ვიდეო

ტრანსკრიპტი

ბირთვული იარაღებით თამაში ვიდეოებში სახალისოა.

რაღაცეების აფეთქება განსაკუთრებული ხალისია.

და უცნაურად მომხიბვლელია რადიაცია, შოკის ტალღები და ცეცხლი.

და სანამ იგი მის წარმოდგენას გვიადვილებს,

ნამდვილი იმფაქტის გაგება ასე არც ისე კარგია.

ეს TNT-ის გროვაზე, ან აფეთქების სიძლიერეზე არაა. ეს შენ გეხება.

ამიტომ ჩვენ „რედკროს და რედკრესენტ“-თან ვპარტნიორობთ.

რომ გავიგოთ რა მოხდებოდა დიდი ქალაქი რომ აგვეფეთქებინა ბირთვული იარაღებით.

ბირთვული ომი არა, უბრალოდ ერთი აფეთქება.

ჩვენი ისტორია დიდი ქალაქის ცენტრში იწყება.

სამუშაოზე მიდიან, ტესტებისთვის მეცადინეობენ, და ცხვრობენ.

აი, აქ ფეთქდება ბირთვული იარაღი და დრო იყინება.

აფეთქების პირველი ფაზა 1 წამზე სწრაფად ხდება.

მილიწამში მზეზე უფრო ცხელი, პლაზმის ბურთი ჩნდება

და 2 კილომეტრამდე იზრდება.

ამ ბურთში ყველაფერი უბრალოდ ქრება,

როგორც წყალი ცხელ ტაფაზე.

ხმა, და მერე არაფერია.

ნაგებობა, მანქანები, ხეები, ქანდაკებები და ხალხი…

…ყველა გაქრება.

ჯერ გამოსხივება, სინათლის ცუნამი შემოუვლის ქალაქს.

თუ თავი სხივისკენ გაქვთ მიბრუნებული,

რამდენიმე საათი დაბრმავდებით.

ამ სინათლის სითბო თერმულ პულსს წარმოქმნის.

ისეთი ძლიერი და ცხელია, რომ 13კმ-მდე ყველაფერს გადაწვავს.

ანუ, ყველაფერი 500კვადრატულ კმ-ში წვას დაიწყებს.

პლასტმასი, ფიცრები, ქსოვილი, თმა და კანი.

თუ თერმულ პულსში მოხვდებით წამში ცეცხლი წაგეკიდებათ.

ახლა მეორე ფაზა იწყება:

ეს წამებში მოხდება,

ხალხის უმეტესობა შეამჩნევს რომ რაღაც ხდება,

მაგრამ ასიათასობით ადამიანისთვის უკვე გვიანია.

სწრაფ გამოსხივებას შოკის ტალღა მოჰყვება.

ცეცხლის ბურთის სითბო და რადიაცია მის გარშემო

ძალიან ცხელ შეკუმშულ ჰაერს ქმნის,

რომელიც ახლა ზრდას იწყებს,

ხმის სისწრაფეზე უფრო სწრაფად.

იგი ქმნის ქარიშხლებზე და ტარნადოებზე უფრო ძლიერ ქარს.

იფრასტრუქტურა მას ვერ შეედრება.

აფეთქებასთან 1კმ-ით ახლოს მყოფი ნაგებობები სრულიად განადგურდება.

ხოლოდ ფოლადიანი რკინაბეტონი გადაურჩება მის სიძლიერეს.

იმ ადგილებში სადაც მოხუცები მტრედებს აჭმევენ,

გაშავებული ხეები კბილის საჩიჩქნისავით გადატყდება.

თუ გარეთ ხართ მტვერისავით მოგისროლებთ ტალღები.

შოკის ტალღა ნელ-ნელა დასუსტდება,

მაგრამ მაინც, სახლების 175კვადრატული კმ დაიგრევა,

რომელიც ათიათასობით ადამიანს დაატყვევებს, ვისაც რეაქციისთვის დრო არ ეყო.

ბენზინგასამართი სადგურები ფეთქდება და ცეცხლი იზრდება.

სოკოსნაირი მტვერის,ნაცარის და ნარჩენების ღრუბელი

რამდენიმე კმ-ით ზემოთ ავა, რამდენიმე წუთში. ქალაქი მის ჩრდილში მოექცევა.

ეს უხეშად ქაჩავს სუფთა ჰაერს,

რაც კიდევ უფრო მეტ ნაგებობას ანადგურებს, ჟანგბადის სიმრავლეს იწვევს.

მერე რა მოხდება ქალაქს გააჩნია.

თუ საკმარისი საწვავია, ცეცხლი ცეცხლის შტორმად გადაიქცევა

და ყველაფერს დაწვავს მის გარშემო.

21კ-ის დაშორებით ხალხი სურათების გადაღებას შეეცდება,

და არ იციან რომ აფეთქება მათაც უახლოვდებათ.

ტალღა ფანჯარებს დაამსხვრევს და მჭრელი მინის ტორნადოს შექმნის.

მესამე ფაზა რამდენიმე საათის ან დღის მერე მოდის.

ჩვენ გვგონია რომ დახმარება ყოველ სიტუაციაში მოვა,

ახლა არა, ბირთვული აფეთქება ყველა უბედრებაა ერთად.

მილიონობით ადამიანი შეიძლება იყოს დაშავებული,

ჭრილობები, გატეხილი ძვლები, სერიოზული დამწვრობები.

ყოველ წუთში კიდევ ათასობით მოკვდება ამ ჭრილობების გამო,

უამრავი ადამიანია გაჭედილი დანგრეულ შნობებში, ან დაბრმავებული,

ან დაყრუვებული ტალღის ხმის გამო, გაქცევას ვერ შეძლებენ.

დაბნეულები, შეშინებულები არიან და არ იციან რა მოუვიდათ, ან რატომ.

ბევრი საავადმყოფო დანგრეულ ნაგებობებს გაუთანასწორდა.

ექიმების უმეტესობა ან დაძლურებულია ან მკვდარი,

სხვა ხალხთან ერთად.

იღრბლიანი მეტროში მყოფი ხალხიც ბოლომდე კარგად არაა,

დამოკიდებულია იარაღის ტიპზე, სად იფეთქებს და ამინდიზეც

შეიძლება საშინელი შავი წვიმა დაიწყოს.

რადიოაქტიური ნაცარი და მტვერი ქალაში ყვეაფერს დაფარავს.

უხილავი, სასტიკი და ჩუმი რადიაციას ხახლი ისუნთქავს,

ყოველ სუნთქვას საწამლავი გადააქვს ფილტვებში.

რამდენიმე დღეში ყველაზე მეტად მოწამლულები მოკვდებიან.

დახმარება საათებში ან დღეებში არ მოვა.

ცივილიზაცია იფრასტრუქტურის გარეშე ბოლომდე ვერ იარსებებს,

გზები დაკეტილია, მატარებლები გადაღუნულია, ქუჩები ნარჩენებითაა სავსე.

წყალი, ელექტროობა, კომუნიკაცია და მაღაზიები აღარაა.

დახმარებას შემოსვლა გუჭირდება.

და რომც შემოვიდნენ, რადიოაქტიური დაბინძურება სარისკოს გახდის ამას.

ბირთვული შეტევის მერე, ხალხი მარტო დარჩება.

ნელ-ნელა ნარჩენებისგან გამოსვლას შეეცდებიან.

რადიაციით მოწამლული, ცოტა ექნებათ დარჩენლი.

ისინი ნელა ივლიან, ტკივილით, ყველას საჭმელ-სასმელი და დახმარება სჭირდება.

და მიყენებული ზიანი ხანძრის ჩაქრობის და კვამლის გაწმინდვის მერე არ ქრება.

საავადმყოფოები ასეთი დიდი უბედურებისთვის მზად არ არიან.

და ამდენი ხალხისთვის ადგილები და ექიმები არ ეყოფათ.

მომავალ კვირებში, თვეებში და წლებში,

ბევრი გადარჩენილი ბოლოს მაინც სიმსივნით მოკვდება.

ბირთვული აფეთქებისთვის სერიოზული ჰუმანიტარული პასუხი არ არსებობს,

რის გამოც მთავრობას არ უნდა ამაზე რომ იფიქრო.

სწრაფი დახმარების გზები არ არსებობს,

ქარიშხალი, ხანძარი, ან მიწისძვრა ბირთვულ აფეთქებას ვერ შეედრება.

იგი ამ ყველას ნაერთია, მაგრამ უარესი.

მსოფლიოში არცერთი ქვეყანაა მზად ასეთი რამისთვის.

რამდენიმე წელში სამყაროს ლიდერები შეიცვლებიან,

და ისინი ერთმანეთს ბირთვული იარაღებით დაშინებას დაუწყებენ,

ბევრი ექსპერტი ფიქრობს რომ ასეთი უბედრება არც ისე შორსაა.

მთავრობა ხახლს ეუბნება რომ ბირთვული იარაღების ქონა-ყოლა კარგია,

მაგრამ ცუდია თუ ყველას აქვს.

ვითომ საჭიროა ბირთვული იარაღებით სხვების დაშინება,

მაგრამ, თავს უსაფრთხოდ გრძნობთ?

მხოლოდ ერთ პატარა გაუგებრობას, ან ინციდენტს შეუძლია ძალაში მყოფნი ხალხის გაბრაზება,

რამაც შეიძლება წარმოუდგენელი კატსტროფა გამოიწვიოს.

ვიდეოებში რაღაცეების აფეთქება სახალისოა,

ნამდვილ ცხოვრებაში, არც ისე.

მაგრამ გამოსავალი არსებობს!

ყველა ბირთვული იარაღის განადგურება და მათი არასდროს გამოყენება.

2017-ში, სამყაროს ქვეყნების 2/3 თანახმაა ბირთვული იარაღების აკრძალვაზე და აღმოფხვრაზე.

რომელსაც მხარს ასობით სამოქალაქო საზოგადოების ორგანიზაციები უჭერს.

მაგალითად, „რედკროსი და რედკრესენტი“.

ეს იმ ქვეყნებზე არაა რომელსაც ბირთვული იარაღები აქვთ, თვით იარაღებია პრობლემა.

ისინი ძალიან ამორალურია და საფრთხეა ყველასთვის.

მნიშვნელობა არ აქვს საიდან ხართ, ან რას ფიქრობთ ამაზე,

ბირთვული იარაღები სამუდამოდ უნდა გაქრეს.

ეს დაძალების გარეშე არ მოხდება.

თქვენც შეგიძლიათ ბევრი რამის გაკეთება,

ეწვიეთ notonukes.org-ს რომ უფრო მეტი შეიტყოთ ამ თემაზე.