dit in meer detail bespreek het.
Laat ons weer terug trek na die globale perspektief daarvan.
n Paar dekades gelede was baie lande in Asië op ’n soortgelyke punt as Afrika suid van die Sahara vandag.
Groot dele van die bevolking het in uiterste armoede geleef
en geboortesyfers was hoog.
Vat Bangladesj as n voorbeeld
In die 1960’s het die gemiddelde vrou 7 kinders in haar leeftyd gehad.
25% van hierdie kinders het gesterf voor die ouderdom van 5 jaar
en van dié wat oorleef het
sou net 1 in 5 geleer het hoe om te lees en skryf.
Lewensverwagting was ongeveer 45 jaar
en die inkomste per capita was onder die laagste ter wêreld.
So in die begin van die 1960’s
het Bangladesj n gesinsbeplanningsprogram begin
gebaseer op 3 hoof pilare.
- Onderwys het gehelp om vrouens se vooruitsigte te verander.
Vrouens met beter onderwys wil gewoonlik minder kinders hê
en word ook eers moeders later in lewe.
- Beter gesondheidssorg verminder kindermortaliteit
wat dus lei tot ouers wat minder kinders begeer,
omdat hulle van die kinders kon verwag het om te oorleef.
- Veldwerkers het voorbehoedmiddels selfs na die verste gebiede gebring
wat dus gelei het tot n voorbehoedmiddelgebruik van 8% in 1975
tot n voorbehoedmiddelgebruik van 76% in 2019.
Tesame het hierdie maatreëls die bevolkingsgroei aansienlik vertraag
In 1960 het die gemiddelde Bangladesh vrou 7 kinders gehad.
In 1995 was dit 4
en in 2019 het dit afgeneem tot 2 kinders per Bangladesh vrou.
Dit het ook die land se demografie en ekonomie verander.
Voorheen was baie kinders gebore
maar was dood voordat hul bydra tot ons samelewing kon lewer.
Namate sterf minder kinders en minder word gebore, dinge verander.
Kinders ontvang onderwys
en word produktiewe volwassenes.
Die regering kon sommige van hul hulpbronne verskuif
van die verlaging van kindermortaliteit tot die bevordering van die ekonomie.
Teen 2024 word daar verwag dat Bangladesh uit die kategorie van die minste ontwikkelde lande sal migreer
en ontwikkel tot die status van n ontwikkelende land
Ander Asiatiese lande soos Suid-Korea, Indië, Thailand of die Filippyne
het deur n soortgelyke proses gegaan
dikwels selfs vinniger.
Belegging in gesondheid en onderwys het tot laer geboortesyfers gelei,
wat die samestelling van die bevolking verander het
en regerings in staat gestel om die ekonomie te bevorder
Waarom het dieselfde ding nie oral in Afrika suid van die Sahara gebeur nie?
Afrika as geheel het aansienlike vordering gemaak met die sterftes van kinders
maar veral in Afrika suid van die Sahara,
onderwys het stadiger verbeter in vergelyking met die res van die wêreld.
En alhoewel die gebruik van voorbehoedmiddels in die geheel sedert 1990 verdubbel het
die onvervulde behoefte aan moderne voorbehoeding by tieners is steeds ongeveer slegs 60%.
Die rede hiervoor is noggals kompleks,
en dit is noggals onmoontlik om n enkele antwoord hier te gee.
Afrika is n groot streek met diverse kulture asook mense.
Maar daar is a paar hoof faktore.
Baie lande suid van die Sahara het tot slegs ’n paar dekades gelede onder kolonisasie gely
en het rowwe oorgangstydperke op die pad van onafhanklikheid gehad.
Die jong nasies was dikwels etnies divers en het nie eenheid gehad nie.
Sommige gebiede is herhaaldelik deur burgeroorloë
of militêre konflikte getuister of was onder onstabiele regerings gely
wat die uitbreiding van infrastruktuur en gesondheidsorg misluk en vermoeilik het.
Dus het Afrika n erger beginpunt as Asië gehad.
Buitelandse hulp en hoe dit toegepas was, veral tydens die koue oorlog
is ’n omstrede saak.
Maar hierdie onderwerp is te kompleks om op te som in n paar sinnetjies
en dus sal ons hele nuwe video daarvan ontwerp in die toekoms.
En laastens is daar kulturele aspekte wat
die gesprek van gesinsplan misluk en vermoeilik in die konteks van Afrika.
Kritici suggereer dat om vrugbaarheid te verminder is ’n indringing in kultuur en tradisie.
Maar om geen gesprek oor n onderwerp te hê help nie om die probleem daaroor op te los nie.
Maar nie al hierdie dinge is van toepassing op elke land in die streek nie.
Ons praat immers oor 46 lande
waar party van misluk
en ander floreer.
Almal verskil en het hul unieke probleme.
As die bevolkingsgroei teen die teenwoordige tempo voortduur
kan Afrika suid van die Sahara se bevolking toeneem tot meer as 4 miljard mense teen 2100.
So wat kan gedoen word om die probleem op te los?
Verbasend, kan noggals veel gedoen word!
Veral die beleggings en hulp wat die onderwysstelsels,
gesinbeplanning en gesondheidssorg help bou het.
Klein veranderinge kan verbasend ’n aansienlike impak hê.
Bv. as vrouens beter onderwys ontvang
en dan hul eerste kind te kry eers twee jaar later.
Hierdie gapinkie tussen hierdie generasie en die volgende een
Sou lei tot 400 miljoen mense minder teen die jaar 2100
met 3.6 miljard in totaal.
As onderwys en gesinsbeplanning beskikbaar gestel sou word aan elke vrou in Afrika
sou universele toegang tot voorbehoedmiddels dit n keuse gemaak het om kinders te kry.
As gesinne kon kies hoeveel kinders hulle wil hê
sou geboortevoorspellings met 30% geval het, tot 2.8 miljard mense.
Dit is nie net n teorie nie.
Daar is reeds voorbeelde wat rede vir hierdie hoop is.
Ethiopië, die Afrika-land met die tweede grootste bevolking
het baie progressie gemaak in n kort tydperk.
Die verbetering van gesondheidsdienste lei tot n afname in kindermortaliteit.
van 20% tot 7% sedert 1990.
Tot op 30% van die jaarlikse begroting is in onderwys belê
en die totale skole het oor twee dekades tot 25 keer toegeneem.
So om op te som,
daar is ernstige uitdagings wat voorlê
Maar hul is ver onoplosbaar te wees.
Wel Afrika suid van die Sahara geen jammerte of skenking nodig het nie,
het dit wel regverdige aandag en belegging nodig.
Dit is n streek reik in hulpbronne, kulture en potensiaal.
As dinge reg loop
sal ons n verbetering sien soortgelyk as dié in van meeste Asië se streke
in die laaste 30 jaar.
Onderskrifte is moontlik gemaak deur Rumardo Scheepers.
(Kwak)
Hierdie video was die laaste video in n reeks wat moontlik gemaak was deur n toekenning van die ‘‘Bill & Melinda Foundation’’.
Maar ons besit die navorsing in hierdie video.
Gaan kyk gerus in die ‘‘description’’.