ผมว่าผมช่วยคนได้ ถ้าผมทุ่มกายทุ่มใจลงไปมากกว่าเดิม
ฟังแล้วผิดจรรยาบรรณหนักมาก
สามีคุณทำร้ายจิตใจคุณเป็นนิสัย ทิ้งเขาเสีย
ก็ได้
(จากผลงานของบิล ลอว์เรนซ์ ผู้อำนวยการบริหารเรื่อง Scrubs)
- ผมเป็นห่วงคุณนะ ไอ้หนู
- [จิมมี่] ผมก็ทำใจอาลัยเธออยู่
[ร้องไห้หนัก]
คุณเอาแต่ทำให้ใจชาต่างหาก
(เจสัน ซีเกล)
[พอล] จะปล่อยให้ความเศร้าท่วมใจจนจมลงไป
หรือจะเผชิญหน้ากับมัน…
(แฮร์ริสัน ฟอร์ด)
- แล้วข้ามผ่านไปให้ถึงอีกด้านให้ได้
- โยนหัวโยนก้อยได้มะ
ไสหัวออกไปเลย
(ปารีส ปี 2019)
[โกเมซคราง สูดหายใจ]
[เพื่อน] เธอเป็นไง
[โกเมซ] เหนื่อยมาก
[เพื่อน] กินยาตอนเช้าหน่อยมั้ย
[โกเมซ] อืม
[เพื่อน] ฉันรู้คำตอบ แต่ก็ควรกินนะ
- [เสียงชัตเตอร์กล้อง]
- [ปาปาราซซี่คุยกัน] หวัดดี เซลีน่า
[โกเมซ] ฉันให้สัญญา
ฉันจะเล่าความลับดำมืดที่สุดเท่านั้นให้รับรู้
วันที่ 19 ธันวาคม
ฉันต้องเลิกใช้ชีวิตแบบนี้
ฉันอยู่ไกลห่างจากแสงสว่างขนาดนี้ได้ยังไง
ทุกอย่างที่เคยวาดหวัง ฉันทำมาหมดและมีครบทุกอย่าง…
แต่มันทำลายฉัน
เพราะจะมีเซลีน่าเสมอ
- [นักข่าวตะโกน] เซลีน่า!
- [แฟนๆ ส่งเสียงเชียร์]
[ฝูงชนกรีดร้อง]
(สนามกีฬา ทางเข้าใต้)
(ปี 2016)
[นักข่าวทีวี 1] เซลีน่า โกเมซ ซิงเกิ้ลหลัก “Good For You”
ประสบความสำเร็จ ทั้งคำวิจารณ์และยอดขาย
[นักข่าวทีวี 2] เพิ่งได้รับขนานนามเป็น ราชินีแห่งโซเชียลเน็ตเวิร์ค
หวัดดี ฮาวเวิร์ด
[นักข่าวทีวี 3] เซลีน่า โกเมซ และจัสติน บีเบอร์
- ในที่สุดก็เลิกกัน
- [นักข่าวทีวี 4] อีกแล้วเหรอ
เหรอ ไม่เห็นจะรู้สึกเหมือนร็อคสตาร์
- [จิมมี่ ฟอลลอน] กับอัลบั้ม Revival…
- [ผู้คนส่งเสียงยินดี]
คนว่ากันว่าจะขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง
ทัวร์คอนเสิร์ตก็กำลังจะเริ่มใช่ไหมครับ พฤษภาคมนี้
[โกเมซ] ฉันจะออกทัวร์พฤษภานี้
อ้อ จริงๆ ตอนนี้อยู่ที่สนามกีฬาแอลเอ
อืม เราว่างสองวันก่อนออกทัวร์
ฉันพาทีมช่างแต่งหน้าทำผมไปด้วย เราพยายามลองอะไรใหม่ๆ กันทุกวัน
เราลองชุดกับช่วยกันคิด แบบว่า…
เราจะทำอะไรในคอนเสิร์ต จุดเด่นของการแสดงต้องเป็นยังไง
- [โกเมซ] แบบนี้ชอบกันเหรอ
- [เสียงคุยจอแจ]
เพราะเห็นขาวๆ ตรงนั้นในกระจกเลยนะ
ฉันว่านั่นลายปักเลื่อม [หัวเราะร่วน]
ขอ… ขยับจากตรงกลางนิดนึง นั่นแหละ
เขามีผ้าปิดตรงเป้าด้วยมั้ย
-
[สไตลิสต์ 1] โอเค ได้
-
แบบแผ่นราบๆ น่ะ
-
ไม่รู้สิ รู้สึกแปลกๆ
-
[สไตลิสต์ขำ]
ถ้าฉันเป็นผู้ชายคงใส่กางเกงยีนส์ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อยืด
-
ใส่หมวกไหมพรม…
-
[หัวเราะ]
-
ไม่มีใครสนหรอก
-
[เสียงรูดซิปชุด]
ฉันว่าทรงหน้าอกสวยดีนะ
-
ไม่รู้สิ
-
[ดีไซเนอร์] ชอบมั้ยล่ะ
-
มีหน้าอกนิดๆ ก็ดี
-
ใช้คำทางการมาก “หน้าอก”
[โกเมซ] เป้าฉัน…
-
[สไตลิสต์ 1] ไม่ใช่ นั่นน่ะ…
-
เห็นมันทุกชุดเลย
-
นั่นไม่ใช่…
-
มัน…
-
ฉันล้อตัวเองน่ะ
-
[สไตลิสต์ 2] เดี๋ยว มาดูตรงนี้
-
[สไตลิสต์ 3] ไม่ใช่เพราะเธอ เพราะเป้า
-
เป้าฉันจริงๆ นะ
อยากมีรูปร่างที่ใส่แล้วจะภูมิใจได้ อยากมีก้นแต่ไม่มี
-
หุ่นฉันเด็กมากเลย
-
[คนในทีมแฟชั่น] ใช่
-
ฉันไม่อยาก “อุ๊ย แป๊บนะ”
-
[ทีมงานพึมพำ]
ช่วยทำให้ฉันดูเป็นสาวเต็มวัยหน่อย อย่าให้เป็นเด็กผู้ชายอายุสิบสอง
[เพลง “Who Says” บรรเลงเปียโน]
♪ ฉันคงไม่อยากเป็นใครอื่นใด ♪
♪ เย่ ♪
♪ เธอทำฉันไม่มั่นใจ ♪
(ซ้อมใหญ่ก่อนออกทัวร์)
♪ บอกว่าฉันไม่ดีพอเท่าไร ♪
♪ เธอเป็นใครมาตัดสิน ทั้งที่ก็เป็นเพชรไม่เจียระไน ♪
♪ เธอก็มีข้อบกพร่องที่อยากแก้ไข ♪
♪ แต่ถ้าถามฉัน ฉันไม่อยากเป็นใครอื่นใด ♪
♪ หน่านาหน่านา นาน้านาน้า ♪
♪ หน่านาหน่านา นาน้านาน้า ♪
♪ ไม่ใช่นางงามที่ไหน ฉันแค่เลอค่าอย่างที่เป็นได้ ♪
♪ หน่านาหน่านา นาน้านาน้า ♪
♪ หน่านาหน่านา นาน้านาน้า ♪
♪ เธอมีสิทธิ์ทุกประการ ใช้ชีวิตอันงดงาม ♪
♪ เถอะนะ ใครว่า ♪
♪ ใครว่าเธอไม่เพอร์เฟกต์ ใครว่าเธอไม่มีค่า ♪
♪ ใครว่าเธอเป็นคนเดียวที่เจ็บช้ำ ♪
♪ เชื่อฉัน นั่นคือความงามเลิศล้ำ ♪
♪ ใครว่าเธอไม่น่ารัก ♪
♪ ใครว่าเธอไม่งดงาม ♪
♪ ใครว่า ♪
[เอื้อน]
♪ ชุดยาวเกินไป ♪
♪ แหวกมากไปไม่ชอบเลย ♪
มันห่วยอ่ะ
- [เพื่อน 1] อะไรไม่ดีตรงไหน
- ทุกอย่าง แย่ไปหมด
[โกเมซสะอื้น] ฉันแค่…
แม่งไม่รู้เลยว่าทำอะไรอยู่ [สูดน้ำมูก]
- [เพื่อน 2] ตรงไหนที่ทำให้รู้สึกอย่างนั้น
- เอ่อ ตั้งแต่แรกเลย [สูดน้ำมูก]
เสียงโผล่เข้ามาในหัวบอกว่าฉันพลาด
มันห่วยอ่ะ มันห่วย
อ้อ ดูตัวเองบนจอแป๊บนึงสิ
โห โคตรอุบาทว์เลย
ฉันนั่งอยู่ตรงนั้น แล้วก็สะดุดชายกระโปรง
มันก็แค่…
- กำลังใจหายเกลี้ยงเลย
- [เพื่อน 2] อือ
ฉันไม่อยากร้องแล้ว [สูดน้ำมูก]
รู้สึกกดดันจนรับไม่ไหว เพราะฉันอยากทำให้ดีที่สุด
แต่ฉัน… ฉันไม่ได้… [สูดน้ำมูก]
ไม่รู้จอห์นจะคิดยังไง
อยากคุยกับจอห์นจัง คือ… ฉันไม่อยากทำให้จอห์นผิดหวัง
ไม่อยากให้เขาคิดว่าเซ็นสัญญา กับเด็กค่ายดิสนีย์ที่ไหนก็ไม่รู้ แบบ…
จอห์นยืนอยู่ตรงนั้น
- เขายิ้มกว้างเลย
- จอห์นตื่นเต้นมาก
[เพื่อน 1] เธอคิดไปเอง
แล้วมันยิ่งห่วยเพราะทั้งเพลงนั่น
เขาโทรมาเมื่อเช้าเรื่องเพลงคู่กับจัสติน
- แล้วฉันก็…
- [เพื่อน 1] เรื่องดีเจนั่นเหรอ
“เมื่อไหร่แค่เป็นฉันแล้วจะดีพอสักที”
- [ผู้จัดการ] อย่าคิดมาก
- เมื่อไหร่ฉันจะ…
เมื่อไหร่ตัวฉันเองถึงจะดีพอสักที
ไม่ต้องเกี่ยวข้องกับใครทั้งนั้น
- คือมันโคตร…
- [ผู้จัดการ] เธอดีพอแล้ว
[เพื่อน 1] หวัดดีค่ะจอห์น
- ฉันขอโทษ
- [เจนิค] ขอโทษทำไม
ฉันแค่… ไม่อยากให้คุณเสียดายที่เซ็นสัญญากับฉัน
- ว่าไงนะ
- หรือรู้สึกว่าต้องการอะไร…
(จอห์น - ประธานอินเตอร์สโคป เกฟเฟน เอแอนด์เอ็มเรคคอร์ดส์)
- คุณเก่งมากนะ
- เราสองคนยืนอยู่ข้างๆ
ชุดไม่สวยเลย ทุกอย่างดูแย่ไปหมด
คุณเก่งมาก ผมว่าโชว์สนุกมาก
ขอกอดทีได้มั้ย มากอดหน่อย [หัวเราะเบา]
ผมว่าคุณเก่งมากนะ ดีมากๆ เลย
- [เพื่อน 2] จริงๆ นะ
- “Me and My Girls” สนุกมาก…
[เพื่อน 1] ใช่ จอห์นยืนอย่างนี้ จอห์นทำท่า…
ฉันโยกไปด้วยเลย มันส์มาก
[โกเมซ] มันเด็กไปมั้ย
- ไม่เด็กนะ
- [เพื่อน 2] ไม่
ฉันไม่อยากกลับไปเป็นอดีตของตัวเองเลย
แต่มันก็ย้อนกลับมา
ตอนนี้เธอต่อต้านตัวเองที่สุดละ
เธอรับทุกอย่างเข้าไปในหัวแบบนั้น อย่าให้มันพาจมดิ่งสิ
- เสื้อผ้าเปลี่ยนได้
- [เพื่อน 1] ใช่
จัดแสงใหม่ได้ จัดเวทีใหม่ได้
ไม่อยากได้เวทีเหรอ ลงไปร้องกับพื้นเลย
คนจะชอบหรือไม่ชอบอะไรก็ช่าง แต่เธอต้องชอบ
เธอต้องรู้สึกดีกับมันก่อน นี่โชว์ของเธอนะ
อย่าตำหนิตัวเองเลย มันต้องออกมาดี
-
จอห์น ขอบคุณค่ะ
-
ดีใจที่เจอกัน
-
ขอโทษ ขอบคุณ ขอโทษนะคะ
-
แล้วเจอกันนะ
ขอบคุณ ไม่ มันดีจริงๆ
ขอบคุณ
- [สูดน้ำมูก]
- [เพื่อน 1] โอ๋ๆ
ขอโทษนะ [สะอื้น]
มันมากเกินไป
[คนในทีม] คนมากันแล้ว
(แมนดาเลย์เบย์ ไลท์ไนท์คลับ - ศุกร์ที่ 6 พ.ค.)
(เซลีน่า โกเมซเป็นเจ้าภาพ อาฟเตอร์ปาร์ตี้อย่างเป็นทางการ)
[ผู้คนคุยกันจ้อกแจ้ก]
(คืนเปิด)
(มายรีไววัล) (ทัวร์ “รีไววัล” เซลีน่า โกเมซ 2016)
-
[โกเมซ] เธเรซา
-
[ผู้ช่วย] จ๋า
-
เอาเครื่องวัดความดันเลือดมารึเปล่า
-
เอามา อยู่นี่
[ผู้ช่วย] ไว้ใช้กับโรคลูปัสใช่มั้ย
ใช่
-
ต้องกดยังไง แค่ปุ่มเริ่มเหรอ
-
อือฮึ
-
ดีนะ ใช่มั้ย
-
เพอร์เฟกต์
[ผู้ช่วย] คุณรู้ได้ไง
ความดัน 109/78 ก็ดีมากนะ
ปกติจะราวๆ 120/78
แต่เวลาที่ความดันโลหิตฉันสูง
ปกติจะอยู่ที่ 150 หรือ 145 เลขตัวล่างจะอยู่ที่ 100
- แปลว่าฉันอาจสโตรกได้
- โห
[ผู้ช่วย] เข้าใจละ
- ตราบใดที่อยู่ต่ำกว่า 120
- เราเก็บเครื่องไว้ตรงนี้ระหว่างทัวร์ดีมั้ย
คือเอาไว้ใน…
- เผื่อตอนนั่งรถ
- โอเค
เครื่องน่าจะไปกับเราทุกที่นะ เผื่อไว้ก่อน
[ผู้จัดการ] เรามีของขวัญมาให้ แล้วจะไม่รบกวนละ
- [หัวเราะเบา]
- เริ่มจากใบนี้ก่อนได้มั้ย
จากฉันกับแซค
(อลีนกับแซค - ผู้จัดการของเซลีน่า)
เราเก็บสะสมไว้ให้คุณ เอาไว้ตอนออกทัวร์
[โกเมซ] อะไรเนี่ย
คำอวยพรนำโชคของแต่ละวันสำหรับคืนนั้น
คุณจะได้เก็บไปคิด…
[มอร์เก็นรอธ] เอาวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง
ให้คุณ แต่ละโชว์เป็นคำต่างๆ กัน
-
ใจดีมากๆ เลย
-
[โกเมซ] ตายจริง
-
ดูนี่สิ
-
[คนในทีม] ช่างคิดมาก
มันทำให้เราร้องไห้เลยนะ
แต่ละวันคุณจะเลือกมาหนึ่งคำ
-
ดีงามมาก
-
เยี่ยมเลยเนอะ
-
ขอบคุณมากค่ะ
-
เรารักคุณมากนะ
[เคชิเชียน] ฉันอยากถามหน่อย
คุณว่าจัดมีทแฟนๆ เยอะไปรึเปล่า
เขาจัดเวลาไว้ให้ประมาณชั่วโมงครึ่ง
ฉันว่าไม่น่าจะนานขนาดนั้น
-
คิดว่าไง
-
บางทีผู้จัดก็หิวเงินน่ะ
-
วันนี้วันเกิดหนู
-
เหรอ สุขสันต์วันเกิด
-
ขอบคุณค่ะ
-
อายุเท่าไหร่แล้ว
-
อายุ 13
-
อุ๊ยตาย
หนูฉลองวันเกิดคุณทุกปีตั้งแต่หนูสามขวบ
- วันเกิดฉันเหรอ
- หนูจัด…
หนูจัดงานเลี้ยงวันเกิด มีเค้ก เปิดเพลง ครบทุกอย่าง
-
น่ารักจัง ขอบคุณนะ
-
[ช่างภาพ] ขอถ่ายรูปได้มั้ย
-
นั่นแหละ
-
ดีมากเลย…
-
[ช่างภาพ] สาม สอง
-
ได้ ถ่ายรูปกัน
-
สวยมากเลย
-
[ผู้ปกครอง] อย่าร้องสิ
[ช่างภาพ] ได้แล้ว
ช่วยเขียน “แฟนคนดีที่หนึ่ง” ตรงนี้ได้มั้ย
- โอเค
- [หัวเราะ]
[โกเมซหัวเราะร่วน]
ครับ คือผมมีแฟนหลายคน
- [หัวเราะ]
- ผม…
ให้ฉันเป็นที่หนึ่งได้เนอะ
-
ได้
-
ได้เนอะ
-
[คุยกันเสียงอู้อี้]
-
[เสียงเปียโน]
[คนในทีม] สองคนนี้ได้ยินเรื่องที่ไม่เหมาะสม
♪ ฮัลเลลูยาห์ ฮัลเลลู… ♪
ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่ทุ่มเทให้งานนี้
มันมีค่ากับใจฉันมากกว่าที่ทุกคนจะคิดได้
ทัวร์นี้สำคัญที่สุดที่เคยทำมา
สภาพจิตฉันเลยพังทุกวัน บอกไว้เลย
ฉันหวังว่าเราจะออกไป สร้างแรงบันดาลใจ และสนุกกันสุดๆ
ขอพรแก่สองมือ สองเท้า เครื่องดนตรีของเรา ทุกสิ่งอย่าง
แสงสว่างของเรา บาซ เมลิสซ่า ทุกคน
- รักทุกคนนะ ในนามแห่งเยซู อาเมน
- [ทีมงานทัวร์] อาเมน!
[ผู้คนส่งเสียงยินดี]
[เพลง “Me and the Rhythm”]
♪ อู้ ไฟเป็นพื้นที่ร่วมกัน ♪
♪ ไม่ว่าเธอเคยเป็นยังไง ♪
♪ เป็นอิสระกับฉันสิ โอ้ ♪
♪ ใครๆ ต้องการให้จับ ใครๆ อยากได้รับความรัก ♪
♪ แต่อย่าได้เปิดเพลงเกี่ยวกับรัก ♪
♪ เมื่อฉันขยับกาย ♪
♪ ไม่ต้องพูดถึงใครทั้งนั้น ♪
♪ ปล่อยให้เคมีทำงาน ♪
♪ จนกระทั่งพลังล้นเกินต้าน ♪
♪ โอ้ ♪
♪ เย่ ที่ต้องการ ♪
♪ คือจังหวะ อู๊อู ♪
♪ ฉันกับจังหวะ ♪
♪ อู๊อู อย่ามาขวางกั้น ♪
♪ เย่ จังหวะ อู๊อู ♪
♪ ฉันกับจังหวะ อู๊อู ♪
[กลุ่มคนดู] ♪ ใครว่า ใครว่า ♪
♪ บอกมาเลยใครว่า ♪
♪ เย้ ใครว่า ♪
♪ ใครว่า ใครว่าเธอไม่เพอร์เฟกต์ ♪
♪ ใครว่าเธอไม่มีค่า ♪
♪ ใครว่าเธอเป็นคนเดียวที่เจ็บช้ำ ♪
♪ เชื่อฉัน นั่นคือความงามเลิศล้ำ ♪
♪ ใครว่าเธอไม่น่ารัก ♪
♪ ใครว่าเธอไม่งดงาม ♪
[กลุ่มคนดูและโกเมซ] ♪ ใครว่า ♪
-
[คนดูส่งเสียงยินดี]
-
แม่ง
-
[เสียงชัตเตอร์กล้อง]
-
[แฟน] เซลีน่า!
-
เราอยู่แถวบิ๊กเบนล่ะ ว่าไง วู้!
-
[หัวเราะ]
[เพลง “Me and My Girls”]
♪ ฉันกับเพื่อนซี้ ฉันกับเพื่อนซี้ ♪
♪ ฉันกับเพื่อน ฉันกับเพื่อน ฉันกับเพื่อนซี้ ♪
[เสียงดนตรีมารีอาชี]
- [เพลง “Me and My Girls” เล่นต่อ]
- [เสียงคุยกัน]
[ผู้ประกาศข่าว 1] มีข่าวลือว่า เธอมีปัญหายาเสพติด…
[ผู้ประกาศข่าว 2] เซลีน่าปาร์ตี้มากเกินไป คุมสติไม่อยู่
[คนส่งเสียงเชียร์]
จัดไป!
- [ผู้คนกรี๊ดออกัน]
- [เสียงเร่งเครื่องยนต์]
ฉันกำลังจะขึ้นเวที
- อวยพรกันด้วยนะ
- [เสียงเฮ]
[เพลง “Sober”]
♪ เธอรักไม่เป็นหากยังไม่สร่าง ♪
♪ หมดขวดเมื่อไรเธอพาฉัน… ♪
[แฟน] เซลีน่า ฉันรักเธอ
[ปาปาราซซี่] จัสติน บีเบอร์เป็นคนพาคุณเข้าสถานบำบัดรึเปล่า
[นักข่าว] จัสตินมีแฟนใหม่แล้ว
[ปาปาราซซี่ 2] คุณหึงรึเปล่า เซลีน่า
♪ เพลียนักกับความรักเดิมๆ ♪
เซลีน่า กลับไปติดเหล้าอีกแล้วเหรอ
-
เซลีน่า เหล้าอยู่ไหน
-
กลับมากินเหล้าเมื่อไหร่
-
[โกเมซ] ร้องออกมา
-
[เสียงตะโกนอู้อี้]
[กลุ่มคนดู] ♪ เพลียนักกับความรักเดิมๆ ♪
♪ เรื่องบ้าๆ น่าปวดประสาท ♪
- เมื่อกี้รู้สึกเหมือนจะตาย
- [คนในทีม] ใช่
[โกเมซ] ฉันพลาดอะไรไป คือต้องใช้อะไรเหรอ
[เพื่อน] ทุกคนลุกขึ้นยืน…
คนเยอะเกินไปแล้ว ขอโทษนะ คนเยอะเกินไป
-
[เพื่อน] เลิกคิดวิเคราะห์
-
[โกเมซ] ไม่
-
[เพื่อน] มีความสุขหน่อย
-
ก็สุขอยู่เนี่ย
เกลียดมาก [ร้องขัดใจ]
[หายใจลึก]
เป็นผู้หญิงแม่งโคตรลำบาก
แถมเป็นบ้าแล้วอีกต่างหาก
เป็นอีกเรื่องที่น่าโมโห
ฉันกำลังรีบเปลี่ยนชุด
แขนเสื้อข้างนึงดันขาด อีกข้างขาดตามไป
แล้วท่อนล่างก็ขาดหมดเลย
♪ โอ้นั่น… ♪
[นักข่าว] รู้สึกยังไงกับจัสติน
[นักข่าว 2] จิตตกรึเปล่า
- [นักข่าว 3] เหนื่อยมั้ย
- [นักข่าว 4] นางก็เหนื่อยทั้งปี
[ปาปาราซซี่เสียงดังโหวกเหวก]
บางครั้งฉันตื่นขึ้นมา แล้วไม่มีแรงจะทำอะไรเลย
(หลังจากการแสดง 55 รอบ ทัวร์ “รีไววัล” ถูกยกเลิก)
[นักข่าว] เซลีน่าประกาศพัก
เพื่อรับมือกับความวิตกกังวล อาการแพนิคกำเริบและซึมเศร้า
[นักข่าว 2] มีข่าวลือว่าเธอมีปัญหายาเสพติด
[นักข่าว 3] เธอปล่อยให้ชีวิตฟุ้งเฟ้อแบบคนดัง และเหล้ายาปาร์ตี้
ทำลายชีวิตและอนาคตของตัวเอง
[ผู้ช่วย] ในจุดหนึ่ง เธอก็รู้สึกว่า “ไม่อยากมีชีวิตอยู่ตอนนี้
ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่”
(เธเรซา - อดีตผู้ช่วย)
แล้วฉันก็ “เดี๋ยว ว่าไงนะ”
จังหวะแบบนั้นแหละ
พอมองตาเธอก็เห็นแต่ความว่างเปล่า
มันดำสนิทและน่ากลัวมากๆ
เราจะแบบ “โอเค ช่างแม่งละ
งานนี้ต้องจบนะ เราต้องกลับบ้านกัน”
เราต้องคุยจริงจังกับเธอว่า…
(ราเคลล์ - เพื่อนเซลีน่า)
“เกิดอะไรขึ้น”
คำตอบเธอก็แนวๆ “ไม่รู้ อธิบายไม่ถูก
ถ้าเธอรู้สึกเหมือนที่ฉันรู้สึกในหัวได้ก็ดีสิ”
ฉันจำได้แค่ว่าวุ่นวายมาก เธอได้ยินเสียงพวกนั้นตลอดเวลา
เสียงในหัวดังขึ้นเรื่อยๆ
มันกระตุ้นให้สภาพจิตพังทลาย
เซลีน่า โกเมซผจญกับเรื่องยุ่งยากใจ มาสองสามอาทิตย์แล้ว
ปีที่แล้ว เธอต้องสู้กับโรคแพ้ภูมิตัวเอง การปลูกถ่ายไตช่วยชีวิตเธอไว้
ด้วยสาเหตุนั้น
เซลล์เม็ดเลือดขาวของเธอต่ำมาก ในสัปดาห์สุดท้ายของเดือนกันยายน
นั่นเป็นปัญหาสุขภาพกาย แต่กลายเป็นเรื่องของสุขภาพจิตไปด้วย
[นักข่าว 2] เธอพยายามกระชากสายน้ำเกลือ
มันเลวร้ายมากจนสุดท้าย ต้องนำตัวเธอส่งโรงพยาบาลจิตเวช
เราได้ข่าวอาการเจ็บป่วยทางใจของเธอ จากข่าวทีเอ็มซี
เขาโทรมาถามเพราะอยากรู้
(แมนดี้ - แม่ของเซลีน่า)
ลูกสาวฉันทำอะไรในโรงพยาบาล กับสภาพจิตพังทลาย
ลูกฉันไม่อยากให้อะไรมาข้องเกี่ยวกับฉัน
แล้วฉันก็กลัวว่าลูกจะตาย
[สตีเว่นส์] ถ้าใครได้เห็นภาพที่ฉันเห็น
สภาพของเธอในโรงพยาบาลจิตเวช
ต้องไม่มีใครจำได้แน่ๆ
ฉันเสียใจมาก
เพราะอาการทางประสาทอาจอยู่นาน หลายวัน หลายสัปดาห์ หลายเดือน
หลายปี หรือตลอดชีวิต
เราต้องอดทนเต็มที่ และพยายามช่วยเรื่องการรักษา
นั่นเป็นเรื่องยากที่สุด
จากนั้นก็เข้านอนและหวังว่า วันรุ่งขึ้นเขาจะตื่นขึ้นมา
[โกเมซ] ความคิดฉันมักครอบงำจิตใจ
มันทำร้ายฉันเมื่อคิดถึงอดีต
ฉันอยากหายใจเป็นอีกครั้ง
ฉันรักตัวเองไหม
ฉันจะหัดหายใจด้วยตัวเองได้อย่างไร
[หายใจลึก]
[ทีเฟย์] นับเป็นปาฏิหาริย์ที่เธอหลุดพ้นมาได้…
[เสียงสั่นเครือ] แต่ก็กลัวอยู่เสมอ ว่าจะเกิดขึ้นอีก
นั่นทำให้พวกเราเจ็บปวดมาก
(ปี 2019)
(ขอต้อนรับกลับบ้านและเตียง รักนะจ๊ะ - เกรซี่)
[โกเมซ] ฉันได้รับการวินิจฉัยว่า เป็นโรคไบโพลาร์
ฉันจะบอกตรงๆ นะ
ฉันไม่ได้อยากเข้าโรงพยาบาลจิตเวช
ฉันไม่อยากไป
แต่ก็ไม่อยากติดอยู่ในสภาพจิตใจแบบนี้อีก
ฉันนึกว่าชีวิตจบสิ้นแล้ว นึกว่าจะต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป
ฉันถึงได้บอกกับใครๆ ว่าฉันมีเพื่อน และคนในครอบครัวที่ดีที่สุด
โดยเฉพาะแม่และไบรอัน พ่อเลี้ยงฉัน
เพราะฉันไม่ควรพูดกับพวกเขาอย่างนั้น
ฉันไม่ควรทำตัวไม่ดี แบบที่บางครั้งฉันก็ทำ [สูดน้ำมูก]
แต่พวกเขารู้ว่านั่นไม่ใช่ตัวจริงของฉัน
ดังนั้นพอรุ่งเช้าฉันตื่นนอน พวกเขาก็…
[พูดเสียงขาดห้วง] บอกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขา… อธิบาย
พวกเขาจะแบบว่า “นี่ เรารู้ว่านั่นไม่ใช่ตัวเธอ
เราเป็นห่วงมากนะ รู้ไว้ว่าเรารักเธอนะ
เราไม่มองอะไรเปลี่ยนไปเลย จากเมื่อคืนกับตอนนี้”
เวลาฉันคุยเรื่องนี้กับพวกเขา
ฉันก็พูดซ้ำๆ อยู่นั่นแหละ
ฉันจะขอโทษซ้ำๆ
เพราะจำได้ว่าทำอะไรลงไป
จำได้ว่าฉันใจร้ายมาก
แล้วมันก็… จนถึงทุกวันนี้ ฉันก็ยังขอบคุณและขอโทษอยู่เรื่อยๆ
กับทุกอย่างที่ฉันทำ
แล้วพวกเขาก็ชอบตอบว่า “ทันทีที่รู้เรื่องผลตรวจ
ทุกอย่างมีเหตุผลขึ้นมากเลย เซลีน่า
ตอนนี้เธอสภาพจิตใจดีที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา
เราดีใจมากที่เห็นแบบนี้ เราไม่มีวันถอดใจกับเธอเด็ดขาด”
พวกเขาไม่เคยถอดใจจริงๆ ทั้งที่หลายครั้งหลายหนก็ควรจะทำ
[พูดติดขัด] สภาพจิตใจฉันดีขึ้นแล้ว แต่…
[ถอนหายใจ] ไม่รู้สินะ
บางครั้งก็อธิบายไม่ถูกน่ะ
[เสียงเปียโน]
- [เสียงเปียโนหลุดคีย์]
- ไม่นะ
หลงไปหมดเลย
ตอนที่ออกจากโรงพยาบาลใหม่ๆ
ฉันไม่รู้ว่าจะรับมือกับผลวินิจฉัยยังไงดี
ถ้ากลับมาเป็นอีกล่ะ
ถ้าคราวหน้าฉันไม่รอดกลับมาล่ะ
ฉันต้องคอยเรียนรู้โรคนี้
ต้องค่อยๆ อยู่กับมันไปทีละวัน
ตอนเด็กๆ ฉันกลัวพายุฝน
ฉันเป็นเด็กเทกซัส
ฉันกลัวว่าฟ้าแลบฟ้าผ่า หมายถึงจะเกิดพายุทอร์นาโด
แต่แม่ฉันหาหนังสือเด็กมาให้
หนังสืออธิบายเรื่องพายุ ฟ้าแลบและฟ้าผ่า
หลักๆ บอกว่า ยิ่งเราเรียนรู้
เรายิ่งกลัวน้อยลง
มันช่วยได้จริงๆ
[โกเมซวัยเด็ก] รักนะ
- รักนะ [ส่งจูบ]
- [เสียงคุยอู้อี้]
[โกเมซ] แม่สอนไว้เสมอว่าอย่ากลัวชีวิต
- แม่เป็นคนจิตใจเข้มแข็งมาก
- [ทีเฟย์] จมูกเหรอ ไปชนประตูเหรอลูก
[โกเมซ] แม่อายุน้อยมาก ยังเรียนอยู่เลย
สุดท้ายเคยลองทำงานมาทุกรูปแบบที่นึกออก
[ทีเฟย์] หนูจ๋า
แม่เคยบอกว่า “เรากำลังลำบาก แต่ฉันจะไม่หยุด
ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันจะสร้างชีวิตที่ดีกว่านี้ให้ได้”
[ทีเฟย์] อ๊ะ เจองานนึง “อยู่บ้านได้วันละ 145
จัดการไปรษณีย์ให้บริษัทท้องถิ่นแถวบ้าน”
- เนอะ แม่ทำได้นี่นา
- [พูดอ้อแอ้]
[โกเมซ] แม่ฉันน่ะ…
แม่มีฉันตั้งแต่ยังเรียนม.ปลาย
[พูดอ้อแอ้]
พ่อจ๋า
[โกเมซ] พ่อแม่แยกทางกันตอนฉันอายุห้าขวบ
คุณตาคุณยายเป็นคนเลี้ยงฉัน เวลาแม่ไปทำงาน
เพลงที่หนูร้องถึงคุณตาไง
[ร้องเพลงเสียงอ้อแอ้]
[ร้องเพลง พูดอ้อแอ้]
[โกเมซวัยเด็ก] ไงพ่อจ๋า
[โกเมซ] ฉันจินตนาการถึงแรงกดดัน ที่พ่อต้องเจอไม่ออกเลย
เห็นนะ
[โกเมซ] พ่อมีเรื่องเสียดายที่ไม่ได้ทำอยู่เยอะ
พ่อจะพูดทำนองว่า “พ่อขอโทษนะลูก พ่อแค่…
พ่อไม่รู้จะคุยกับลูกยังไง” [สูดน้ำมูก]
แต่พ่อทำให้ฉันรู้สึก
เหมือนฉันเป็นสาวน้อยน่ารักที่สุด
ฉันทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครคู่ควรกับฉัน แล้วนั่นก็… [สูดน้ำมูก]
ฉันคิดถึงพ่อมาก
แต่พ่อก็รู้ เพราะงั้น…
ถ่ายรูปเค้า แล้วค่อยถ่ายรูปเรานะ
- [ทีเฟย์] ไปตรงโน้นสิ
- เดี๋ยวนะ หนูมาแล้ว
หนูจะถ่ายรูป
[ทั้งคู่] เพื่อนกันตลอดไป
[ทีเฟย์] พูดแค่นี้เหรอ
โอเค [พูดเสียงเบา]
[โกเมซ] พริสซิลล่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง
น่าจะเป็นคนที่ฉันสนิทด้วยที่สุดในโลกรองจากแม่
เราทำทุกอย่างด้วยกัน
[ทั้งคู่คุยกันเสียงอู้อี้ หัวเราะ]
จนถึงวันนี้ เธอเป็นคนสำคัญในชีวิต เป็นสายเลือด
จริงๆ เราไม่เคยทำนะ เราไม่เคยกลับไปตรงนั้นเลย
(แกรนด์แพรี่)
-
[ทีเฟย์] เราจะไปไหนกัน
-
อย่าเพิ่ง…
-
ไปชิคเก้นเอ็กซ์เพรส ซื้อชามะนาว
-
[ทีเฟย์] โอเค
[คอสเม่] อยากกินขนมปังก็มีนะ
ไม่ เรา… [หัวเราะเบา] ฉันแค่อยากได้ชามะนาว
-
[โกเมซ] เดี๋ยว สั่งสามเลยละกัน
-
[คอสเม่] ชามะนาว เอ่อ สามแก้วใหญ่
-
แก้วนึงเพิ่มน้ำแข็ง
-
[โกเมซ] ได้มั้ยคะ
[พนักงานรับออเดอร์] ได้ครับ
- พูดข้ามหัวฉันงี้ได้ไง
- ก็เธอพูดจาไม่มีหางเสียง
กำลังจะพูดไง
[โกเมซ] ทุกครั้งที่กลับบ้าน
ฉันชอบไปสถานที่ที่ฉันจำได้
เพราะฉันไม่อยากสูญเสียส่วนนั้นไป
[ออดประตู]
[เพื่อน] เธอเคยเรียนที่นี่ด้วยเหรอ
-
[เสียงออดประตู]
-
[พูดผ่านลำโพง] ปี๊บ!
-
[คนพูดเสียงอู้อี้]
-
หวัดดี
ขอดูใบขับขี่ด้วยค่ะ ถ้าอยากเข้ามาในตึก
-
ใบขับขี่เหรอ
-
ใช่ค่ะ
-
โอเค
-
[เพื่อน] นี่ เอาไป
-
ขอตรวจบัตรทุกคนค่ะ
-
อ้อ
[หัวเราะแห้งๆ] ฉันไม่มีใบขับขี่
โอเค ไม่เป็นไรค่ะ [พูดติดขัด] ตอนเด็กๆ ฉันเคยเรียนที่นี่
เอ่อ ฉันชื่อเซลีน่า ไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน ขอบคุณนะคะ
- ยินดีค่ะ
- บาย
โอเค บาย
[เพื่อน] จริงด้วย
[ธุรการ] คุณมี…
ใครมีใบขับขี่บ้างคะ
-
ทุกคน
-
[เพื่อน] เรามีนะ
-
[มิงกัส] เขาเคยเรียนที่นี่…
-
ฉันเคยเรียนที่นี่
-
เลยอยากมาดู…
-
[ธุรการ] ไม่เป็นไร
[มิงกัส] คุณเป็นครูที่นี่เหรอคะ
- [เสียงอึกอัก] เป็นธุรการค่ะ
- อ้อ เข้าใจละ
เว้นแค่… ใช่ ฉันทำงานออฟฟิศน่ะ
[ผู้ช่วยธุรการฮือฮา]
[โกเมซ] หวัดดีทุกคน
ทุกคนใจเย็นๆ นะ
เธอเป็นผู้ช่วยเหรอ อายุเท่าไหร่กันเนี่ย
[ทุกคน] สิบสามค่ะ
[โกเมซ] ดีจัง รู้ไหมว่าฉันเคยเรียนที่นี่
- [ทุกคน] รู้ค่ะ
- [โกเมซ] รู้ด้วยเหรอ
คืองี้ เท่ากับฉันเคยแอบชอบแค่ ดีแลน อัลวาราโด
แซมมี่ ตอนเรียนประถม
โอเคนะ ตอนประถมชอบแซมมี่ โรดริเกซ
- แล้วก็ดีแลน อัลวาราโด, คีธ โมพิน
- คีธ
มีอีไลอยู่ในนั้นด้วย
อืม ไม่อ่ะ ไม่จำเป็น จริงดิ
- จริง
- โอเค
แล้วก็แมทธิว เด็กจากแดนนี่โจนส์
แค่นั้น
พวกเขาไม่ชอบฉันตอบสักคน
- แต่ก็นะ อย่างว่า ทุกคนเสียดาย
- ใช่ แค่พูดเฉยๆ [หัวเราะร่วน]
[คอสเม่] ตอนเด็กๆ เซลีน่าเป็นพวกนอกคอก
อยู่โรงเรียนก็ไม่ค่อยได้คุยกับใคร
มีเพื่อนแค่สองสามคน
ไม่ได้มีแฟนหลายคน ถ้าเข้าใจที่พูดนะ [หัวเราะเบา]
เมื่อก่อนฉันจะเข้าไปหยิบอาหาร
แล้วนั่งตรงนี้ที่โต๊ะยาว
- แต่ปกติก็นั่งคนเดียว
- [เพื่อน] ไม่…
[นักเรียนทักทาย]
- หวัดดี ฉันชื่อ… ฉันชื่อเซลีน่า
- [นักเรียน] หนูเห็นพี่เมื่อกี้
อะไรก็ตามที่คิดว่าทำไม่ได้
รู้ไว้ว่าคนที่จะบอกเราว่าทำไม่ได้ มีแต่ตัวเราเอง
เราต้องทำสิ่งที่อยากทำต่อไปนะ
-
เป็นคำสร้างแรงบันดาลใจที่ดีจัง
-
แล้ว อ้อ คือ…
-
เหรอคะ
-
ดีมาก
-
[นักเรียนปรบมือ]
-
เพราะงั้นเล่นมันเลย อุ๊ย ขอโทษ
-
[หัวเราะ คุยเสียงดัง]
-
หลังเลิกเรียนต้องอยู่ต่อนะ
สวัสดีนักเรียนม.ต้นแดนนี่โจนส์ทุกคน
เซลีน่า โกเมซกำลังพูดกับเธอ
ขอบคุณที่ยอมให้ฉันมาป่วนชั้นเรียน
ก็… จำไว้ว่าคุณครูไม่ได้แย่ขนาดนั้น
เราแค่ต้องตั้งใจเรียน [หัวเราะร่วน]
พี่ต้องกอดเขาฮะ เขาจะร้องแล้ว
- [นักเรียน 1] ขอลายเซ็นได้มั้ยฮะ
- เขาเป็นติ่งพี่
[นักเรียน 2] โหสุดจัด!
ไม่ต้องขอบคุณ
- ผมขอกอดบ้างสิ
- [นักเรียน 3] ผมขอด้วยได้มั้ย
[เสียงนักเรียนเจื้อยแจ้ว]
- [โกเมซ] ตรงนี้คือ…
- [มิงกัส] ไม่รู้จริงๆ
แถวบ้านที่ฉันโตมา
นั่นบ้านฉัน
- [มิงกัส] จริงดิ
- [โกเมซ] ใช่
[มิงกัส] พนันได้เลย รอยนิ้วมือเธอยังอยู่
ตรงนี้คือ…
เพื่อนบ้านที่น่าสงสาร เพราะชอบมีใครก็ไม่รู้ มาซื้อขายยาตรงนั้นเลย
เราจะส่องทางหน้าต่าง เพราะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกมาข้างนอก
- ฉันสงสารเพื่อนบ้านพวกนี้
- [คอสเม่] ใช่
เพราะเขาจะขับรถมาจอด เป็นรถเก่าๆ
เปิดท้ายรถ แล้วก็… [เดาะลิ้น]
- ประตูบานเดิมเลย
- โห
หวัดดีค่ะ
-
[เจ้าของบ้าน] หวัดดี [หัวเราะร่วน]
-
ไง ฉันชื่อเซลีน่า
-
สบายดีไหม
-
สบายดีไหมคะ
-
[เจ้าของบ้าน] ดีๆ เข้ามาก่อนสิ
-
ไม่ว่ากันนะคะ
-
[เจ้าของบ้าน] ไม่ เชิญ
-
โอเค
ตายจริง
โอเคนะ ในนี้คือจุดที่ฉันเคย เอ่อ
- ขอดเกล็ดปลา ตรงนี้เลย
- [มิงกัส] ขอดเกล็ดปลา
[โกเมซ] ใช่
[ทีเฟย์] เซลีน่า เขาทำไรเอ่ย
เขาหั่นเลือดออกมา
- นี่ห้องนอนฉัน
- [เจ้าของบ้าน] แต่รกหน่อยนะ
ขอเปิดดูได้ไหมคะ อยากรู้ว่ารูปที่เคยวาด ในตู้เสื้อผ้ายังอยู่รึเปล่า
อ้าว เอาออกไปแล้ว
- [คอสเม่] ไปแล้วเหรอ
- ใช่
ฉันเคยแอบชอบโคล กับดีแลน สเปราซ์
ฉันเลยจะมาหลบและระบายในตู้เสื้อผ้า
-
[คอสเม่] ไม่จริง
-
ขอบคุณค่ะ
-
ตรงนี้ยังมีข้อความอยู่
-
จริงเหรอ
ผมว่าคุณคงรักโคลมากจริงๆ
- [คอสเม่กับเจ้าของบ้านหัวเราะ]
- ตายแล้ว หยุดนะ [หายใจเฮือก]
คือว่า… ถ้ามาเห็นก็ขอโทษด้วยนะโคล
(โคล สเปราซ์ เซลีน่า รัก โคล)
[คอสเม่] ฉันอยากนั่ง…
- เอ่อ คริสเตียน่า
- จ๋า
ตรงนี้… ให้ยายเอารูปให้ดูเลย
ยายถ่ายรูปไว้ ฉันส่องกระจกอยู่
ตอนนั้นฉันเพิ่งรู้ว่าได้บทในบาร์นีย์
- [คริสเตียน่า] อุ๊ยตาย
- [คอสเม่] เธอคุยโทรศัพท์อยู่
มีรูปฉันตอนที่อยู่ในห้องนี้
ทุกอย่างดูดีมาก บาร์นีย์
♪ เดี๋ยวเธอจะแวะมา… ♪
[โกเมซ] ฉันอายุเจ็ดขวบตอนได้งานแรก
ฉันภูมิใจเพราะได้หนีจากชีวิตจริง ไปอยู่ที่บาร์นีย์แลนด์
แค่ได้เล่นสนุกกับร้องเพลงไป
ไม่รู้สินะ ฉันแค่รักการได้หนีความจริง
ฉันก็เลยไม่เคยหยุด แค่ทำต่อไปเรื่อยๆ
พออายุประมาณ 11 ขวบ ฉันย้ายไปอยู่ลอสแองเจลิส
ฉันแค่อยากทำงานน่ะ รักงานตัวเองมาก
แต่สุดท้ายหลังจากทำงานมานานๆ
ฉันก็เริ่มรู้สึกหาสาระไม่ได้
มันทำให้เหงาเหมือนกันนะ
จากนั้นก็เริ่มออกทัวร์คอนเสิร์ต มันยิ่งแย่ไปใหญ่
หลังจากออกจากศูนย์บำบัดครั้งล่าสุด
ฉันก็รู้ว่าความสุขของฉันอยู่ที่สายสัมพันธ์กับผู้คน
นี่บ้านจอยซ์
พริสซิลล่า แน่ใจนะ
[คอสเม่] แน่ อยากให้ไปถามยายฉันมั้ย
จอยซ์มีบ้านตุ๊กตาสวยๆ ที่ฉันเคยอยากได้
[คอสเม่] เธอเลยเอาอึไปวางหน้าบ้านเขาเหรอ
- หยุดเลย นั่นฝีมือชาร์ลี
- [หัวเราะ]
คนชอบแกล้งจอยซ์
ไง
- ไง ฉันเซลีน่าค่ะ
- ครับ
ฉันเคยแวะมาที่นี่ตอนจอยซ์… จอยซ์อยู่ที่นี่
- เซลีน่า โกเมซเหรอ
- ใช่ค่ะ
อ้อ
ใช่ [หัวเราะ]
จอยซ์อยู่มั้ย
อยู่ เขา เอ่อ… เข้ามาก่อนสิ
- แน่ใจนะคะ
- แน่
โอเค
พวกคุณยังเก็บ…
-
[คอสเม่] บ้านตุ๊กตานั่นอยู่มั้ย
-
อย่า… อย่าให้คนอื่นเข้ามา
-
[โกเมซสูดหายใจแรง]
-
[จอยซ์] สบายดีรึเปล่า
-
พระเจ้าช่วย ไม่ต้องลุก
-
[สามีจอยซ์] ขอบคุณ
-
[จอยซ์] ฉันต้องขยับตัว
-
[คอสเม่] นั่นไงบ้านตุ๊กตา เซลีน่า
ไง นั่น… นั่นบ้านตุ๊กตา! ไม่ต้องลุกหรอก
[จอยซ์] ฉันลุกไม่ไหวจ้ะ
- [โกเมซ] ไม่เป็นไร
- ชอบหัวล้านๆ ของฉันมั้ย
ชอบสิ เธอดูดีมากนะ
เลยจุดนั้นไปแล้วละ ปีนี้ทำข้อเท้าหักไปสองรอบ
- ฉัน… ลุกไม่ไหว
- แล้วเป็นยังไงบ้าง
ก็ไม่ค่อยดี
อืม เสียใจด้วยนะ
นิ้วโป้งฉันหัก
แล้วสุขภาพเธอตอนนี้เป็นไง
[โกเมซ] สุขภาพฉันก็… ดีจ้ะ ลูปัสอยู่ในช่วงสงบ
- ดีแล้ว
- แล้วฉันก็ดีใจมาก
สองปีก่อนฉันปลูกถ่ายไต
ที่ผ่านมาทุกอย่างก็ไปได้ดี
-
ดีจัง
-
ใช่
-
แค่ต้องกินยาทุกวัน
-
ลูปัสใกล้เคียงกับเอ็มเอส
จริงเหรอ ไม่เคยรู้เลย
อาการคล้ายกันเยอะมาก พวกโรคแพ้ภูมิตัวเองน่ะ
- จริงเหรอ
- เธอจำอะไรฉันได้บ้าง
จำได้ว่า… [ถอนหายใจ] จำได้ว่าเราเคยมาที่นี่
ฉันกับชาร์ลีมาก่อกวนเธอ
โอเค [หัวเราะร่วน] เจ้าตัวรับสารภาพเองเลย
จริง ฉันขอโทษด้วยนะที่…
จำเรื่องอื่นไม่ได้เลยเหรอ
จำได้สิ เธอจะให้พวกเราเข้าบ้าน
เรากินคุกกี้กัน ฉันจะได้เดินไปตรงนั้นแล้วก็…
ฉันรอเธอพูดถึงคุกกี้ฉันอยู่นี่แหละ
-
อ๋อ จำได้สิ เราเคยเล่นกัน
-
สาวคุกกี้
-
คราวก่อนน่าจะอยู่ตรงนี้นะ
-
ใช่
ใช่แล้ว
- [จอยซ์พูดเสียงอู้อี้]
- [โกเมซหัวเราะเบา]
โอ้โห ตอนนั้นฉันหมกมุ่นกับมันมาก จอยซ์
- ดีใจที่ได้เจอเธอนะ
- [จอยซ์] ฉันปลื้มมากที่เธอ…
ฉันเคยขอให้เด็บบี้ ไปบอกให้เธอแวะมาเยี่ยมกันบ้าง
-
ฉันดีใจที่มา
-
เธอมา
-
อือฮึ
-
ฉันไม่น่าขอเลย
ใช่
[จอยซ์] เธอก็ไม่สบายเหมือนกัน
[โกเมซ] ไม่เป็นไรหรอก เราจะผ่านมันไปได้
-
ขอบคุณมาก
-
ขอให้มีวันที่ดีนะ
-
ฉันจะสวดมนต์ให้เธอ
-
ได้ ขอบคุณมาก
[พริสซิลล่า] ไปละค่ะ จอยซ์
-
บาย เซลีน่า
-
[โกเมซ] บาย ขอบคุณมาก
-
[ตากล้อง] ขอบคุณครับ
-
[โกเมซ] ดีใจที่ได้เจอ
[ตากล้อง] ขอบคุณนะครับ
[จอยซ์พูดเสียงอู้อี้]
[โกเมซหัวเราะ] ได้เลย
[ถอนหายใจ]
ตอนฉันเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง มันน่ากลัวมาก
พอผ่านมาได้ ฉันก็พูดเลย
“ฉันแวะไปเยี่ยมพวกเขาได้แล้ว เพราะฉันเคยเป็นโรคนี้”
ไงจ๊ะ
จากนั้นฉันปลูกถ่ายไต เราวุ่นวายกันมาก
แล้วต่อมาก็เริ่มเป็นสุขภาพจิต
ฉันพูดประโยคเดิมเพื่อบอกตัวเอง “ทีนี้ฉันก็จะเข้าใจพวกเขา”
- ฉันว่าอะไรๆ ก็มีเหตุผลของมัน
- เอาละ บาย ทุกคน
[โกเมซ] แค่เป็นตัวของตัวเองเถอะ เซลีน่า
เลิกฝืนได้แล้ว
ไม่มีใครสนหรอกว่าเธอทำอะไรอยู่
นี่เป็นเรื่องของตัวฉัน ยอมรับตัวตนที่ฉันเป็น
ฉันซาบซึ้งกับครอบครัว
ฉันซึ้งน้ำใจเพื่อนๆ
ฉันรู้คุณค่าของการมีชีวิตอยู่
ขอเติมที่เขียนไปอีกสองสามย่อหน้า
“ฉันคิดว่าเราเป็นคนดีขึ้นเมื่อพูดความจริง
- ดังนั้น ฉันจึงเล่าความจริงของฉัน”
- [ไรท์] ใช่
“ฉันเจ็บป่วยทางอารมณ์และจิตใจ
ฉันไม่สามารถเก็บอารมณ์และคุมสติไว้ได้
ฉันรู้สึกเหมือนความเจ็บ ความกังวล และความกลัวทั้งหมดไหลท่วมมาพร้อมกัน
นั่นเป็นจังหวะที่น่ากลัวที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิต
นั่นเป็นวันที่ฉันได้รู้ว่าฉันเป็นไบโพลาร์”
[ไรท์] ทุกคนคิดว่าคุณไม่ต้องพูดถึงไบโพลาร์ก็ได้
คุณอายุ 27
คุณมีเวลาทั้งชีวิตจะบอกโลกเรื่องนั้น
ยกเว้นว่าคุณตั้งใจอยากประกาศตอนนี้เลย
- โอเค
- ทุกคน… ไม่มีใครต่อต้านเรื่องนี้
ก็แค่คนจะสนใจเรื่องนั้นแทน
แล้วนั่นจะแปลว่าอะไร
เดี๋ยวจะมีคนบางคนหรือมีผู้กำกับ ไม่อยากร่วมงานกับฉันเหรอ
แต่ฉันจะอยากทำงานกับพวกเขาไปทำไมล่ะ
-
[มาริโน่] จริง เอาที่คุณคิดเลย
-
ฉันว่าฉันจะบอก
-
[มาริโน่] ได้
-
ฉันจะบอก ไม่เป็นไร
-
แค่นั้นแหละ
-
[ไรท์] งั้นที่ต้องบอก… ได้
[พิธีกรวิทยุ] เซลีน่า โกเมซพูดเปิดอก…
(บอสตัน)
- เรื่องปัญหาสุขภาพจิต…
- [พิธีกรวิทยุ 2] ดาวดังเปิดใจ
ถึงปัญหาส่วนตัว กับอาการซึมเศร้าและวิตกกังวล
และเส้นทางที่ทำให้เธอ…
[คราง] ขอ 20 นาทีได้มั้ย
- [ตากล้อง] กังวลเหรอ
- [คราง] รู้สึกไม่ค่อยสบาย
[ไรท์] เครียดรึเปล่า
[โกเมซ] ฉันไม่ค่อยสบายน่ะทุกคน แค่นั้น
-
[เพื่อน] หิวรึเปล่า
-
[โกเมซ] อึดอัดมากเลย
-
[ไรท์] มีอะไร
-
เกิดอะไรขึ้น
หรือจะเครียด
ก็มีเหตุผล
มันเป็นไง
- มันทำให้รู้สึกคลื่นไส้
- ร้อนไปหมด
ใช่
ไง ราเคลล์
[สตีเว่นส์] หวัดดีเซลีน่า
[ไรท์] ราเคลล์ ชุดนี้น่ารักมาก เป็นชิ้นเดียวหรือสองชิ้นน่ะ
[สตีเว่นส์] ไม่ ฟังดูบ้าบอ…
[ผู้ชมปรบมือ]
[พิธีกร] ฉันยินดีอย่างยิ่งที่จะต้อนรับ
สู่งานเลี้ยงมื้อค่ำประจำปี โรงพยาบาลจิตเวชแมคเคลน
สวัสดีค่ะ ฉันดีใจมากที่มาวันนี้
ฉันอาจจะเคอะเขินนิดนึง ขอโทษนะ [หัวเราะเบา]
ค่ะ ฉัน เอ่อ ฉันเริ่มทำงานตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ
แล้วก็รู้วิธีสวมบทบาทได้ไวมาก
ฉันสับรางเรื่องงานกับโรงเรียน และความสัมพันธ์ต่างๆ
มานานตั้งแต่จำความได้
ถึงแม้ชีวิตจะดีมาก แต่ลับหลังฉันมีปัญหา
ปีที่แล้ว ฉันเจ็บป่วยทางอารมณ์และจิตใจ
ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์และสติได้
ฉันขอความช่วยเหลือ
และแพทย์ก็วินิจฉัยโรคของฉันได้ชัดเจน
จังหวะที่ได้รับข้อมูลนั้น
ในที่สุดฉันก็ได้รู้สาเหตุที่ ทำให้ฉันทรมานมานานหลายปี
กับความซึมเศร้าและวิตกกังวล
ฉันจึงเผชิญหน้ากับมันตรงๆ
อย่างที่คุณแม่เคยสอนให้ฉันเผชิญหน้า กับความกลัวและอุปสรรคสมัยเด็ก
ฉันมีความสุขมากขึ้น แข็งแรงขึ้น
ตอนนี้ฉันควบคุมอารมณ์และความคิดได้ มากกว่าที่เคยทำได้
- ฉันดีใจมากจริงๆ ขอบคุณค่ะ
- [ผู้ฟังปรบมือ]
[หัวเราะร่วน]
รู้สึกดีที่พูดออกมา เพราะหมายความตามนั้นจริงๆ นะ
ฉันเก็บมานานหลายปี รู้สึกว่าน่าจะต้องพูดออกมา
แต่รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้ตั้งใจพูดออกมาตอนนี้
เอ่อ บางครั้งฉันก็ต่อสู้กับความคิดในหัว และความรู้สึกตัวเอง
แต่นั่นไม่ได้ทำให้ฉันบกพร่อง
ไม่ได้ทำให้ฉันอ่อนแอ
ไม่ได้ทำให้ฉันด้อยค่าไป
นั่นทำให้ฉันเป็นมนุษย์
นั่นเหมือนชีวิตฉันเลย การที่คุณพูดเพื่อให้คนอื่นรับรู้…
ถ้าไม่ทำเพื่อคนที่ไม่สามารถพูดออกมาได้
การเปลี่ยนแปลงก็จะไม่เกิดขึ้น
จากใจเลยนะ ฉันทึ่งกับความกล้าหาญของคุณมาก
และ… ฉันว่าคุณกำลังช่วยชีวิต คนมากมาย ฉันรู้เลยล่ะ
- เพราะงั้นขอบคุณที่ทำค่ะ
- ว้าว ฉันแค่หวังว่าจะมีส่วน…
แค่หวังว่าจะช่วยให้คนเข้าใจมากขึ้น
แน่นอนที่สุด ขอบคุณนะคะ เป็นเกียรติมากเลย
พวกคุณต่างหากที่ช่วยชีวิตคนมากมาย แต่ตราบใดที่ฉันเป็นกระบอกเสียงได้
- ฉันยินดีช่วยเต็มที่ค่ะ
- ขอบคุณมาก
แค่การที่คุณพูดออกสื่อ ถึงประสบการณ์กับโรคจิตเวช
- อาการซึมเศร้า วิตกกังวล…
- ค่ะ
ตัวฉันเองพยายามจบชีวิต เกือบสามปีที่แล้วในเดือนตุลาคม
ฉันจำได้ว่าแค่… อุ๊ย ขอบคุณค่ะ [หัวเราะเบา]
[โกเมซ] ความจริงใจในคืนนั้นช่วยฉันไว้
ฉันส่งข้อความถึงจูเลีย ไมเคิลส์ กับจัสติน แทรนเตอร์
บอกไปว่า “ฉันพร้อมแล้วที่จะแค่บอกว่าฉันเศร้า”
เราแต่งเพลงด้วยกันภายใน 45 นาที เป็นเพลงที่ฉันแต่งไวที่สุด
เนื้อหามากกว่าแค่ความรักที่สูญเสียไป แต่เป็นฉันที่เรียนรู้เพื่อเลือกตัวเอง
เลือกชีวิต
[เพลง “Lose You to Love Me” บรรเลงเปียโน]
แต่หวังว่าคนจะพบกับ ความสงบงดงามในเพลงนั้นด้วย
♪ เธอสัญญามอบโลกทั้งใบ ฉันเชื่อสนิทใจ ♪
♪ ฉันเลือกเธอก่อนเสมอ และเธอพอใจ ♪
- [ร้องไห้] พ่อจ๋า
- ♪ จุดไฟเผาป่า ♪
♪ เธอปล่อยมันวอดวาย คอรัสเสียงหลงหาย ♪
♪ เพราะมันไม่ใช่ของเธอ ♪
♪ เห็นสัญญาณและเลือกเมินหนี ♪
- [เพลงดังต่อ]
- เพลงนี้เกี่ยวกับการรู้ว่า
เราสูญเสียตัวตนไปทุกส่วนเสี้ยว
♪ จุดไฟเผาเป้าหมาย ♪
เพื่อจะค้นพบตัวเราอีกครั้ง
♪ เธอสะใจกับความเจ็บ เมื่อมันไม่ใช่ของเธอ เย่ ♪
[นักข่าวคุยกันเสียงอู้อี้]
[นักข่าว] คุณยังรักจัสตินอยู่รึเปล่า
[โกเมซ] ทุกอย่างเป็นเรื่องสาธารณะ
[ปาปาราซซี่] เซลีน่า ขอความเห็นเรื่องจัสตินหมั้นหน่อย
[ปาปาราซซี่ 2] ชอบจัสติน บีเบอร์ตรงไหน
ฉันขอ… ไปซื้ออาหารหน่อยได้ไหม คุณช่วย… แค่จะหาของกินน่ะ
ฉันถูกความสัมพันธ์ในอดีตตามหลอกหลอน เพราะไม่มีใครอยากปล่อยวาง
แต่ฉันข้ามพ้นมันไปแล้ว
ฉันไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว
-
ขอบคุณค่ะทุกคน บายนะ
-
[ทีมงาน] เอาละทุกคน ก็…
-
ปิดกล้องได้
-
ขอบคุณ
[เสียงโหวกเหวก]
ในนี้เขียนว่า “คาดการณ์ว่าเซลีน่า โกเมซ
จะมีเพลงเดบิวต์ติดท็อป 20 ชาร์ตบิลบอร์ดฮอต 100
ซึ่งจะทำให้เธอกับอเดลเป็นศิลปินหญิง เพียงสองคนในประวัติศาสตร์
-
ที่เดบิวต์เพลงช้าด้วยยอดสูงสุด”
-
[มิงกัส] นั่น
-
[สตีเว่นส์] ดี
-
อยากจะร้องไห้
[แฟนๆ ตะโกน]
-
นี่หนึ่งในเพลงฮิตที่สุดของคุณใช่ไหม
-
ใช่ค่ะ
-
เป็นเพลงฮิตที่สุดเลยต่างหาก
-
[ผู้ชมเฮ]
[โกเมซ] ฉันอยากจริงใจที่สุด
ฉันว่าฉันโชคดีที่ได้อยู่ในสถานะ
ซึ่งทำให้คนรู้สึกดีได้
ฉันรู้สึกว่าต้องเจอกับใจที่แหลกสลาย อย่างเลวร้ายที่สุด
แล้วก็แล้วก็ลืมทุกอย่างทิ้งไปทันทีทันใด
มัน… มันน่าสับสนมากนะ แต่ฉันว่ามันจำเป็น
สุดท้ายแล้วนั่นเป็นเรื่องดีที่สุด ที่เคยเกิดกับฉันเลย
[เจนิค] สุดท้ายแล้วข้อความของคุณคือ…
คุณไม่ฟังตอนที่ฉันบอกว่า นั่นเป็นเรื่องดีที่สุดที่เคยเกิดกับฉัน
-
[เจนิค] ขอโทษ
-
คุณพูดโพล่งออกมาเลย
-
ฉันพูดใหม่ไม่ได้แล้ว
-
[เจนิค] ขออีกที
ไม่
ก็ได้ คุณจะถามอะไรฉัน
[เจนิค] ผมแค่… นั่นเป็นเรื่องดีที่สุด ที่เคยเกิดกับคุณเหรอ
[หัวเราะ]
นั่นเป็นเรื่องดีที่สุดที่เกิดกับฉัน ใช่
คุณอยากออกอัลบั้มเมื่อไหร่
- เดือนมกราค่ะ
- [เจนิค] โอเค ดีครับ
ผมถามเผื่อคุณต้องเดินทาง
-
หรือมีปัญหาอะไร…
-
ฉันต้องไปเคนยากับลอนดอน
-
โอเค
-
[หัวเราะร่วน]
เป็นหกสัปดาห์สนุกๆ
คุณอยากขึ้นเวทีงานรางวัล AMA ปีนี้ไหม
อยากสิ
แล้วก็ โอเค
-
ถ้าเราอยากทำ…
-
ฉันอยาก
-
เราต้องเริ่มงานเดี๋ยวนี้
-
เริ่ดมาก
-
โอเค
-
[ถอนหายใจ] ปวดท้อง
-
[มอร์เก็นรอธ] หิวรึเปล่า
-
เปล่า
-
[มอร์เก็นรอธ] ไหวมั้ย
-
ไหว ฉันว่าคงเครียดน่ะ
หนาวด้วย เอาเสื้อกันหนาวมั้ย
-
ร้อนจะตายแล้ว
-
อ้าวเหรอ โอเค
-
งั้นก็อยู่ถูกห้องละ
-
ใช่
-
ร้อนอย่างกับป่าอเมซอน
-
เหมือนอยู่ถ้ำอิกลู
ในนี้เหมือนอิกลู
-
ทุกคนจะฆ่าฉันแน่ แต่…
-
มาเริ่มกัน
-
ทุกคนฆ่าฉันแน่ แต่ฉันต้องไปละ
-
โอเค
-
ฉันรู้สึก… ไหว
-
ไหวรึเปล่า ขอโทษนะ
[มอร์เก็นรอธ] ฉันว่าเพราะประชุมเครียด
[ทีมงานทัวร์] อืม คิดว่างั้น
- [ทีมงานทัวร์ 2] เหมือนกัน
- โอเค
[ทีมงานทัวร์ 3 หัวเราะ] เหมือนกัน
[โกเมซ] ฉันไม่ได้ขึ้นเวทีมาสองปีกว่า
ฉันยังไม่รู้หรอกว่าฉันพร้อมรึเปล่า
แต่มีเพลงแล้วจะมีประโยชน์อะไร ถ้าฉันไม่กล้าร้อง
หลังจบงาน AMA ฉันจะตรงไปเคนยา
หมอไม่ยอมให้ฉันเดินทางมาหลายปี เพราะต้องปลูกถ่ายไต
แต่ในที่สุดฉันก็พร้อม
ฉันกับราเคลล์จะไปเยี่ยมนักเรียนชั้นประถม
กับวิทยาลัยสตรี
ฉันช่วยระดมทุนสร้างโรงเรียนสองแห่งนี้ ในเคนยาผ่านองค์กรวีแชริตี้
ฉันรู้ว่าตารางจะแน่นมาก
แต่นี่เป็นโอกาสเดียวให้ไปก่อนออกอัลบั้ม
[ตะโกน]
-
อย่างนั้นแหละ
-
เสร็จยัง
-
นั่นแหละ เก่งมาก
-
[สูดหายใจ]
-
โอเค
-
[พยาบาล] หายใจเข้าลึกๆ หายใจออก
[พยาบาลหัวเราะเบา]
[สตีเว่นส์] โอ๊ย! ไงจ๊ะ
-
[โกเมซ] ฉีดยาแล้วเหรอ
-
ใช่
-
เก่งมาก
-
กำลังนอนเฉยๆ
เจ็บมั้ย
เจ็บ แขนล้าเลย
ต๊ายตาย
- ทีนี้ก็เข้าใจความรู้สึกฉันแล้วสิ
- รู้ เธอเจอหนักกว่าฉันเยอะ
เมื่อกี้ว่าจะตอบ “เอาจริงเธอไม่รู้หรอก”
[หัวเราะเบา]
- แต่ก็ภูมิใจในตัวเธอนะ
- ขอบใจ
[นักข่าว] เซลีน่า โกเมซคืนเวที สมกับที่ทุกคนรอคอยที่งาน AMA
นี่เป็นการแสดงครั้งแรก
(หนึ่งวันก่อนขึ้นแสดง)
ในรอบสองปี
หลังดราม่าบีเบอร์และลาวงการไปช่วงหนึ่ง
♪ เห็นสัญญาณและเลือกเมินหนี ♪
♪ กระจกสีกุหลาบเป็นภาพฝันบิดเบือน ♪
♪ จุดไฟเผา… ♪
[คราง]
[โค้ช] พิช… พิชยังเกร็งๆ อยู่
ต้องปล่อยกล้ามเนื้อทำงานไปตามธรรมชาติ
เลิกคิดมาก ปล่อยมันไหลออกมา
เธอต้องเชื่อมั่นในตัวเอง
เซล เราจะร้องเพลงอื่นกันก่อน
- เพลงที่เราต้องร้อง
- โอเค
เอาเลย
- ดังอีก!
- นี่ไม่ใช่เพลงฉัน
ฉันจำเนื้อเพลงไม่ได้
ใครสนล่ะ ร้องเท่าที่รู้ก็พอ
[ลอเรน เดเกิ้ลกับโกเมซ] ♪ เฝ้าต่อสู้กับเสียงในความคิด ♪
♪ มันบอกว่าฉันไม่ดีพอ ♪
ร้องเลย
♪ ทุกคำโกหกที่หลอกฉัน ♪
♪ ไม่มีวันจะดีพอ ♪
[ถอนหายใจ]
พระเยซูช่วยลูกด้วย
[ฝูงชนโหวกเหวก]
[เพลง “Lose You To Love Me”]
♪ เธอสัญญามอบโลกทั้งใบ ฉันเชื่อสนิทใจ ♪
♪ ฉันเลือกเธอก่อนเสมอ และเธอพอใจ ♪
♪ จุดไฟเผาป่า ♪
♪ ฉันปล่อยมันวอดวาย คอรัสเสียงหลงหาย ♪
♪ เพราะไม่ใช่ของเธอ ♪
[นักข่าว 1] เซลีน่า โกเมซประสบ อาการแพนิคกำเริบก่อนที่…
[นักข่าว 2] หลายคนกล่าวหาเธอ เรื่องร้องผิดคีย์
[นักข่าว 3] โกเมซที่ยังร้องเพลงไม่เป็น
ทั้งที่ทำอาชีพนี้มาสิบปี และรับทรัพย์หลายล้าน
[นักข่าว 4] ภายในสี่ปี แต่อาการวิตกกังวลไม่ได้หายไปเฉยๆ
ที่จริง เธอบอกว่าโรคแพ้ภูมิตัวเอง ยิ่งทำให้วิตกกังวลหนักขึ้น
[ทีเฟย์] ไง นางตื่นแล้ว
- [สตีเว่นส์] ไง
- [โกเมซ] ไง
[สตีเว่นส์] โถ เป็นไงมั่ง
[เพื่อน] ไง ท่านเซอร์วินนี่ [เสียงจุ๊บ]
ฉันทำซุปกับ เอ่อ [เสียงอู้อี้] นั่นน่ะ
แล้วก็แฮมกับชีส
[มิงกัส] อลีนฝากถาม ตอนไปโปรโมทที่ลอนดอนหลังเคนยา
เธอจะอยู่ที่นั่นสามวัน
อลีนถามว่าพอจะ… อยากต่อปารีสสักวันแล้วค่อยกลับบ้านมั้ย
- เธอไปด้วยมั้ย ราเคลล์
- [สตีเว่นส์] ไปสิ
โอเค
[มิงกัส] เหรอ ไม่คิดว่าเยอะไปเหรอ
อืม ไม่นะ แต่ก็ไม่อยากเร่ง
ไม่ได้เดินสายโปรโมทตั้งหลายปีละ
เป็นงานที่ชอบน้อยที่สุดในโลก
[สตีเว่นส์] แต่ฉันรู้สึกว่าน่าจะสนุก
เพราะเธอตื่นเต้นกับเพลงที่ออก…
- [โกเมซ] อืม
- แล้วมันเป็นตัวเธอมากๆ
ไม่อยากคุยเรื่องงานแล้ว
- [สตีเว่นส์] โอเค
- เปิดหนังดูกัน
ฉันต้องพัก
[เพื่อน] จากทุกเรื่องเหรอ
ไม่ ยังมีงานต้องทำอีกเยอะ
ฮันเตอร์ ช่วยเดินเข้าไปเป็นคนแรก…
[เจนิค] ผมรู้ว่าคุณไม่ดูปฏิทิน แต่คุณกำลังจะไปแอฟริกา
ค่ะ เพราะฉันจะไปเคนยาที่แรก
จากนั้นค่อยไปโปรโมทต่อที่ลอนดอนกับปารีส
เข้าใจ คุณโอเคมั้ย กับการพยายามทำทุกอย่างให้เสร็จ
- ภายในเดือนหน้า
- อืม ค่ะ
ไม่ห่วงนะ
[เจนิค] งั้นก็แค่วิดีโอ โฆษณา แล้วก็เพลง
อือฮึ
-
[เจ้าหน้าที่สนามบิน] ไม่มีคอมพิวเตอร์ใน…
-
ไม่มีค่ะ ต้องถอดรองเท้ามั้ย
-
[เจ้าหน้าที่สนามบิน] ค่ะ
-
ได้
ไปกันเลย วู้! วู้ฮู้!
(มาไซมารา เคนยา)
- วู้!
- ขอบคุณ
ยินดีต้อนรับ
- เรานับว่าเป็นพรด้วย
- อะไรนะคะ
เวลาฝนตกลงมา เราถือว่าได้พร
- ได้พรเหรอ
- ใช่
แถวนี้เวลาฝนตก เขานับว่าได้พร
- [สตีเว่นส์] ดีจังเลย
- โอ๊ะ! ว้าย! [หัวเราะร่วน]
[ไกด์] เอานี่ไป ใส่ไว้ครับ คุณโอเคกับกล้องมั้ย
-
ไม่เป็นไร
-
[ไกด์] ไม่เป็นไร โอเคนะ
-
สวัสดีค่ะทุกคน
-
[นักเรียน] สวัสดีค่ะ
-
ไง ชื่ออะไรคะ
-
อานีเซีย
-
อานีเซีย ฉันเซลีน่า ดีใจที่ได้เจอ
-
ค่ะ
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเซลีน่า เอ่อ ฉันมากับองค์กรวีแชริตี้
ฉันอยากให้เกียรติความ… มุ่งมั่นของพวกคุณที่มีต่อการศึกษา
ฉัน… ฉันดีใจมากที่ได้มาค่ะ
[อานีเซีย] งั้นคุณเรียนจบปีอะไรคะ คุณจบเกรด 12 เลยรึเปล่า
- เอ่อ ฉันจบเกรดแปด
- อือฮึ
ช่วงเกรดเก้าถึงสิบสอง ฉันต้องเรียนที่กองถ่าย
เรียนวันละห้าชั่วโมงแล้วค่อยทำงาน ก็…
อือฮึ ว้าว
มันก็… ก็น่าสนใจดีนะ
ได้เรียนหนังสือผ่านคอมพิวเตอร์ ไม่ใช่กับ…
[นักเรียน] ว้าว
แต่ก็ดีสำหรับฉันแหละ ออกมาใช้ได้
[อานีเซีย] ปลายปีที่แล้ว เราจัดกลุ่มพรสวรรค์
แล้วเราร้องเพลงกัน เพลงของคุณ เช่น…
♪ ใครว่าเธอไม่เพอร์เฟกต์ ♪
-
[หัวเราะ]
-
[โกเมซ] อ้าว นั่นเพลงฉัน!
-
หนึ่งในเพลงโปรดเลย
-
[นักเรียน] ♪ ใครว่า ใครว่า ♪
[ทุกคน] ♪ ใครว่าเธอไม่เพอร์เฟกต์ ใครว่าเธอไม่มีค่า ♪
♪ ใครว่าเธอเป็นคนเดียวที่เจ็บช้ำ ♪
[โกเมซ] สมัยเรียนฉันขี้อายมาก
ปกติฉันจะอยู่กับเพื่อนอีกสองคน
ลูกพี่ลูกน้องฉันเป็นกัปตันทีมเชียร์ลีดเดอร์
เลยไม่มีใครแกล้งฉันเพราะมีลูกพี่ลูกน้อง
ลูกพี่ลูกน้องฉันคุมทุกอย่างหมด เอ่อ…
[สตีเว่นส์] อืม โอเค
ครอบครัวฉันมีพี่น้องแปดคน พ่อกับแม่มีลูกแปดคน
แม่อยากให้แต่งงานออกเรือนไป
แต่ในจุดหนึ่ง พ่อแม่บอกว่า
“ไหนๆ ก็ได้เข้าโรงเรียน ได้ทุนการศึกษาแล้ว งั้นก็ไปเรียนสิ
ไม่ต้องพึ่งเราแล้ว”
พ่อแม่ไม่ต้องจ่ายค่าอะไรเลย
พ่อแม่เลยบอกว่าไม่ต้องแต่งงานแล้วก็ได้
- [สตีเว่นส์] น่าสนใจมาก
- เธอเชื่อเรื่องความรักไหม
[นักเรียนหัวเราะร่วน] ความรักเหรอ
เธอเชื่อเรื่องความรักมั้ย
[กลุ่มนักเรียนหัวเราะ]
- เพราะฉันรู้ว่าพวกเธอรักกัน
- [นักเรียน] ใช่
[หัวเราะร่วน] ความรักเป็นของขวัญ
- [นักเรียน] ใช่
- [สตีเว่นส์] ใช่
เป็นสิ่งที่ตั้งตารอคอยหรือแค่คิดว่า…
-
อยากสนใจกับเรื่องตรงหน้า
-
[อานีเซีย] สำหรับฉัน…
-
เดี๋ยวมันก็มาเอง จริงไหม
-
[อานีเซีย] จริง
หรือการมีแฟนอะไรงั้น
ฉันว่าจะหาแฟนหลังจากเรียนจบม.ปลาย
[เดาะลิ้น] ปลื้มมาก
เพราะว่า… ไม่อยากวอกแวก
อยากตั้งใจกับการเรียนก่อน
ก็เหมือนเวลาสร้างบ้าน
เราเริ่มสร้างจากหลังคาก่อนไม่ได้
- เราต้องเริ่มจากรากฐาน
- [เสียงทุกคนฮือฮา]
แล้วฉันไม่มีรากฐาน
จนกว่าจะเรียนจบมัธยมปลาย
หลังจากนั้นถึงจะคิดเรื่องนั้นได้
[สตีเว่นส์หัวเราะร่วน] ชอบจัง
พูดดีมาก
[พูดภาษาสวาฮิลี]
[สตีเว่นส์] อืม
[พูดภาษาสวาฮิลี]
-
ชื่อฉันเหรอ เซลีน่าจ้ะ
-
เซลีน่าเหรอ
-
ใช่
-
เซลีน่า
-
คุณชื่ออะไรคะ
-
เอ่อ ไดอาน่า
-
ไดอาน่า
-
อื้อ
-
เพราะมาก
-
[หัวเราะร่วน] อืม
[สตีเว่นส์] ราเคลล์
- อ๋อใช่ เธอบอกว่ามีลูกชาย
- อ๋อ จริงด้วย ลูกคุณโตแล้ว โอเค
คิดว่าเขาจะชอบฉันมั้ย
เขาอายุเท่าไหร่
-
[คนร้อยลูกปัด] เขาอายุ 20, 21 ได้
-
[สตีเว่นส์] โอเค
-
[โกเมซ] ใช้ได้นะ
-
เผลอๆ จะดีกว่า
คงเหมาะกับเซลีน่ามากกว่า เราอายุ 27 ทั้งคู่ แต่เซลีน่าชอบผู้ชายอายุน้อยกว่า
ให้ตายสิ ไรเนี่ย ราเคลล์
เมื่อก่อนก็จริง
ฉันกังวลนิดนึงว่าลูปัสจะกำเริบ
- นี่ ช่วยเปิดให้หน่อย
- [สตีเว่นส์] อือฮึ
มือฉันยังแย่อยู่เลย
[สตีเว่นส์] มือสั่นเหรอ
เปล่า มัน… เจ็บมือน่ะ
- ทุกครั้งที่ทำแบบนี้ มันเจ็บ
- [สตีเว่นส์] ทำไม
ไม่รู้สิ ไปหาหมอแล้ว หมอบอกว่าไม่เจอจุดไหนที่บวม
หมอบอกว่าทางเดียวที่จะรู้ได้ คือฉันต้อง…
-
ขอบคุณนะ
-
อือฮึ
-
ต้องสแกนหรือไงเนี่ย ทำเอ็มอาร์ไอ
-
อ๋อ ใช่
-
ไว้กลับไปค่อยทำ
-
อือฮึ
(วิทยาลัยวี)
ฉันชื่อเบ็ตตี้ เชป ฉันเป็นนักเรียนวิชาพยาบาลที่นี่
เวลาตรวจความดันโลหิตซึ่งค่าเฉลี่ย…
[เชป] การเป็นพยาบาล เราต้องอยู่กับคน
เวลาเขาเศร้า เราต้องให้กำลังใจ
ฉันว่านั่นเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่ทำได้ในชีวิตนี้
ฉันมีพ่อเป็นแบบอย่าง
พ่อสอนไว้ว่า…
ชีวิตนี้ เราต้องแสดงความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
หาโอกาสที่จะเป็นผู้ให้ มากกว่าเป็นผู้รับ
ใช่
ฉันเชื่อในพระเจ้า
ฉันบอกตัวเองเสมอ ไม่ว่าคนจะมองฉันยังไง
ไม่ว่าพระเจ้ามีแผนการใดให้ฉัน
ฉันจะทำสิ่งนี้ให้สำเร็จในชีวิต ใช่แล้ว
-
ดีงามมาก
-
ใช่
-
ฉันก็เชื่อในพระเจ้า
-
ว้าว
[เชป] ฉันเกิดในครอบครัวชนชั้นกลาง
แต่โชคไม่ดี ตอนฉันอยู่เกรดสิบ
พ่อประสบอุบัติเหตุทางรถจนเสียชีวิต
แม่จ่ายค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัยไม่ไหว
ฉันเลยต้องอยู่บ้านถึงหกปี
หาฟืน ตักน้ำ ทำงานบ้านไปเรื่อย
ในช่วงหกปีนั้น ฉันรู้สึกเลวร้ายมาก
เพราะรู้สึกว่าเป็นภาระของแม่และทุกคน
ฉันหมดกำลังใจและสิ้นหวังมาก
ฉันเลยไปที่แม่น้ำ ตอนนั้นรู้สึกว่า…
“สู้จมลงในแม่น้ำนี้ยังดีกว่า
จบชีวิตตรงนี้เพื่อที่ว่า…
จะได้ไม่ต้องทนเห็นแม่ลำบากอีก
จะไม่ทนเห็นน้องสาวลำบาก น้องๆ ทุกคน…
ให้ฉันจบตรงนี้เถอะ”
ฉันนั่งตรงนั้นอยู่พักใหญ่ คิดว่า…
“ถ้าจบชีวิตตอนนี้ ฉันเป็นลูกคนโต
ฉันจะเป็นตัวอย่างแบบไหนให้ครอบครัว”
- ว้าว
- ฉันเลยตื่นจากภวังค์
ตักน้ำแล้วกลับบ้าน
ผ่านไปสองสัปดาห์
วิทยาลัยวีโทรตามมาสัมภาษณ์ที่นี่
- ว้าว
- [เชป] เหมือนปาฏิหาริย์
แล้วดูฉันตอนนี้สิ ฉันเป็นแบบอย่างให้ชุมชน
[ทั้งคู่] จริงค่ะ
หลายคนเรียกฉันให้ไปคุยกับสาวๆ
ปกติฉันจะบอกพวกเขาว่า ต่อให้ต้องทำเรื่องที่ทำอยู่ทุกวัน
จงทำต่อไป แล้วปาฏิหาริย์จะมาเอง"
- ใช่
- [เชป] ใช่
ต้องใช้ความกล้ามากเลยนะ ถึงจะคิดอยากจบชีวิต
แล้วเข้าใจว่าเราไม่ควรทำแบบนั้น
- ใช่
- [โกเมซ] คิดได้เองทั้งหมดคนเดียว
ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นเลย ตอนที่คุณเล่า
ฉันเข้าใจความรู้สึก ตอนที่กำลังจะทำอะไรสักอย่าง
- เพื่อทำร้ายตัวเอง
- [เชป] ใช่
ฉันดีใจมากที่ได้รู้จักคุณ [หัวเราะเบา]
เป็นเกียรติของฉันที่ได้รู้จักคุณค่ะ [หัวเราะร่วน]
[หัวเราะ สูดน้ำมูก]
[เสียงฟ้าร้อง]
[ตะโกน]
โอ๊ย ราเคลล์ เร็วๆ
[ตะโกน]
[โกเมซ] หนึ่งในเป้าหมายชีวิต…
ฉันคิดเรื่องนี้มาเจ็ดปีแล้ว เอ่อ
- ฉันอยากรณรงค์กฎหมาย
- เหรอ ว้าว
ให้จิตบำบัดเป็นคาบที่จำเป็น
ในโรงเรียนประถมจนถึงมัธยม
ฉันแค่คิดว่าเวลาเราเป็นเด็กอนุบาล
ครูจะถามเราว่ารู้สึกยังไง
มีหน้ายิ้มหรือหน้าเศร้า แล้วเด็กก็เรียนรู้เรื่องความรู้สึก
มันดีมากนะ แต่ทำไมเราไม่เรียนเรื่องนี้กันต่อ
-
ความรู้สึกยิ่งซับซ้อนขึ้น…
-
ใช่
-
ยิ่งโตขึ้น ยิ่งทำความเข้าใจยากขึ้น
-
อือฮึ
-
[พิธีกร] ขอถามอะไรแปลกๆ ได้มั้ย
-
[โกเมซ] ได้สิ
(เกรก - ผู้ก่อตั้งวีแชริตี้)
- ทำไมคุณไม่ทำไปเลยล่ะ
- มันพร้อมแล้วนี่
อืม ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันไม่มีความสามารถ
[คนในองค์กร] อืม
คือฉันไม่ดีพอน่ะ
[คนในองค์กร] อืม
ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกแบบนั้นบ่อยๆ ตั้งแต่เด็กจนโต
- [คนในองค์กร] อืม เข้าใจ
- [โกเมซ] อืม
แต่สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกแบบนั้น
ทำให้คุณเข้าอกเข้าใจคนอื่น
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณเหมาะที่สุด
[โกเมซ] ความจริงก็คือ ฉันไม่เคยรู้สึกเลยว่าตัวเองดีพอ
แม้แต่อยู่บนเวทีต่อหน้าผู้คน
ฉันจะมองหาคนคนเดียวที่ไม่ชอบฉัน และฉันเชื่อเขา
ฉันอยากเชื่อมั่นในตัวเอง
ผู้คนที่ฉันเจอที่เคนยามีน้ำใจมาก
ฉันอยากรู้สึกคู่ควรที่ได้มาอยู่ตรงนี้กับพวกเขา
[เสียงกระดิ่งผูกคอวัว]
[สตีเว่นส์] ไว้ค่อยคุยต่อทีหลัง
-
เรื่องอะไร
-
เรื่องทั้งหมดนี้
-
เรื่องอะไร อ๋อ รู้แล้ว [สูดน้ำมูก]
-
ฉันรู้ว่าเธอเศร้า
เราน่าจะไปเที่ยวกันทุกสามเดือนนะ
น่าจะจัดทริปแบบนี้กันทุกไตรมาสเลย
เราต้องคุยกันด้วยว่า ทำไมเธอเกลียดการกลับบ้าน
ทำไมไม่อยากเปิดมือถือ มัน…
เธอไม่ควรรู้สึกแบบนั้นนะ
เข้าใจที่พูดมั้ย เหมือนกับ เราจะจัดการอะไรในชีวิตเธอได้บ้าง
เพื่อให้เธอไม่กังวลที่จะเปิดมือถือ
เพื่อให้เธอไม่เศร้าที่ต้องกลับบ้าน เพื่อให้เธอไม่เกลียดงาน
- เข้าใจที่พูดมั้ย
- อือ
เหมือนกับ… เพราะเธอเสริมในชีวิตได้
เพื่อช่วยให้เธอต่อสู้กับเรื่องนั้น
เธอไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิต อยู่ในสภาพนั้นตลอดเวลาก็ได้
ในแง่นึงก็เหมือนหนีความจริงแหละ เข้าใจที่พูดมั้ย คือ…
หรือนี่แหละความเป็นจริง
นี่ไม่ใช่ความเป็นจริง นี่เป็นความจริงของพวกเขา นี่มัน…
ตรงนี้เป็นจริงได้ปีละหลายครั้ง
เธอแวะมาอาสาสักอาทิตย์หนึ่ง
แต่นี่… มันไม่ใช่โลกความเป็นจริง
♪ อยากอยู่ตรงนี้ตลอดไป ♪
♪ ไม่อยากหลับตา ♪
(วงประสานเสียงเด็กชายเคนยา)
♪ อยากอยู่ตรงนี้ตลอดไป ♪
♪ ไม่อยากหลับตา ♪
♪ อยากอยู่ตรงนี้ตลอดไป ♪
♪ ไม่อยากหลับตา ♪
♪ อยากอยู่ตรงนี้ตลอดไป ♪
♪ ไม่อยากหลับตา ♪
[ร้องเฮฮา]
(ลอนดอน)
[เสียงคนโหวกเหวก]
[เสียงแตรรถ]
- [โกเมซ] นั่นใคร
- [ทีมงาน] ปาปาราซซี่ขวางทางอยู่
[เคชิเชียน] ให้ตาย พวกปาปาราซซี่นั่งรถคันเดียวกัน
[ทีมงาน] ใช่ พวกเขาร่วมมือกันแล้ว
ที่นี่เสียงดังมาก คริส
[คริส] ใช่
ฉันรู้สึกคัลเจอร์ช็อคไปนิดนึง
[คริส] ผมเข้าใจนะ
- [มิงกัส] เซลีน่า อรุณสวัสดิ์
- อือฮึ
[โกเมซ] ไง
เจ็ดโมงเช้าแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงเริ่มแต่งหน้าทำผม
[สตีเว่นส์] เซลลี่
ไม่นะ ฉันเพิ่งฝันร้าย
รู้มั้ย ตอนอยู่เคนยาฉันไม่เคยฝันร้ายเลย
- [เพื่อน] รู้จ้ะ แล้วก็…
- เธอไม่เคยฝันร้ายตอนอยู่เคนยา
[โกเมซ] เมื่อกี้ฉันพูดว่าไง
ได้ยินแค่นิดหน่อยเพราะเธองึมงำน่ะ
แต่มีประโยคนึงที่แบบ “ฉันซื้อกาแฟมาฝากทุกคน!”
- แล้วฉันก็ “โห ว้าว”
- เขาพูดเหรอ
[เพื่อนหัวเราะ] แล้วเขาก็พูดว่า…
[สตีเว่นส์] ทำเรื่องอย่างวันนี้
ทำให้เธอมีโอกาสไปเดินทางแบบนั้น
- และสร้างความเปลี่ยนแปลงน่ะ
- อือ
เพราะงั้นต่อให้งานจะลำบาก แต่ก็…
สั่งอาหารไทยให้หน่อยได้มั้ย อาหารไทยจานนั้นน่ะ
[สตีเว่นส์] อยากกินอาหารไทย ตอนเจ็ดโมงเช้าเนี่ยนะ
- ใช่
- จัดไปอย่าให้เสีย
ในห้องส่งนี้ ราชินีตัวจริงหนึ่งเดียวคนนี้
- อุ๊ย
- เซลีน่า โกเมซค่า!
[เสียงเฮ]
- [พิธีกร] อัลบั้มกำลังจะออกเนอะ
- ใช่
คุณพักงานเพลงไปช่วงนึง
คุณไปทำอะไรมาช่วงที่หยุดพัก หายหน้าหายตาไป
ช่วงนั้นเกิดเรื่องส่วนตัวที่ลำบากนิดนึง
แล้ว เอ่อ ช่วงท้ายๆ มันจำเป็นน่ะ
สวัสดีทุกคน ฉันเซลีน่า โกเมซ
ฉันจะมาตอบคำถามจากอินเทอร์เน็ต
“เซลีน่า โกเมซใช้ส้อมกินโอรีโอ้”
เอ่อ เยี่ยมไปเลยนะ ฉันกำลังทำเรื่องดีๆ ให้แก่โลกนี้
ตอนนี้สัมภาษณ์รอบที่เท่าไหร่ของวันครับ
สี่
-
[กรีน] สี่เหรอ
-
[มาสเคล] สี่แล้วเหรอ
-
[เสียงคนโหวกเหวก]
-
[บาร์] เซลีน่า ซิงเกิ้ลเพลงนั้น
ทำผมสะเทือนใจจนอยากกอดคุณ
อยากห่มผ้าให้แล้วชวนคุยเรื่องผู้ชายตลอดไป
ฉันว่าประเด็นของเพลงนี้จริงๆ ก็คือ
ฉันไม่จำเป็นต้องนั่งแช่เอาแต่พูดถึงผู้ชายน่ะ
[ปาปาราซซี่] เซลีน่า ขอให้แฟนๆ ครับ
ไงคะ ฉันเซลีน่า โกเมซ ฉันมาเล่นเกมอีโมจิ
คุณมีของกินที่เอามาจับคู่กันแล้วแปลกๆ แต่กินแล้วรู้สึกดีมั้ย
ป๊อปคอร์นกับแตงดอง
[คนสัมภาษณ์] คุณชอบสีอะไรที่สุดคะ
ฉันชอบสีแดงที่สุด
วิซาร์ดออฟเวฟเวอร์ลีย์เพลส
- [โกเมซหัวเราะ]
- นิ่งไว้
ขอหนึ่งคำให้ดีเจหนึ่งคน
“มาร์ชเมลโล่”
-
นุ่มฟู
-
โอเค พอแค่นี้ค่ะ ขอบคุณ
-
[ตากล้อง] ขอบคุณ
-
ขอบคุณนะ
อ๊ะ โทษที
[ถอนใจ]
[ทีมงาน] คำถามอะไรโคตรประหลาด
[ทีมงานหัวเราะคิกคัก]
รู้สึกเสียเวลามากๆ
ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย
[เพื่อน] ตอนนี้เราจะตื่น อีกสิบนาทีทีมแต่งหน้าทำผมจะเข้ามา
โทษที เมื่อกี้หลับ ฉันต้องทำไงนะ
- [กลืนน้ำลาย ถอนใจ]
- [แค่นหัวเราะ]
ความรู้สึกที่เหมือนเจ็ตแล็กแบบนี้…
เวลาอื่นๆ เราไม่เคยรู้สึกกัน
-
[ช่างทำผม] ความรู้สึกนั่นมันอะไร
-
[มาริโน่] เหมือนผสมหลายอย่าง
-
[ช่างทำผม] ไม่ได้เพลียด้วยซ้ำนะ
-
[มาริโน่] ใช่
[ช่างทำผม] เรารู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกนึง
- [มาริโน่] เหมือนอยู่ในอวกาศ
- [ช่างทำผม] ใช่
[ช่างทำเล็บ] เอาเข้าเครื่องค่ะ
[เสียงปุ่มร้องปี๊บ]
[เสียงสัญญาณฉุกเฉิน]
รถฉันมาแล้ว
[ทีมงานหัวเราะ]
[สตีเว่นส์] คืนที่เรากลับไป มีงานวันเกิดมาริสซ่า
[โกเมซ] คืนที่เรากลับเลยเหรอ ไม่เอา ขอพักดีกว่า
ฉันไม่ไปหรอก ฉันต้อง… ถ่ายมิวสิควีดิโอตอนเช้า
ดีนี่
- ฉันว่ามากไปนะ
- สนุกออก
มันก็ดี แต่เธอจะมึนไปอีกหลายวัน
ใช่น่ะสิ แค่นึกว่าเธอจะไปด้วย
-
แต่ก็ อืม
-
ก็อยากไป
-
แต่ให้ปรับเวลาแค่วันเดียวไม่ไหว
-
โอเค
นี่เธอหาว่าฉันบ่นเรื่องงานเหรอ
ใช่ เธอรู้สึก… เสียงเธอเหมือนบ่นอ่ะ [กระแอม]
ไม่เลย ราเคลล์ ฉันแค่บอกว่าฉันต้องพัก
- ก็ไม่แย่ตรงไหน เอาจริงฉัน…
- [กระแอม] ใช่ ไม่แย่ตรงไหน
แต่น้ำเสียงของเธอน่ะ ไม่ใช่คำที่ใช้
ฉันไม่ได้บ่นเรื่องงานซะหน่อย
แค่บ่นว่าถ้าได้นอนพักมากกว่านี้ก็คงดี
[กระแอม]
[โกเมซถอนใจ]
- เธอคิดว่าฉันไม่สำนึกที่…
- เปล่า ฉันไม่ได้คิดงั้น
ฉันแค่รู้สึกว่าสองสามวันนี้เธออารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ
ฉันแค่พยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้น
ตอนไปแอฟริกาสัปดาห์นั้นสนุกมาก
ใช่
ฉันเพิ่งตื่นน่ะ
เธอก็ได้ฟังที่ฉันบอกทุกคนว่าฉันรักลอนดอน
เอาอะไรจากฉันอีก
ไม่มีจ้ะ
[กระแอม]
แค่ถามเฉยๆ ว่าสบายดีรึเปล่า เพราะเธอดูไม่แฮปปี้
ฉันก็สนุกนะ
ดีแล้ว เธอสนุกฉันก็ดีใจ
ฉันแค่ไม่เห็นเป็นงั้นน่ะ ก็ถามเฉยๆ
- ไม่คุยแล้ว
- [ไอ]
อือฮึ
[เคี้ยว ไอ]
[แฟนๆ ฝรั่งเศสโหวกเหวก]
วี้ว
- ไง
- [ทีมงานคุยกัน]
[นักข่าวเอ็นอาร์เจ] พูดถึงอัลบั้มใหม่ คุณอยากให้แฟนๆ
คิดยังไงกับโปรเจกต์ใหม่นี้
ฉันรู้สึกว่าได้เวลาเล่าเรื่องตัวเองเสียที
ก่อนจะเลยจุดที่มันไม่สำคัญแล้ว
ฉันรู้สึกว่าสารที่อยากสื่อออกไป กับ “Lose You to Love Me”
ตั้งใจให้เป็นเพลงเพื่อคนอื่นๆ ค่ะ
ตั้งใจจะบอกทุกคนว่าไม่ได้อยู่ตามลำพังนะ
และมันเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนมาก
ทางเดียวที่เราอยากทำ คือเราอยากสามารถปล่อยมันไปได้
คุณเป็นนักร้องนักแสดง อยู่เบื้องหลังการผลิตและวงการแฟชั่น
เอ่อ มีบทบาทอื่นๆ ที่อยากลองอีกไหมคะ
- ในอนาคต
- เอ่อ
เอ่อ คงต้องบอกว่าฉันจะทำทั้งหมดนี้ ต่อไปอีกสักพัก
แต่สุดท้ายเมื่อถึงช่วงขาลง
ฉันคงจะอุทิศเวลาส่วนใหญ่ในชีวิต ไปทำงานการกุศล
-
โอเค พอแค่นี้ค่ะ
-
ค่ะ
-
[แค่นหัวเราะ] ว้าว ขอบคุณ
-
[หัวเราะ]
-
ขอบคุณนะ
-
[หัวเราะ] ขอบคุณมาก
รู้สึกเหมือนคุณเข้าใจจริงๆ นะเนี่ย
โอเค จบยัง
- [พนักงานเอ็นอาร์เจ] ครับ
- [ทีมงาน] ชักจะรำคาญ
ขอนั่งได้ไหมคะ
ได้สิจ๊ะ
- เข้ามาเลย
- [ทีมงาน] งานจบแล้ว
[สไตลิสต์] เราจะเปลี่ยนชุดให้นะ
- เกิดมาเพิ่งเคยทำอะไรโคตรโง่ขนาดนี้
- เกิดอะไรขึ้น
พอกันที ทนไม่ไหวแล้ว งี่เง่าโคตร
รู้ไหมว่าทำไปแล้วรู้สึกด้อยค่าตัวเองแค่ไหน
- [แค่นเสียง]
- รู้
นางถามคำถาม ก็ดีหรอกนะ
แต่นางไม่ตั้งใจฟังคำตอบฉันด้วยซ้ำ
ไม่อยากให้สัมภาษณ์แล้ว
รู้สึกอย่างกับเป็นสินค้า
[ถอนใจ] จะบ้า
- โกรธมากเลย
- [ทีมงาน] ใช่
รู้ไหมว่าเป็นไง เมื่อกี้ฉันรู้สึกเหมือนตอนอยู่ดิสนีย์
[ทีมงาน] มันกระตุ้นความทรงจำไม่ดี
ฉันแค่… ฉันใช้เวลาตั้งหลายปี พยายามจะไม่เป็นแบบนั้น
สภาพฉันแม่งอย่างกับแม่มด
แต่งตัวแบบนี้ ถือคทาอีกก็ใช่เลย
-
ช่างเหอะ ไม่เป็นไร
-
[เคชิเชียน] งานจบแล้ว
-
ไม่ต้องทำแล้วนะ
-
ใช่
[แฟนๆ โหวกเหวก]
ไง
[เสียงกรี๊ดเฮ]
[แฟนๆ ตะโกน] เซลีน่า
- เซลีน่า เป็นไงมั่ง
- เซลีน่า!
[เสียงอื้ออึง]
[แฟนๆ ตะโกน] เซลีน่า
อ๊ะ ฉันจะไปตรงนั้น
[แฟน 1] คุณสวยจัง ขอบคุณนะ
-
[ร้องไห้]
-
เป็นไง ไม่ต้องร้องนะ
-
[ร้องไห้]
-
ไม่เป็นไร ไม่ต้องร้อง
-
ทุกอย่าง… หวังว่าคงร้องไห้ดีใจนะ
-
ใช่ๆ
โอเค
- ขอถ่ายรูปได้ไหมคะ
- ได้สิ ถ่ายรูปกัน
[แฟน 2] เซลีน่า ขอถ่ายด้วยด่วนๆ
[เสียงกรี๊ดดังต่อเนื่อง]
- [บอดี้การ์ด] ไหวมั้ย
- ไหวค่ะ โอเค
[ถอนใจ]
[กัดฟัน]
[สตีเว่นส์] กินยาตอนเช้าหน่อยมั้ย
อืม
[สตีเว่นส์] ฉันรู้คำตอบนะ แต่ก็ควรกิน
- [ปาปาราซซี่โหวกเหวก]
- [ปาปาราซซี่] อรุณสวัสดิ์ เซลีน่า!
[เสียงกดชัตเตอร์กล้อง]
[สูดหายใจลึก]
[คำพูดไม่มีเสียง]
ติดไว้ข้างใน ข้างบนหรือข้างล่างก็ได้
[พนักงานแคปิตอลเอฟเอ็ม] รู้ไหมว่ากำลังจะทำอะไร
- ไม่ ไม่รู้แหละดีแล้ว
- [หัวเราะ]
[หัวเราะเบา] เราจะให้คุณอยู่ในห้องนี้คนเดียว
คุณโต้ตอบกับกระจก เป็นบทสนทนากับตัวเอง
- โอเคค่ะ
- เอ่อ เดี๋ยวคุณจะได้ยิน
คำสั่งจากลำโพงตรงนั้น
-
ได้
-
แล้วเราจะเริ่มถ่ายกัน
-
ได้ค่ะ
-
ดีครับ
[พนักงานแคปิตอลเอฟเอ็ม 2] ไง เซลีน่า ช่วยเปิดจดหมายฉบับแรกทีค่ะ
“เพลงที่ทำให้คุณคิดถึงการมีความรัก”
[เดาะลิ้น] ไม่น่าจะมีนะ
[หัวเราะร่วน]
จดหมายฉบับที่สองค่ะ
[กระแอม]
“คุณเห็นอะไรเมื่อส่องกระจก”
ทำไมถามลึกซึ้งจัง
[เดาะลิ้น] ฉัน เอ่อ…
[ถอนใจ] ฉันเห็น…
ค่ะ ยังคิดอยู่เลยว่าเห็นอะไรในกระจก
เป็นคำถามที่ดีนะ
ความฝันสูงสุดของคุณคืออะไร
ความฝันสูงสุดของฉันคือการได้…
ช่วยชีวิตคนผ่าน…
[ถอนใจ] ผ่านการทำอะไรสักอย่าง
ไม่ว่าจะงานเพลง ดนตรี หรือแค่ตัวฉันเองที่พูดถึงปัญหา
อุปสรรคและความทุกข์ที่ผ่านมาได้
ฉันอยากเป็นเสียงเพื่อคนอื่นที่อาจไม่รู้เรื่องราว
หรือไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง
เอ่อ ฉันหวังอย่างนั้น [หัวเราะร่วน]
ดีมากเลย ขอบคุณมาก
[โกเมซ] มีผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งถูกความวิตกกังวลทำร้าย
และขยับตัวไม่ได้เมื่อส่องกระจก
เธอยิ้มเมื่อคนมอง แต่ร้องไห้เมื่ออยู่คนเดียว
เธอหลบซ่อนเพราะกลัวต้องเปิดเผยตัว
โลกของฉันช่างว่างเปล่า
โลกของฉันช่างกว้างใหญ่และเหน็บหนาว
ฉันต้องการความสุขและความหวัง
ขออากาศบริสุทธิ์ให้หายใจได้เสียที
สิ่งที่เคยเป็นไม่ใช่สิ่งที่จะเป็นไป
(ปี 2020)
ทำไมทุกคนใส่เสื้อยืดที่มีคำว่า “แรร์” ล่ะ
[ฟอลลอน] อัลบั้ม Rare ออกแล้ว นิตยสารโรลลิ่งสโตนชอบมาก
บิลบอร์ดบอกว่ามาเพื่อชนะ
วาไรตี้บอกว่า Rare เป็นอัลบั้มป๊อป ที่ดีที่สุดอัลบั้มหนึ่ง
- เท่าที่จำความได้
- [พิธีกรวิทยุ] นี่คือผลงาน
อัลบั้มที่สามของเซลีน่า และเป็นอัลบั้มแรกในรอบสี่ปี
นักร้องสาวกล่าวว่า “เป็นงานที่ภูมิใจที่สุด เท่าที่ทำมาถึงตอนนี้”
[โกเมซ] เคนยาเหมือนฝันเลย
ตอนฉันถามเรื่องมีแฟน แค่เพราะอยากรู้น่ะ
เขาแบบว่า “ไม่อ่ะ ไม่
- [หัวเราะร่วน]
- เราแค่…”
พวกสาวๆ หัวเราะคิกคัก เหมือนกับ “เราอยากทำเรื่องที่อยากทำก่อน
ถ้าจะมีแฟนเดี๋ยวก็มีเอง” ฉันนี่แบบ อาเมน
- [หัวเราะ]
- สุดยอดเลย
สาวๆ พวกนั้นมั่นใจยิ่งกว่าฉันอีก เป็นภาพที่งดงามมาก
บางครั้งฉันก็ เอ่อ…
ฉันคิดมากไป
ฉันรู้สึกว่าถ้าไม่มีแง่มุมแบบนี้ในชีวิตบ้าง
มุมที่ได้เป็นผู้ให้ มันก็ไม่ คือมันแค่จะ…
ฉันรู้สึกไม่ดีเลย มันทำให้ฉันรู้สึก
เหมือนเอาแต่รับๆ รับอย่างเดียว และคนอื่นก็ให้ฉันอยู่ได้
ให้โน่นให้นี่ เอ่อ
ต่อให้นั่นจะไม่ใช่นิสัยฉันเลย
ตอนนี้ฉันเลยอยากทำเป็นประจำทุกไตรมาส
ฉันจะไปกินมื้อค่ำกับอลีนและแซค
เราจะคุยกันเรื่อง
- เป้าหมายฉัน
- [เคชิเชียน] ได้
ขอคุยเรื่องการเดินทางรอบนั้นกับองค์กรวี
- และสาเหตุที่คุณไม่ลงมือได้ไหม
- [โกเมซ] อืม
ช่วยเล่ามาหน่อยว่าคุณคิดยังไง
ฉันอยากหาวิธีสร้างหลักสูตร
ที่สามารถใช้สอนในโรงเรียนได้
คนพูดกันมากมายเรื่องเชื่อมโยงอารมณ์ตัวเอง
และมีความรู้ในเรื่องนั้น
คือเราจะ… เราจะพัง
- ถ้าเราไม่เข้าใจ
- คุณยัง…
เราจะไม่มีความเห็นใจ ไม่มีเมตตา
- ใช่
- เราไม่มีทาง
เชื่อมโยงกับคนอื่นๆ ได้เพราะเราไม่รู้วิธี
นี่คือสิ่งที่คุณอยากจะเป็น
- มันเป็นสิ่งที่…
- สิ่งที่คุณอยากทำ
สำคัญกับฉันมากๆ
[พิธีกรวิทยุ] ฉันขอเริ่มวันนี้ด้วยการพูดถึง เชื้อไวรัสอันตรายตัวใหม่
ซึ่งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขหลายคนระบุว่า อาจกระทบชีวิตคนนับหมื่น
หรือนับล้านๆ คนในปีนี้
เช้านี้เพิ่งมีการแถลงผู้ติดเชื้อ รายที่สองในสหรัฐฯ
สายพันธุ์ใหม่ซึ่งเรียกว่าไวรัสโคโรนา
[ผู้ประกาศข่าว] เมืองใหญ่ต่างๆ ทั่วประเทศ
กลายสภาพราวกับเป็นเมืองร้าง
[ผู้ประกาศข่าว 2] ภายในชั่วข้ามคืน ชีวิตประจำวันของเรา
ต้องหยุดชะงักชั่วคราว
ชาวอเมริกันทุกคนกำลังหาทางรับมือ กับวิถีชีวิตที่เรียกว่า “นิวนอร์มอล”
[ผู้ประกาศข่าว 3] อาคารหลายแห่ง รวมถึงบริษัทเอกชนใหญ่
เช่นไมโครซอฟท์ ตลอดจนกระทรวงพลังงาน
และแม้แต่กระทรวงการคลังล้วนได้รับผลกระทบ
- ผู้แทนราษฎรต่างเรียกร้องคำตอบ…
- ไงเซล
เราจะวัดความดันโลหิตนะ
[สตีเว่นส์] ไงจ๊ะวินนี่
[ผู้ประกาศข่าว] สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่รับชม
เรามาเริ่มต้นกับข่าวด่วนเกี่ยวกับวีแชริตี้
องค์กรนี้กำลังตกเป็นเป้าหมายหลัก ในการสอบสวนจริยธรรมครั้งล่าสุด
รวมถึงนายกรัฐมนตรีจัสติน ทรูโด
วีแชริตี้จะปิดทำการศูนย์แคนาดา
องค์กรการกุศลนี้พบปัญหาหลังจาก รัฐบาลเสรีนิยม
ให้สิทธิ์ผูกขาดกับองค์กร ผ่านสัญญาหลายพันล้านดอลลาร์เพื่อ…
[โกเมซ] ข้อกล่าวหาที่มีต่อวีแชริตี้
ทำให้งานที่ฉันวางแผนจะทำกับพวกเขา เป็นไปไม่ได้
[ร้องขัดใจ]
[คีลเบอร์เกอร์] เรื่องสำคัญที่สุด…
[โกเมซ] ฉันใจสลาย เพราะเคยเห็นความตั้งใจดีๆ ของพวกเขา
ฉันได้เจอผู้หญิงเคนยาที่ชีวิตเปลี่ยนไป
ตอนนี้ทุกอย่างซับซ้อนไปหมด
[คีลเบอร์เกอร์] เราเริ่มก่อตั้งองค์กร ตั้งแต่ปี 1995
ตอนนั้นเราเป็นเด็กในธอร์นฮิล อยู่ห้องใต้ดินบ้านพ่อแม่
- แล้ว เอ่อ นี่เป็นปีที่ 25…
- ทนฟังไม่ไหว เศร้ามาก
[โกเมซ] ฉันเสียใจมาก
ฉันโกรธ
โควิดเพิ่งเริ่มระบาดและแยกพวกเรา จากเพื่อนและครอบครัว
เป้าหมายที่ฉันเจอที่เคนยาเหมือนถูกพรากไป
แล้วตอนที่นึกว่าคงไม่แย่ไปกว่านี้
มันก็แย่ลงอีก
[ร้องไห้] ไม่รู้แล้ว [สูดน้ำมูก]
เจ้าโรคลูปัส
[ตากล้อง] ปวดอยู่เหรอ
-
[ร้องไห้]
-
ขอกอดที เสียใจด้วยนะ
-
ไม่เป็นไร
-
[ตากล้อง] รักนะ
รักเหมือนกัน [ร้องไห้]
[ตากล้อง] เดี๋ยวก็ดีขึ้น
เดี๋ยวหมอก็รักษาได้ เธอจะหายดี
[เพื่อน] ก่อนหน้านี้รู้สึกแบบนี้ใช่ไหม
ตอนที่รู้ว่าเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง
[สะอื้น] ใช่ แต่ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก
พอโตแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นอีก [สะอื้น]
- พระเจ้า
- แล้วตอนนี้ก็ปวดมากเลย
ตอนเช้าเวลาตื่นนอน [สูดน้ำมูก]
ฉันจะร้องไห้เพราะมันปวด
- [เพื่อน] อือ
- ปวดไปหมด [สูดน้ำมูก]
พักนี้ฉันฝันร้ายถึงอดีต กับอะไรนั่นนี่ด้วย [สูดน้ำมูก]
ฉันว่าอดีตกับความผิดพลาด [สูดน้ำมูก] เป็นตัวการที่ทำให้ฉัน…
เป็นซึมเศร้า
เหมือนฉันทำงานมาทั้งชีวิต เอาแต่ทำงาน
ฉันต้องการแค่อย่างเดียวคือ มีครอบครัว [สูดน้ำมูก]
ฉันแค่อยากเป็นแม่คนน่ะ
ฉันบอกราเคลล์ไปว่าบางครั้งก็อยากเลิก
ฉันจะได้มีความสุขและใช้ชีวิตปกติ เหมือนคนอื่นๆ บ้าง [สูดน้ำมูก]
ราเคลล์ก็ตอบว่า “รู้ไว้นะ ฉันรู้สึกว่าพระเจ้ามอบโอกาสให้เธอ
เพื่อไม่ให้เธอล้มเลิก” [สูดน้ำมูก]
ฉันไม่ได้อยากดังทะลุฟ้าอะไรแบบนั้น
ฉันไม่ต้องการเรื่องพวกนั้นเลย
แต่ฉันรู้นะ ถ้าได้อยู่จุดนี้ ฉันต้องใช้ประโยชน์จากมัน
ฉันก็แค่รู้สึกติดกับ อยากก้าวต่อไปได้เสียที [สูดน้ำมูก]
ฮัลโหล
[ดร.วอลเลซ] ไง ผมหมอวอลเลซ
ผมอยากคุยเรื่องผลตรวจกับคุณ
ผลตรวจข้ออักเสบรูมาตอยด์เป็นบวก
แปลว่าอาการลูปัสกับรูมาตอยด์ทับซ้อนกัน
เราจ่ายยาริทักแซนที่ใช้รักษามะเร็ง ให้คุณได้อีกโดสซึ่งน่าจะ
ดูจากสภาพร่างกายคุณแล้ว
คงกำจัดอาการปวดไขข้อไปได้ ประมาณหนึ่งปี
โอเคค่ะ
-
[ดร.วอลเลซ] โอเค บายครับ
-
บายค่ะ หมอวอลเลซ
-
บาย
-
[ดร.วอลเลซ] บาย
[สูดน้ำมูก]
[ทีมงาน] อย่างน้อยก็ได้รู้สาเหตุ
ใช่ ฉันรู้สึกดีขึ้นที่ได้คำตอบ
แต่คราวก่อนก็รับยาริทักแซนยากมาก ฉัน…
[ทีมงาน] ยังไงเหรอ
ริทักแซนเป็นยาที่หมอให้ทางเส้นเลือด
ต้องใช้ประมาณสี่ถึงห้าชั่วโมง
[อึกอัก] แรกๆ ร่างกาย รับไม่ค่อยได้หรอก แต่ก็โอเค
[พยาบาล] นิดเดียวค่ะ
พยาบาลให้ยาช่วยผ่อนคลาย เพราะฉันทนอยู่นิ่งๆ ไม่ไหว
คุณยายไม่อยากมาเยี่ยมเพราะ…
ยายเคยเห็นฉันอยู่ในสภาพนี้มาแล้ว
[มิงกัส] อย่าเอาใส่ปาก
[พ่น]
[โกเมซ] ทำไมฉันอยู่ที่นี่
ทำไมฉันยังไม่ตาย
[มิงกัส] อยู่นั่นไง สาวน้อยธัมเบลิน่า
[โกเมซ] แน่นอนละ ต้องมีเหตุผล
[มิงกัส] น้องอาบน้ำครั้งแรก ไหนลูกหมาป๋อมแป๋ม
- [กรี๊ดลั่น]
- [หัวเราะ]
[มิงกัส] เอาละ อาบน้ำได้แล้ว
- เงียบน่ะ [หัวเราะ]
- [หัวเราะ]
ฉันรักเพื่อนๆ รักครอบครัว ฉันว่าฉันเป็นลูกสาวที่ดีมากนะ
ฉันว่าฉันก็เป็นเพื่อนที่ดีมาก และนั่นมีค่ากับใจฉัน
- เกิดอะไรขึ้น
- [หัวเราะ]
แต่ก็ชัดเจนว่า ฉันยังไม่ตายเพราะต้องใช้โอกาสที่มี
เพื่อช่วยเหลือคนอื่น
(แม้เคยเกลียดตัวเอง ฉันกลับยอมนั่งนิ่งและรับรู้)
ส่วนหนึ่งในใจฉันยังอยู่ที่เคนยา
แต่บางครั้งการอยู่ที่นั่นก็ทำให้รู้สึกผิด
ไม่รู้สิ ฉันไม่ชอบเลย
เหมือนไปที่นั่น ไปถ่ายวิดีโอ แล้วก็เปิดประสบการณ์
แต่ก็ทำใจยากเพราะรู้สึกเห็นแก่ตัวจัง
มันก็ดีแหละ ใช่ รู้สึกว่าได้สร้างการเปลี่ยนแปลงมั้ย ก็ใช่
แต่รู้สึกว่าทำมากพอแล้วหรือยัง ไม่เลย
ได้คุยกับคนอื่นที่เคนยาเรื่องสุขภาพจิต
นั่น… [พูดขาดห้วง] งดงามมากนะ
ฉันไม่รู้…
ฉันไม่รู้ว่ารู้สึกเหมือน
“อ้าว ฉันทำสำเร็จแล้ว เป็นคนดีจังเลย” รึเปล่านะ
มันเหมือนกับนี่เป็นจุดเริ่มต้นของฉัน
สวัสดีทุกคน ฉันเซลีน่า โกเมซ
ในวันสุขภาพจิตโลกปีนี้ ฉันขอเชิญดร.เมอร์ธี
เจ้ากรมการแพทย์ทหาร เพื่อมาพูดคุยกับฉันเรื่องความเหงา
และการช่วยคนเข้าถึงแหล่งข้อมูล เพื่อรับความช่วยเหลือด้านสุขภาพจิตค่ะ
คุณจิตใจดีมากเลย เซลีน่า ผมดีใจจริงๆ
ที่เรามาคุยกันเรื่องนี้
เอ่อ เรากำลังพบกับก่อนโควิดระบาด ซึ่งเป็นเรื่องท้าทายอยู่แล้ว
ในแง่อัตราความเหงา อาการซึมเศร้าและวิตกกังวล
ผมเป็นห่วงว่าหลายคนจะยิ่งทรุดหนัก
เราจะเข้าใจความเหงาของตัวเอง และของคนอื่นได้ยังไงคะ
ความเหงาต้องเหมือนอยู่ตัวคนเดียวทุกครั้งมั้ย
[ดร.เมอร์ธี] บอกยากมากครับ
แม้แต่ท่ามกลางฝูงชน เรายังอาจรู้สึกเหงาได้อย่างลึกซึ้ง
ดังนั้นโลกนี้จึงเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
ซึ่งดูเหมือนมีพร้อมทุกอย่าง
เป็นคนดังหรือคนรวย หรือเป็นผู้มีอิทธิพล
แต่เรื่องสำคัญที่สุดคือ สายสัมพันธ์ที่ดีที่เรามีต่อกัน
- อือฮึ
- เมื่อเรามีปฏิสัมพันธ์
กับคนอื่นๆ โดยที่เรารู้สึกเป็นตัวเองไม่ได้
นั่นก็จะยิ่งแบ่งแยกเราจากคนอื่น
ค่ะ
และปรากฏว่าการเป็นผู้ให้ เป็นยาต้านที่ยอดเยี่ยม
ต่อความเหงาของเรา
เป็นการยืนยันตัวเองอีกครั้งว่าเรามีค่า
ที่จะมอบให้แก่โลกนี้
ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นทำบุญบริจาคทาน
แค่อยู่ข้างๆ และรับฟังใครสักคนอย่างเต็มที่
เรามอบสิ่งที่ทรงพลังอย่างน่าทึ่งให้พวกเขาได้
อือฮึ จริงค่ะ
ดังนั้นการเชื่อมโยง กับตัวเองให้มากขึ้นนะ เซลีน่า
เพื่อเชื่อมโยงกับคนอื่นให้ลึกซึ้งขึ้น
ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนตัวเอง
ไปเป็นคนอื่น
แต่เป็นการหวนคืนสู่ตัวตนแท้จริงของเรา
- อยู่กับตัวเองที่ดีที่สุด…
- ว้าว
และรับรู้ความหมายล้ำค่าและการเติมเต็มนั้น
ขณะที่เราเป็นผู้ให้และผู้รับความรัก
จบนะ พูดได้ดีมาก
โอเค
ลงมาด้วยกันมั้ย ไม่เอาเหรอ
“จบประโยค
คนแปลกหน้าจะบรรยายถึงฉันว่า ฉันเท่านั้นที่รู้ว่าฉันเป็นใคร”
คนแปลกหน้าจะบรรยายว่า เธอเป็นสาวอเมริกันแท้แสนอบอุ่น
ฉันว่าคนจะประหลาดใจ
และอาจมีแต่เธอคนเดียวที่รู้ว่า ตัวเองเป็นคนซับซ้อน
เธอน่ะมีหลายชั้นซ้อนทับอยู่เยอะมาก
เธอมีหลายแง่มุม
อ้อ
- อ้อ โทษที
- เธอจะพูดอะไรเหรอ แอช
อือ ฉันว่านั่นเป็นคำตอบที่ดีมาก
[เดาะลิ้น] โอเค
“เชื่อหรือไม่ว่าทุกคนมีเป้าหมาย ถ้าเชื่อ คิดว่าฉันหาของตัวเองเจอหรือยัง”
เชื่อ ฉันเชื่อว่าทุกคนมีเป้าหมาย
ฉันว่าเธอรู้เป้าหมายตัวเองดี แต่เธอไม่เลือกเดินตามมันเสมอไป
เห็นด้วย
หมายความว่าไง
ฉันว่าเธอรู้ว่าอะไรขับเคลื่อนเธอ
มอบจุดประสงค์ในชีวิต อะไรทำให้เธอมีความสุข
แต่ฉันว่าเธอไม่ได้เลือกมันเสมอไป
ใช่ น่าจะเพราะทำลายตัวเอง
ใช่ เพราะงั้นเลย
ฉันว่าการที่มันปกติ
- หรือไม่วุ่นวาย…
- ใช่
ที่จริงมันน่าอึดอัดนะ เพราะลองคิดดูสิ
ชีวิตเธอเท่าที่ผ่านมา ตั้งแต่ยังเด็ก
มันวุ่นวายสับสนมาตลอด
- ใช่มะ
- ใช่
งั้นก็มีเหตุผล คือมันสบายใจกว่า
- ใช่ ไม่อ่ะ ไม่น่าเชื่อ เซ็งมาก
- อือ
แต่ข้อดีก็คือเธอรู้ เธอรู้ว่าอะไรช่วยเติมเต็มเธอได้
- รู้ว่าทำอะไรแล้วมีความสุข
- [คุ้ก] เธอฉลาดมากนะ
เธอรู้ว่าทำอะไรแล้วจะไม่มีความสุข
งุ้ย รักหนูจังเลย
นิ่งขึ้นเยอะเลยเนอะ
ดีจัง ปกติน้องชอบโบกมือไปมา
- [หัวเราะ]
- [เสียงทารก]
พี่เห็นหนู หนูก็เห็นพี่
เพราะพี่หน้าเหมือนแม่หนูไง
[สูดหายใจแรง] ดูแม่ฉันสิ
[เพื่อน] อุ๊ยตาย
ฉันหน้าเหมือนแม่มั้ย
เหมือน
- ไงนะ
- [โกเมซ] อ๋อ ผมหน้าม้า
ดูรูปแม่ตอนแต่งงานกับไบรอัน พ่อเลี้ยงฉัน
-
เขาเป็นพ่อที่ดีต่อฉันมาก
-
[มิงกัส] โถ
-
ดีจัง น่ารักมาก
-
[พริสซิลล่า] โอ๊ย สุดยอด
-
เซลีน่า หวัดดี
-
ไง
-
สบายดีไหมเพื่อนรัก
-
[เพื่อน] ดี เธอล่ะ
ฉันสบายดีนะ
น้องหมาไม่กัดหรอก
ไงจ๊ะ [เสียงจุ๊บ]
นี่เจ้าคนเล็ก
- นั่นลูกสาวของญาติ
- ตายจริง
ลูกอีกสองคนไม่อยู่ เพราะลูกชายฉันเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว
- ไม่นะ
- ลูกเลยไปอยู่บ้านแม่อีกคน
แล้วน้องสาวเขาอยากอยู่ด้วย
อือ
- เราเลยให้ลูกๆ อยู่ด้วยกัน
- [ทารกอ้อแอ้]
อะไรเอ่ย จะแกล้งให้ฉันกลัวเหรอ
รู้มั้ยนี่ใคร
เซลีน่า โกเมซไง
ฉันชื่อเซลีน่า
-
คนที่หนูเคยฟังเพลงไง
-
[หัวเราะ]
-
ใช่
-
[สูดหายใจแรง]
-
[กรี๊ด]
-
[หัวเราะ]
[โกเมซหัวเราะ]
[ร้องกรี๊ด]
[โกเมซหัวเราะร่วน]
-
[เพื่อน] ลูกคนนี้เล่นใหญ่มาก
-
[เด็กหญิงกรี๊ด]
-
ใช่ ฉันเองแหละ
-
[หัวเราะ]
[เพื่อน] มานี่มะ บาบา ไม่เหรอ
- จ้ะ หนูเป็นหนุ่มอัลฟ่า
- หนูเพิ่งรู้ว่ามีตัวจริง
มีจริงสิ
- แม่เรียนที่เดียวกับเขานะ
- [หายใจเฮือก]
บ้านเขาอยู่ห่างบ้านแม่ไปนิดเดียวเอง
- [กรี๊ด]
- แม่กับเซลีน่าโตมาด้วยกัน
ขอกอดได้มั้ยคะ
- [หัวเราะ]
- ได้สิ [หัวเราะ]
ดีใจมั้ยลูก
ดีใจ!
[หัวเราะ]
-
[โกเมซ] แค่อยากมาทักทาย
-
ขอบคุณมาก ดีใจจริงๆ
-
ดีใจที่ได้เจอนะ
-
เหมือนกัน ดีใจมากเลยที่เจอเธอ
-
ดีใจที่ทุกอย่างทางเธอราบรื่น
-
จ้ะ
ดีขึ้นแหละ เชื่อฉันสิ จุดนั้นก็น่ากลัวนิดหน่อย
เพราะโตมากับเธอถึงรู้ เห็นเธอเจอเรื่องแบบนั้นก็ไม่สบายใจเลย
ใช่ ขอบคุณนะ ฉันรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
อ้อ เรารักเธอนะ
- โอเค บายจ้ะ บ๊ายบาย
- บายสิลูก พูดขอบคุณด้วย
[โกเมซ] เวลาที่เราเจ็บป่วยทางจิต
ส่วนสำคัญคือการรู้ว่าต้องทำอะไร
และรับรู้ถึงมัน
นั่นเป็นเรื่องที่ฉันไม่อาย
ฉันต้องเรียนรู้สิ่งที่เคยลืมไป ใหม่ทั้งหมด
เหมือนกับ “นี่ เธอไม่ใช่คนไม่ดีนะ
ไม่ใช่คนน่ารังเกียจ
ไม่ได้บ้า ไม่ใช่อะไรแบบนั้นเลย
แต่เธอจะต้องรับมือกับมัน
รู้ว่ามันสาหัส แต่ความจริงก็เป็นแบบนี้”
ฉันพบความสัมพันธ์ของฉันกับไบโพลาร์
มันจะอยู่กับฉัน
ฉันก็แค่ยอมรับมันเป็นเพื่อนแล้ว
ฉันต้องทำใจให้ได้เพื่อเป็นตัวของตัวเอง
และฉันจะมุ่งหน้าทำใจต่อไป
แต่ฉันมีความสุขจริงๆ
ใจฉันสงบแล้ว
ฉันโกรธ
ฉันเศร้า
ฉันมั่นใจ
ฉันกังขา
ฉันยังไม่สมบูรณ์แบบ
ฉันดีพอแล้ว
ฉันคือเซลีน่า
(ในปี 2020 เซลีน่า โกเมซก่อตั้ง กองทุนแรร์อิมแพค)
(ระดมทุน 100 ล้านเหรียญ)
(เพื่อจัดหาความช่วยเหลือด้านสุขภาพจิต)
(แก่วัยรุ่น)
(ในเดือนพฤษภาคมปี 2022 เซลีน่า กับกองทุนแรร์อิมแพค)
(จัดงานประชุมยูธแอคชั่นครั้งแรก ในหัวข้อสุขภาพจิต)
(โดยร่วมกับทำเนียบขาว)
(เซลีน่าเข้าพบประธานาธิบดี และหารือเรื่องการสร้าง)
(หลักสูตรสุขภาพจิตสำหรับโรงเรียนทั่วประเทศ)
(ถ้าคุณอยู่สหรัฐฯ และต้องการความช่วยเหลือด่วน)
(กรุณาโทรหรือส่งข้อความไปยัง 988)
(คุณจะได้ต่อสายถึง ผู้ให้การปรึกษาอย่างมืออาชีพ)
(ถ้าคุณอยู่นอกสหรัฐฯ)
(กรุณาเข้าไปที่ Apple.com/heretohelp สำหรับเบอร์ช่วยเหลือทั่วโลก)
- [โปรดิวเซอร์] ขอบคุณที่มาเจอเรา
- [โกเมซ] ยินดีค่ะ
ฉันอยากให้คนเข้าใจว่า สิ่งที่ฉันทำเพื่อขั้นตอนตรงนี้
ก็เหมือนกับยกหัวใจให้พวกคุณน่ะนะ
แล้วดูว่าคุณจะเอาคำพูดฉันไปใส่ยังไง
ฉันไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนนะ พวกคุณเคยมั้ย
-
ไม่ครับ ไม่
-
ไดอารี่หรือบันทึกส่วนตัวเนี่ย
-
ไม่ นี่มันเรื่องส่วนตัวสุดๆ
-
[โปรดิวเซอร์ 2] ใช่
[โปรดิวเซอร์ 1] ผมดีใจที่เราไม่ได้ตัด เนื้อหาในบันทึกของคุณ
- [ทุกคนหัวเราะ]
- ใช่ ไม่ได้ทำเลย
คำบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม