व्हिडिओ

ट्रान्स्क्रिप्ट

डिसेंबर 2019 मध्ये चिनी अधिकार्‍यांनी

जगाला सूचित केले की त्यांच्या समुदायांमधून व्हायरस पसरत आहे.

पुढील महिन्यांत, ते इतर देशांमध्ये पसरले, काही दिवसांतच प्रकरणे दुप्पट झाली.

हा विषाणू गंभीर तीव्र श्वसन सिंड्रोम-संबंधित कोरोनाव्हायरस 2

आहे ज्यामुळे कोविड-19 नावाचा रोग होतो आणि प्रत्येकजण फक्त कोरोनाव्हायरस म्हणतो.

जेव्हा ते एखाद्या माणसाला संक्रमित करते तेव्हा प्रत्यक्षात काय होते आणि आपण सर्वांनी काय केले पाहिजे?

[परिचय संगीत

] व्हायरस हा खरोखरच अनुवांशिक सामग्री आणि काही प्रथिनांच्या भोवती एक कुंड आहे, निर्विवादपणे जिवंत वस्तू देखील नाही.

जिवंत पेशीमध्ये प्रवेश करूनच ते स्वतःहून अधिक बनवू शकते.

कोरोना पृष्ठभागांद्वारे पसरू शकतो,

परंतु तो त्यांच्यावर किती काळ जगू शकतो हे अद्याप अनिश्चित आहे.

लोक खोकताना किंवा तुम्ही आजारी असलेल्या एखाद्या व्यक्तीला आणि नंतर तुमच्या चेहऱ्याला स्पर्श केल्यास, डोळे किंवा नाक चोळणे हा त्याचा प्रसार करण्याचा मुख्य मार्ग आहे

.

विषाणूचा प्रवास इथून सुरू होतो, आणि नंतर शरीरात खोलवर जाण्यासाठी प्रवासाला आदळतो,

त्याचे गंतव्यस्थान म्हणजे आतडे, प्लीहा किंवा फुफ्फुसे, जिथे त्याचा सर्वात नाट्यमय परिणाम होऊ शकतो.

अगदी काही कोरोना विषाणू देखील खूप नाट्यमय परिस्थिती निर्माण करू शकतात.

फुफ्फुसे कोट्यवधी एपिथेलियल पेशींनी रेखाटलेले असतात.

हे तुमच्या शरीराच्या सीमावर्ती पेशी आहेत, तुमचे अवयव आणि श्लेष्मल त्वचा संक्रमित होण्याची प्रतीक्षा करतात.

कोरोना त्याच्या आनुवांशिक सामग्रीला इंजेक्शन देण्यासाठी पीडितेच्या पडद्यावरील विशिष्ट रिसेप्टरशी जोडतो.

सेल, काय घडत आहे याकडे दुर्लक्ष करून, नवीन सूचना कार्यान्वित करतो, ज्या अगदी सोप्या आहेत:

कॉपी करा आणि पुन्हा एकत्र करा.

तो गंभीर बिंदूपर्यंत पोहोचेपर्यंत आणि एक अंतिम ऑर्डर प्राप्त होईपर्यंत मूळ विषाणूच्या अधिकाधिक प्रतींनी तो भरतो

.

अधिक पेशींवर हल्ला करण्यासाठी तयार असलेले नवीन कोरोना कण बाहेर टाकून पेशी वितळतात.

संक्रमित पेशींची संख्या

झपाट्याने वाढते सुमारे 10 दिवसांनंतर, लाखो शरीराच्या पेशी संक्रमित होतात आणि कोट्यवधी विषाणू फुफ्फुसांमध्ये येतात.

या विषाणूने अद्याप फारसे नुकसान केलेले नाही, परंतु कोरोना आता तुमच्यावर, तुमची स्वतःची रोगप्रतिकारक शक्ती एक वास्तविक प्राणी सोडणार आहे

.

रोगप्रतिकार प्रणाली, तुमचे रक्षण करत असताना, प्रत्यक्षात स्वतःसाठी खूपच धोकादायक असू शकते आणि त्यासाठी कठोर नियमन आवश्यक आहे.

आणि व्हायरसशी लढण्यासाठी रोगप्रतिकारक पेशी फुफ्फुसात ओतत असताना, कोरोना त्यांच्यापैकी काहींना संक्रमित करतो आणि गोंधळ निर्माण करतो.

पेशींना कान किंवा डोळे नसतात.

ते मुख्यतः साइटोकिन्स नावाच्या लहान माहिती प्रथिनेंद्वारे संवाद साधतात.

जवळजवळ प्रत्येक महत्वाची रोगप्रतिकारक प्रतिक्रिया त्यांच्याद्वारे नियंत्रित केली जाते.

कोरोनामुळे संक्रमित रोगप्रतिकारक पेशी जास्त प्रमाणात प्रतिक्रिया देतात आणि रक्तरंजित खून करतात.

एका अर्थाने, ते रोगप्रतिकारक शक्तीला लढाईच्या उन्मादात ठेवते आणि आवश्यकतेपेक्षा जास्त सैनिक पाठवते, तिची संसाधने वाया घालवते आणि नुकसान करते.

विशेषतः दोन प्रकारच्या पेशी नाश करतात.

प्रथम, न्यूट्रोफिल्स, जे आपल्या पेशींसह सामग्री मारण्यात उत्कृष्ट आहेत.

ते हजारोंच्या संख्येने येत असताना, ते एंजाइम बाहेर टाकू लागतात जे शत्रूंइतके मित्र नष्ट करतात.

इतर महत्वाच्या पेशी ज्या उन्मादात जातात ते किलर टी-सेल्स आहेत, जे सहसा संक्रमित पेशींना नियंत्रित आत्महत्या करण्यास सांगतात.

ते जसे गोंधळलेले आहेत, ते निरोगी पेशींना स्वतःला मारण्यासाठी ऑर्डर करण्यास सुरवात करतात.

जितक्या जास्त रोगप्रतिकारक पेशी येतात, तितके जास्त नुकसान करतात आणि फुफ्फुसाच्या ऊतींना ते मारतात.

हे इतके वाईट होऊ शकते की यामुळे कायमचे अपरिवर्तनीय नुकसान होऊ शकते, ज्यामुळे आजीवन अपंगत्व येते.

बहुतेक प्रकरणांमध्ये, रोगप्रतिकारक शक्ती हळूहळू नियंत्रण मिळवते.

हे संक्रमित पेशी नष्ट करते, नवीन संक्रमित करण्याचा प्रयत्न करणार्‍या विषाणूंना रोखते आणि युद्धभूमी स्वच्छ करते.

पुनर्प्राप्ती सुरू होते.

कोरोनाची लागण झालेल्या बहुसंख्य लोकांमध्ये तुलनेने सौम्य लक्षणे आढळून येतात.

परंतु अनेक प्रकरणे गंभीर किंवा गंभीर बनतात.

आम्हाला टक्केवारी माहित नाही कारण सर्व प्रकरणे ओळखली गेली नाहीत,

परंतु हे सांगणे सुरक्षित आहे की फ्लूपेक्षा बरेच काही आहे. अधिक गंभीर प्रकरणांमध्ये,

लाखो एपिथेलियल पेशी मरण पावल्या आहेत आणि त्यांच्यासोबत, फुफ्फुसांचे संरक्षणात्मक अस्तर नाहीसे झाले आहे.

याचा अर्थ असा की अल्व्होली - लहान हवेच्या पिशव्या ज्याद्वारे श्वासोच्छ्वास होतो - जिवाणूंद्वारे संक्रमित होऊ शकतात जे सहसा मोठी समस्या नसतात.

रुग्णांना न्यूमोनिया होतो.

श्वसन कठीण होते किंवा अगदी निकामी होते आणि रुग्णांना जगण्यासाठी व्हेंटिलेटरची आवश्यकता असते.

रोगप्रतिकारक शक्तीने आठवडे पूर्ण क्षमतेने लढा दिला आणि लाखो अँटीव्हायरल शस्त्रे बनवली.

आणि हजारो जिवाणू वेगाने गुणाकार झाल्यामुळे ते दबून गेले आहे.

ते रक्तात प्रवेश करतात आणि शरीराला ओलांडतात; असे झाल्यास, मृत्यूची दाट शक्यता आहे.

कोरोना विषाणूची तुलना अनेकदा फ्लूशी केली जाते, परंतु प्रत्यक्षात तो जास्त धोकादायक असतो.

चालू असलेल्या साथीच्या आजारादरम्यान अचूक मृत्यू दर कमी करणे कठीण असले तरी,

आम्हाला खात्री आहे की तो जास्त संसर्गजन्य आहे आणि फ्लूपेक्षा वेगाने पसरतो.

कोरोनासारख्या महामारीसाठी दोन भविष्ये आहेत: वेगवान आणि हळू.

उद्रेक होण्याच्या सुरुवातीच्या दिवसात आपण सर्व त्यावर कशी प्रतिक्रिया देतो यावर आपण कोणते भविष्य पाहणार आहोत यावर अवलंबून आहे.

एक जलद साथीचा रोग भयंकर असेल आणि अनेक जीव गमावतील;

एक संथ महामारी इतिहासाच्या पुस्तकांद्वारे लक्षात राहणार नाही.

वेगवान साथीच्या रोगाची सर्वात वाईट परिस्थिती ही संक्रमणाच्या वेगवान दराने सुरू होते

कारण ती कमी करण्यासाठी कोणतेही प्रतिकार उपाय नाहीत.

हे इतके वाईट का आहे?

वेगवान साथीच्या आजारात एकाच वेळी अनेक लोक आजारी पडतात.

जर संख्या खूप मोठी झाली, तर आरोग्य सेवा यंत्रणा ते हाताळण्यास असमर्थ ठरतात.

प्रत्येकाला मदत करण्यासाठी पुरेसे संसाधने नाहीत, जसे की वैद्यकीय कर्मचारी किंवा व्हेंटिलेटर सारखी उपकरणे.

लोक उपचार न मिळाल्याने मरतील.

आणि जसजसे अधिक आरोग्य सेवा कर्मचारी स्वत: आजारी पडतात, तसतसे आरोग्य सेवा प्रणालीची क्षमता आणखी कमी होते.

असे झाले तर कोणाला जगायचे आणि कोणाला नाही याबाबत भयंकर निर्णय घ्यावे लागतील.

अशा परिस्थितीत मृतांची संख्या लक्षणीय वाढते.

हे टाळण्यासाठी, जगाने - याचा अर्थ आपण सर्वांनी - याला हळूहळू महामारीत बदलण्यासाठी जे काही करता येईल ते करणे आवश्यक आहे.

योग्य प्रतिसादांमुळे महामारीचा वेग कमी होतो.

विशेषत: सुरुवातीच्या टप्प्यात, जेणेकरुन आजारी पडणाऱ्या प्रत्येकाला उपचार मिळू शकतील आणि भारावून गेलेल्या इस्पितळांमध्ये कोणताही त्रास होणार नाही.

आपल्याकडे कोरोनाची लस नसल्यामुळे, आपल्याला सामाजिक लसीप्रमाणे वागण्यासाठी आपले वर्तन सामाजिकदृष्ट्या अभियंता करावे लागेल

. याचा सरळ अर्थ दोन गोष्टी:

1. संसर्ग न होणे; आणि 2. इतरांना संक्रमित न करणे.

जरी ते क्षुल्लक वाटत असले तरी, आपण करू शकता ही सर्वात चांगली गोष्ट म्हणजे आपले हात धुणे.

साबण हे खरे तर एक शक्तिशाली साधन आहे.

कोरोना विषाणू मुळात चरबीच्या थरात गुंतलेला असतो;

साबण त्या चरबीला तोडतो आणि तो तुम्हाला संक्रमित करू शकत नाही.

हे तुमचे हात निसरडे देखील बनवते आणि धुण्याच्या यांत्रिक हालचालींमुळे व्हायरस दूर जातात.

ते योग्यरित्या करण्यासाठी, तुमचे हात धुवा जसे की तुम्ही आत्ताच काही jalapeños कापले आहेत आणि पुढे तुमचे कॉन्टॅक्ट लेन्स घालायचे आहेत.

पुढची गोष्ट म्हणजे सोशल डिस्टन्सिंग, जो एक छान अनुभव नाही,

पण एक छान गोष्ट आहे. याचा अर्थ: आलिंगन नाही, हस्तांदोलन नाही.

जर तुम्ही घरी राहू शकत असाल, तर ज्यांना समाजाच्या कार्यासाठी बाहेर राहावे लागते त्यांच्या संरक्षणासाठी घरीच रहा

डॉक्टरांपासून रोखपालांपर्यंत, किंवा पोलिस अधिकाऱ्यांपर्यंत; तुम्ही त्या सर्वांवर अवलंबून आहात; आजारी पडू नये म्हणून ते सर्व तुमच्यावर अवलंबून आहेत.

मोठ्या स्तरावर, क्वारंटाईन आहेत, ज्याचा अर्थ प्रवास निर्बंध किंवा घरी राहण्याच्या वास्तविक ऑर्डरपासून भिन्न गोष्टी असू शकतात.

क्वारंटाईन अनुभवण्यासाठी उत्तम नाहीत आणि नक्कीच लोकप्रिय नाहीत.

पण ते आम्हाला विकत घेतात - आणि विशेषत: औषधोपचार आणि लसीकरणावर काम करणारे संशोधक - निर्णायक वेळ

म्हणून जर तुम्हाला अलग ठेवलं जात असेल, तर तुम्ही ते का समजून घ्यावं आणि त्याचा आदर केला पाहिजे.

यापैकी काहीही मजेदार नाही. परंतु मोठ्या चित्राकडे पाहता, ही खरोखरच कमी किंमत आहे.

साथीचे रोग कसे संपतात हा प्रश्न, त्यांची सुरुवात कशी होते यावर अवलंबून आहे;

जर ते तीव्र उताराने वेगाने सुरुवात करतात, तर त्यांचा शेवट वाईट होतो.

जर ते कमी-जास्त उताराने हळू सुरू झाले, तर ते ठीक-इश संपतात.

आणि, या दिवसात आणि युगात, ते खरोखर आपल्या सर्वांच्या हातात आहे.

शब्दशः आणि

लाक्षणिक अर्थाने.

जगातील सर्वात मोठ्या समस्यांवरील संशोधन आणि डेटा आणि

त्या सोडवण्यामध्ये प्रगती कशी करावी यासाठी या व्हिडिओसह, विशेषत: अवर वर्ल्ड इन डेटा, ऑनलाइन प्रकाशनासाठी अल्पसूचनेवर आम्हाला मदत करणाऱ्या तज्ञांचे खूप खूप आभार.

त्यांची साइट पहा. यामध्ये कोरोना महामारी [आउट्रो म्युझिक] वर सतत अपडेट केलेले पृष्ठ देखील समाविष्ट आहे