Video

Transcriptie

40 jaar terug stelde de Amerikaanse president Richard Nixon

dat drugsmisbruik de grootste vijand van de maatschappij was

en startte een immense wereldwijde actie: de Oorlog tegen Drugs.

De resultaten zijn nu binnen.

De Oorlog tegen Drugs is een grote fiasco, met vernietigende, ongewilde gevolgen.

Het kwam tot massale opsluitingen in de VS;

tot corruptie, politieke destabilisatie en geweld

in Latijns-Amerika, Azië en Afrika;

tot het stelselmatig schenden van de mensenrechten wereldwijd.

Hij had een slechte invloed op miljoenen mensenlevens.

Dat alles terwijl we jaarlijks miljarden dollars verspillen

aan het creëren en voeden van machtige drugkartels

terwijl het doel van de Oorlog tegen Drugs minder bereikbaar lijkt dan ooit:

een wereld zonder drugs.

Hoe kon dit gebeuren?

De kernstrategie van de Oorlog tegen Drugs is ‘geen drugs, geen problemen’.

Dus lag de focus de laatste paar decenia

op het uitroeien van de drugsvoorziening

en op het opsluiten van drugsdealers.

Maar zo negeert men de meest fundamentele marktkracht:

vraag en aanbod.

Als je het aanbod verkleint, zonder de vraag eerst te verkleinen,

wordt het duurder.

Dit zou de prijs van veel producten verlagen, maar niet van drugs.

De drugsmarkt is niet prijsgevoelig.

Drugs zullen gebruikt worden, hoeveel ze ook kosten.

Dus het gevolg is het aanzetten tot de productie van meer drugs en

het aannemen van meer dealers, wat het aanbod vergroot.

Dit wordt ook het balloneffect genoemd: zelfs al wordt de drugsproductie

of belangrijke smokkelroutes vernietigd, het aanbod voor de gebruiker blijft gelijk.

Een perfect voorbeeld hiervan is crystal meth.

De overheid van de VS probeerde de productie te stoppen

door de verkoop van de chemicaliën om meth te bereiden te reguleren.

Dit zette grote meth-producenten buiten spel,

maar de ongewenste gevolgen waren dat duizenden kleinschalige bedrijfjes

overal in het land opstartten, vooral in kleine stadjes en in landelijke gemeentes,

die niet gereguleerde chemicaliën gebruikten.

Hierop, wilden sommige staten in de VS het aanbod hiervan ook reduceren

door nog meer chemicaliën te reguleren,

wat de kleinschalige meth-productie ingrijpend verlaagde.

Maar het aanbod aan meth bleef nog steeds gelijk.

Mexicaanse drugkartels namen de productie onmiddellijk op grote schaal over.

Hun meth was zelfs beter dan ooit tevoren

en ze hadden veel smokkelervaring.

Die reguleringen zorgden voor een professionelere meth-productie,

een nog sterkere drug, terwijl het aanbod de hele tijd hetzelfde bleef.

Via het aanbod valt deze oorlog niet te winnen.

Niet alleen is de beschikbaarheid van drugs groot, de vraag non-stop

en zijn sommige drugs puurder dan vroeger, met een budget van zo’n $30 miljard

heeft het Drugsbureau van de VS (DEA) een efficiëntie van minder dan 1%

op vlak van het tegenhouden van de stroom aan drugs naar de VS

en binnenin de VS.

Voor veel minderjarigen wereldwijd, is drugs kopen zo eenvoudig als alcohol kopen.

Maar hier stopt het niet.

Een drugsverbod zorgt ervoor dat sommigen drugs geen drugs nemen,

maar veroorzaakt grote schade aan de maatschappij op zich.

Veel problemen die we aan drugs toeschrijven

zijn eigenlijk de schuld van de strijd ertegen.

Een voorbeeld: een drugsverbod maakt drugs sterker.

Hoe meer sterke drugs in een zo klein mogelijke ruimte past,

hoe meer winst je zal maken.

Dit was ook zo tijdens het alcoholverbod,

welke de consumptie van sterkedrank enorm deed stijgen.

Het drugsverbod zorgde voor geweld en moorden wereldwijd.

Bendes en kartels regelen hun ruzies niet via het rechtssysteem,

maar ze gebruiken geweld.

Dit leidde tot een vicieuze cirkel van brutaliteit.

Volgens sommige schattingen ligt het aantal moorden in de VS

25-75% hoger omwille van de Oorlog tegen Drugs.

En in Mexico, het land op de frontlinie,

zijn tussen 2007 en 2014 ongeveer 164 000 mensen vermoord,

dat zijn er meer dan in de oorlogsgebieden van Afghanistan en Irak

tijdens diezelfde periode, samen.

Maar hoe de Oorlog tegen Drugs de samenleving het meeste breekt

is door geweldloze druggebruikers op te sluiten.

De Verenigde Staten, bijvoorbeeld,

een van de drijfveren in de Oorlog tegen Drugs,

bezit 5% van de wereldbevolking, maar 25% van de gevangenisbevolking wereldwijd,

grotendeels door zware straffen en verplichte minima.

Vooral minderheden zijn hiervan het slachtoffer.

40% van de gevangenisbevolking in de VS bestaat uit Afro-Amerikanen.

Ook al zijn blanke jongeren meer geneigd drugs te misbruiken,

hebben zwarte jongeren 10 keer meer kans gearresteerd te worden voor drugs.

Oké, maar is er eigenlijk nog iets anders wat we kunnen doen?

Is er een uitweg?

In de jaren 80, heerste er in Zwitserland

een gezondheidscrisis, verbonden aan heroïnegebruik.

Het aantal HIV-infecties steeg enorm en straatcriminaliteit werd een probleem.

De Zwitserse overheid probeerde een nieuwe strategie: schadebeperking.

Ze opende gratis heroïneklinieken,

waar verslaafden werden verzorgd en gestabiliseerd.

Mensen kregen hier gratis heroïne van hoge kwaliteit,

ze kregen er schone naalden en konden veilige injectieruimtes gebruiken,

net zoals douches, bedden, en dat onder medisch toezicht.

Sociale werkers hielpen hen aan woningen en met andere problemen in hun leven.

Het resultaat was een sterke afname van drugsmisdrijven

en twee derde van de mensen in het centrum vond werk,

want nu legden ze de focus op hun herstel

in plaats van op het betalen van hun verslaving.

Nu wordt ruim 70% van alle heroïneverslaafden in Zwitserland behandeld.

Het aantal HIV-infecties is drastisch gedaald.

Doden door een overdosis heroïne zijn gedaald met 50%.

Prostitutie en misdaden die met drugs te maken hadden, zijn sterk gedaald.

Er zijn dus methoden die niet alleen goedkoper zijn,

maar ook echt werken, in plaats van meer problemen te veroorzaken.

Het drugsverbod leidde tot een systeem dat mensenrechten wegvaagt,

enorm veel kost en een heleboel menselijk leed teweegbrengt.

Dat allemaal in navolging van een onbereikbaar doel.

Na 40 jaar vechten, is het tijd om de Oorlog tegen Drugs eindelijk te stoppen

en over te schakelen naar iets beter.

Deze video werd gesteund door de Open Society Foundations

en door donaties van kijkers via Patreon.

Als je wil weten hoe je invloed kan hebben op het drugsbeleid,

bekijk dan eens de ‘Stop the Harm’-campagne.

Eindelijk, we hebben merchandising!

Wil je je eigen Kurzgesagt poster, T-shirt, mok

of stickers van kleine monsters?

Je kan ze nu verkrijgen in de DFTBA-winkel!

Ondertitels ingediend door de Amara.org gemeenschap