Video

Transskribo

Vi iras hejmen kiam vi mortis.

Estis aŭto-akcidento.

Ne rimarkinde, sed…

…tamen, fatala.

Estis sendolora morto.

Kuracistoj strebadis savi vin,

sed vane.

Via korpo estis tiel disŝirita,

ke estis pli bone ĉi tiel, fidu al mi.

Kaj tiam, vi renkontis min.

“Kio okazis?

“Kie mi estas?”

“Vi mortis”,

Mi klarigis, rekte.

Ne valoras la penon paroli dise.

“Estis… kamiono…

…kaj ĝi joris”

“Jes”

“Mi… Ĉu mi mortis?”

“Jes”

“Sed vi ne sentu sin malĝoja pri tio” “Ĉiuj mortas”

Vi ĉirkaŭrigardis.

Estis nenio ajn…

Nur vi kaj mi.

“Kiu estas tiu loko?”

Ĉu estas… la postmorto?”

“Pli-malpli”

“Ĉu vi estas Dio?”

“Jes, mi estas Dio”

“Miaj gefiloj, mia edzino…”

“Kion pri ili?”

“Ĉu ili fartas bone?”

“Jen tio, kion mi ŝatas vidi” Mi diris.

“Vi ĵus mortis sed, via unua zorgo temas pri via familio”

“Tiu estas io bona”

Vi sorĉe rigardis min.

Al vi, mi tute ne aspektis kiel Dio.

Mi nur aspektis kiel viro aŭ eble virino.

Kun iuspeca aŭtoritato, eble.

“Ne zorgu,” mi diris. “Ili fartos bone”

“Viaj gefiloj rememoros vin kiel perfekta, ĉiel ajn”

“Ili ne havis tempon por eksenti malaprobon je vi”

“Via edzino multe ploros,”

“…sed sekrete ŝi sentos sin trankvila”

“Honeste, via geedzecoj disfalas”

“Se tio konsolas vin,”

“…ŝi sentos grandan kulpon pri ŝia trankvileco”

“Ho…”

“Do, kio okazas nun?”

“Ĉu mi iros al paradizo…” “aŭ infero… aŭ ie?”

“Nek nek!” “Vi reenkarniĝos”

“Ha!

“do… la hindoj pravis”

“Ĉiuj religioj pravas siamaniere”

“Min akompanu”

Vi akompanis min, dum ni trairis malplenen.

“Kien ni iras?”

“Nenien, vere” “Estas bele promeni, dum ni parolas”

“Kiu estas la celo, do?”

“Kiam mi renaskiĝos, mi havos blankan paĝon, ĉu ne?”

“Mi estos bebo”

“Do, ĉiuj miaj spertoj kaj ĉio…”

kion mi faris en tiu vivo, ne gravas, ĉu?”

“Tio ne estas vero”

“Vi havas en vi, ĉiujn konojn kaj spertojn de viaj antaŭaj vivoj”

“Vi simple ne memoras ilin ĝuste nun”

Mi haltis kaj metis la manon sur viajn ŝultrojn.

“Via animo estas pli granda, bela, kaj majesta, ol vi povas imagi”

“Ia homa menso povas nur havi etan frakcion de tio, kio vi estas”

Estas kiel meti fingron en glason da akvo por senti, ĉu la akvo estas varma aŭ ne.

“Vi metas etan parton de vi en la ujon”

“…kaj kiam vi reprenas ĝin”

“Vi gajnas ĉiun sperton, kiun ĝi havis”

“Vi estis homo dum lastaj 48 jaroj”

“Vi ankoraŭ ne streĉiĝis dise”

“por eksenti la ceteron de via giganta konscio”

“Tamen se ni restus ĉi tie sufiĉe longe”

“Vi ekmemorus ĉion”

“Sed ne estas motivo fari tion inter ĉiu vivo”

“Kiom da fojoj mi reenkarniĝis, do?”

“Ho, multajn. Multajn, kaj eĉ pli multajn”

“Kaj en multajn malsamajn vivojn”

“Ĉi-foje”

“Vi estos ĉina kamparana knabino en la jaro 540 p.K.”

“Kio, kio? Ĉu vi sendos min al pasinteco?”

“Nu, mi supozas, ke jes, teknike”

“Tempo, kiel vi ĝin konas, nur ekzistas en via universo”

“La aferoj estas malsimilaj tie, de kie mi venas”

“De kie vi… Venas?”

“Nu jes, mi venas de ie. Ie alie”

“Kaj estas aliaj kiel mi”

“Mi scias, ke vi volas scii pli, pri kio temas”

“…Sed sincere, vi ne komprenus”

“Ho…”, vi diris, iom malparolema.

“Sed… Se mi reenkarniĝos en aliaj lokoj kaj tempoj…”

“Eble mi renkontis min iam”

“Ha jes, certe. Tio okazas ĉiutempe”

“Kaj pro tio, ke ambaŭ vivoj nur konscias pri si mem,

“Vi eĉ ne komprenus tion, kio okazas”

“Do, kiu estas la fina celo?”

Mi rigardis vin en la okuloj.

“La celo de la vivo”

“La kialo, kial mi konstruis ĉi tiun tutan universon estas, por ke vi maturiĝu”

“Ĉu vi volas diri la homaron?” “Vi volas ke ni maturiĝu?”

“Ne, nur vi”

“Mi konstruis ĉi tiun tutan universon por vi”

“Per ĉiu nova vivo, vi kreskas kaj maturiĝas”

“Kaj vi fariĝas pli granda, pli bona intelekto”

“Nur mi?”

“Kion pri ĉiuj aliaj?”

“Estas neniu alia”

“En tiu ĉi universo, estas nur mi kaj vi”

Vi rigardis min malplene.

“Sed ĉiu homo en la Tero?”

“Ĉiuj vi”

“Malsamaj enkarniĝoj de vi”

“Atendu, ĉu mi…”

“…estas ĉiuj?”

“Nun vi ekkomprenas”

“Ĉu mi estas ĉiu ajn homo kiu iam ajn vivis.”

“Aŭ vivos, jes”

“Ĉu mi estas Abraham Lincoln?”

“Kaj vi ankaŭ estas John Wilkes Booth.”

“Mi estas Hitler!” Vi diris, kun teruro.

“Kaj vi estas la miliono da homoj, kiujn li mortigis.”

“Mi estas Jesuo!”

“Kaj vi estas ĉiu, kiu sekvis lin”

Vi eksilentis

“Ĉiun fojon, je kiu vi dolorigis iun”

“Vi dolorigis vin mem”

“Ĉiun komplezon, kiun vi faris, vi faris al vi mem”

“Ĉiuj feliĉaj kaj tristaj momentoj, iam ajn pasigitaj de iu ajn homo”

“Tio estis, aŭ estos, pasigitaj de vi”

Vi delonge pensis.

“Kial?”

“Kial tio ĉi?”

“Ĉar iun tagon, vi fariĝos kiel mi”

“Ĉar tio estas, kio vi estas”

Vi estas samspeca je mi. Vi estas mia filo!”

“Hu!” Vi diris nekredeme.

“Ĉu vi diras, ke mi estas dio?”

“Ne, ne jam” “Vi estas feto”

“Vi ankoraŭ kreskas”

“Kiam vi vivos ĉiu homa vivo en ĉiuj tempoj”

“Vi estos sufiĉe plena por naskiĝi”

“Do, la tuta universo”

Estas nur…"

“Ovo”

Mi respondis.

“Kaj nun estas tempo, por ke vi iru al via venonta vivo”

Kaj mi sendis vin tien…

La Ovo